Na een schitterende zomer begint nu het echte herfstweer met wind en regen. Heerlijk om aan het strand uit te waaien en gewoon genieten van wat er al zo te vinden is. Een gewone krabbenpoot wordt een geweldige trofee die meegenomen wordt naar de verzameling thuis ( als de geur te dragen is).
Afgelopen week mochten we Jan Alewijn Dijkhuizen, boswachter van het Zuid-Hollands Landschap, assisteren bij het periodieke onderzoek naar muizen op het Groene Strand in Oostvoorne. Veel bosmuizen aangetroffen maar ook een aantal dwergmuizen. Deze kleine muis ( romp 5-8 cm en gewicht 4-12 gram) is bijna het kleinste zoogdier van Noord- Europa, alleen de dwergspitsmuis is nog iets kleiner: 4-7 cm en 3-6 gram. Als tegenwicht tegen al het zware zeehondengeweld hier een foto van ons (bijna) kleinste zoogdier.
De vanmorgen vroeg gevangen zeehond had een tag in een van de achterflappen.
Het sterk vermagerde dier was erg verzwakt en had het benauwd.
Uit de tag gegevens bleek de gewone zeehond (vrouw) al eerder in Engeland te zijn opgevangen.
Was toen een net geboren pup die was verlaten door de moeder.
Precies een maand geleden vrijgelaten en nu helaas weer gestrand.
Vanmorgen zijn we in alle vroegte al gaan zoeken naar de gisteren gemelde zeehond op strand van Rockanje.
Geen wandelaars, geen honden en dus een grote kans dat het dier opnieuw de kant is opgekomen.
Het sterk verzwakte dier was gisterenochtend al gemeld door oplettende strandgangers, maar helaas weer terug gegaan naar zee.
Al spoedig zagen we het kleine beestje liggen bij de overgang naar de Houten Paardjes.
Het dier had het benauwd, was veel te mager en weinig alert.
Eerst overlegt met opvangcentrum en daarna kunnen vangen.
Uit de gegevens van de tag bleek het nog jonge dier uit Engeland te komen.
Daar heet de gewone zeehond: Harbour Seal.
Naar opvang centrum gebracht.
Al vroeg in de ochtend werden we gebeld omdat er een gewond zeehondje op strand van Rockanje lag.
Helaas is het kleine beestje al snel weer terug gegaan naar zee.
Blijkbaar was de aanblik van de vrijlopende honden, het dier iets te veel geworden.
Later op de dag kregen we een melding van een zeehond met bloed aan flappen, op strand Ouddorp.
Ook dit dier bleek bij aankomst al weer te water gegaan.
Het was ook betrekkelijk druk met wandelaars door het mooie weer.
Samen met Marco, een collega uit Renesse zijn we nog een tijdje blijven zoeken.
Dat bleek een goede beslissing.
Het dier was opnieuw het strand opgekomen, nu bij de Kwade hoek.
Publiek en honden om het dier, deze situatie was zeer onwenselijk.
Na een snelle en doeltreffende actie hebben we het dier na overleg, naar opvang centrum kunnen brengen.
Weer een uitstekende Voorne/Schouwen samenwerking.
Al een week wordt er regelmatig een Bultrug gespot voor de kust van Zuid Holland.
Het imposante dier werd gisteren gezien bij de pieren in Scheveningen.
Het lijkt erop dat de walvis langzaam afzakt naar zuid.
Dit zou kunnen betekenen dat we het dier, de komende dagen vanaf de Maasvlakte wellicht kunnen zien.
Bultruggen (Megaptera novaeangliae) komen voor in alle oceanen, van de polen tot de evenaar.
Een volwassen bultrug kan een lengte bereiken van 11 meter tot en met 15 meter. Er zijn uitzonderingen tot zelfs 18 meter.
Vrouwelijk bultruggen worden wat groter en zwaarder dan de mannen.
Het gewicht van een volwassen bultrug ligt tussen de 25.000 en 30.000 kg.
Opletten dus…!
Na diverse meldingen, zowel via de eigen telefoon als via noodnummer Aseal, met spoed naar P6 op de Maasvlakte.
Aangekomen, troffen we een aantal behulpzame wandelaars, die veel moeite deden om een kleine zeehond van de waterkant af te houden.
Het dier leek gewond en was eerder, weinig alert aangetroffen op de vloedlijn.
Een lange observatie was niet nodig.
Het dier had bloed aan de bek, was erg mager, reageerde weinig alert en had een tag!
Met behulp van de omstanders kunnen vangen.
Na overleg met Aseal, naar het opvangcentrum gebracht.
Daar beek al spoedig dat het om een jong mannetje, gewone zeehond ging.
In Duitsland geboren, gestrand en daar ook weer vrijgelaten.
Normaal is “afstand houden” het devies, maar dit dier was al richting de waterlijn gebobberd.
De melder en 2 anderen hadden een barrière gevormd en zo de weg naar zee geblokkeerd.
De reden: Klein zeehondje, met wonden/bloed aan voorflappen.
Achteraf een juiste beslissing, hoewel het altijd goed opletten is, ze kunnen behoorlijk bijten!
Het beste is toch om, zodra je een beestje ziet liggen, afstand te houden en het dier te melden.
Niet alle dieren mankeren iets, sommige liggen gewoon even te rusten.
Als ze gewond zijn kunnen we ze op afstand makkelijk observeren en overleggen met opvangcentrum.
Gewond en toch verjaagd is het slechts hopen dat het dier weer terug komt.
Dankzij de omstanders is het gelukt om het onfortuinlijke dier te vangen en naar opvangcentrum te brengen.
Dank je wel, Geert!
Op het hogere gedeelte van het strand op de Maasvlakte, vonden we deze gevederde restanten.
De geel/bruine kleur en het ronde kopje kwam ons bekend voor.
Toen we eenmaal het snaveltje en de klauwen hadden ontdekt was het niet moeilijk meer.
Een gesneuvelde VELDUIL!
Aangespoeld, ziek geworden of gepakt door een roofvogel?
We zullen het nooit weten.
In leven een gracieuze verschijning en tijdens de trek soms te zien in het open veld.
Tijdens een inzet vanmorgen, kregen we plotseling deze twee grijze zeehonden in de kijker.
Ad ‘t Hart wist ze op de gevoelige plaat vast te leggen.
Niet moeilijk te raden wie van de twee de bul (het mannetje) is.
Was genieten!
