Een Duitse dame belde ongerust en vertelde dat er bij haar op de steiger een grote zeehond lag.
Het dier zou mogelijk niet het water in kunnen.
Voor alle zekerheid toch maar weer in de auto gestapt en naar de Punt gereden aan de Grevelingen.
Eenmaal ter plaatse bleek het te gaan om een oude bekende met een wat afwijkende tekening op de vacht.
Volledig gezond en genietend van de rust…
Geen verdere actie ondernomen.
Eigenlijk precies voor de post van de Reddingsbrigade, op de vloedlijn.
Een jonge gewone zeehond.
Het bleek een mannetje en was paar maanden eerder getagt.
Voor onderzoek meegenomen.
Geduldig legde de melder uit waar hij de zeehond had aangetroffen.
“300 Meter naar links als u vanaf de reddingsbrigade het strand op komt”.
“Het beestje heeft wat bloed om de snuit en is weinig alert!”
“Ik loop wel even terug en ga in de buurt van het dier staan wachten op u”.
Omdat het bijna donker was een fijn gebaar.
Van ver zagen we de melder al staan bij de waterlijn en op enige afstand inderdaad een kleine zeehond.
Het dier was door al de aandacht toch wat meer alert geworden en bobberde een stukje richting het water.
Dit vereiste enige tactiek en met wat afleiding en kruip en sluip werk, konden we het dier net voor het in het water vluchtte, vangen.
De foto zegt genoeg.
Deze kleine gewone zeehond hebben we met spoed naar opvangcentrum gebracht.
Melder Brian, dank voor je adequaat optreden!
Wel wat mager, maar zeker 2.5 m lang.
Al flink aangepikt door de vogels en al enige dagen geleden dood gegaan.
Een kadaver van volwassen man grijze zeehond.
Gezien de verlaten locatie hebben we het dier laten liggen als voedsel voor de vogels.
Na een melding op zoek gegaan naar kadaver van bruinvis.
Dit omdat we zoveel mogelijk alle strandingen willen registreren.
In dit geval betrof het een volwassen vrouw van 1.70m
We waren net het strand opgereden toen we het dier al zagen liggen.
Een jonge grijze zeehond, net verhaard en blijkbaar moe van alle inspanningen.
Een onhandige locatie tussen alle wandelaars en honden.
Na overleg is besloten het dier te verplaatsen naar een rustiger omgeving.
Daar kon het zeehondje de rest van de dag ongestoord verder slapen.
Brouwersdam ‘s middags 4 uur, lange werkdag zit erop. Voedselzoeken begon vanmorgen om half acht, nu voldaan en loom uitrusten in de fletse februari namiddagzon. Twee zilvermeeuwen , te gewoon om de rubriek “nieuws” te halen, maar leuk genoeg voor “strandvlooien”.
Regelmatig helpen we Aseal bij de vrijlating van zeehonden.
Na een periode van revalidatie krijgen deze dieren een tweede kans.
Altijd weer en speciaal moment.
Deze keer konden 3 gewone – en 3 grijze zeehonden weer terug naar zee.
De jonge vermoeide zeehond, die vanmiddag werd gemeld bij de Maasmond is, na uitvoerig overleg door ons verplaatst.
Waar het dier lag was de kans groot dat er stress situaties zouden ontstaan door nieuwsgierige voorbijgangers en/of honden.
Om dit te voorkomen en het dier wat rust te gunnen hebben we de zeehond naar een betere locatie gebracht.
Hier kan het jonge beestje in alle rust lekker liggen en hoeft daardoor ook niet op gevangen te worden.
Een geel kleurmerk is in dit geval heel handig mocht er weer een melding komen.
De eigenaar van de Smikkel-Inn bij de maasmond belde dat er een kleine zeehond was gestrand op de zeewering vlak bij zijn zaak.
Het dier was niet alert en leek vermoeid.
Eenmaal ter plaatse zagen we een jonge grijze zeehond die inderdaad een vermoeide indruk maakte.
Er waren geen uiterlijke kenmerken van ziekte of verwondingen te zien, maar het dier had wel een zeer onhandige plek gekozen.
Na overleg met de zorg van opvangcentrum is besloten het dier naar een rustiger locatie over te brengen.
Een geel kleurmerk is gebruikt om de zeehond te kunnen herkennen, mocht het dier weer gemeld worden.
