Einde van de middag. Op het vrijwel verlaten strand van Voorne, bij de paal waar Oostvoorne stopt en Rockanje begint, zit een drieteenstrandloper in eenzaamheid zijn uren te slijten. Opvallend, omdat deze vogels meestal in groepjes optrekken. Paria, of een einzelgänger? Mogelijk niet fit, of gewoon een uiltje knappen. Morgen maar weer eens gaan kijken.
Nog zo’n beestje dat “mus” in zijn naam heeft maar geen directe familie is van de huismus of grasmus. Om het maar eens overzichtelijk te maken. Wat hij wel gemeen heeft is het bruin-grijze veren kleed. Misschien is dat ook wel de verklaring. Met “mus” zouden vroeger veel voorkomende bruine vogeltjes aangeduid zijn. Zo algemeen als de vlieg ( musca is het Latijnse woord voor vlieg).
Nu is de heggenmus grijs-bruin en komt zeker algemeen voor. Je ziet ze niet zo vaak vliegen,des te meer scharrelen in de tuin onder de struiken. Door hun grauwe kleed niet opvallend voor de oppervlakkige kijker, maar ze beschikken over een helder deuntje dat in het voorjaar overal te horen is. Het hele jaar rond aanwezig met zo’n 400.000 exemplaren. In de winter zakken er een aantal door naar zuidelijker streken maar dat wordt dan weer aangevuld met exemplaren uit Scandinavie.
Wat hij ook gemeen heeft met de Grasmus dat hij zich bij het zingen duidelijk laat zien in de top van de struiken. Dus ook hier geldt: zie je deze vriend dan hoor je hem. Let op de subtiele, fraaie tekening van de grijze borstveren!!! En ook deze was gewoon te zien op de gorzen aan onze kust.
Ze zijn er weer: grasmussen. Nu een week of twee terug uit Westelijk Sahel en weer volop te horen en te zien. Geen familie van de huismus, maar behorende tot de groep van de zangers. Het verschil zie je gemakkelijk aan de snavel. De huismus heeft een dikke snavel, zoals de met hem verwante vink, die geschikt is voor het eten van zaden. De grasmus heeft een dunnere snavel, handig bij het eten van insecten. Het bestek wordt aangepast aan het voedsel. Qua kleurenpatroon hebben ze wel wat van elkaar.
De grasmus komt voor in geheel Nederland . Zijn geliefde biotoop bestaat uit open terreinen met lage bosjes en veel ruigtekruiden. Laten de duinen van Voorne en Goeree hier nu net aan voldoen. Je kunt ze hier dan ook gemakkelijk tegen komen. Zeker ook omdat het mannetje graag in de top van een struik, hier op de foto een duindoorn, plaatsneemt om zijn zang te laten horen. Dit beestje liet zich makkelijk fotograferen op de Voornse Slikken. Algemeen in ons land met zo’n 150.000 broedparen. Maar door zijn onopvallende kleuren niet zo bekend. Leuk kuifje, mooi beestje met ingetogen kleuren. Weet nog een aardig liedje uit zijn keel te krijgen. Hoor je dit, dan kan je hem ook vaak zien en andersom. Ogen en oren open houden dus.
