Category Nieuws

In de nazomer verzamelen lepelaars zich in grote groepen als voorbereiding op hun vertrek naar Afrika. In de voedselrijke wateren van de Delta en de Wadden een gewone verschijning. Aantallen van meer dan 100 rustende exemplaren zijn geen uitzondering op de Slikken van Voorne. Maar er moet ook gewerkt worden, lees voedsel gezocht. In kleinere groepen zie je ze foerageren. In het knobbelige zeetje zat dit groepje te lepelen en de bodem af te tasten op zoek naar garnaaltjes en kleine krabbetjes. Maar deze Lepelaar had een grotere prooi te pakken die behendig van het uiteinde van de lepel het keelgat werd ingegooid. Pech voor het visje, gelukje voor de fotograaf.

Het is wat het is….

Half ondergestoven door het zilte zand en de oorzaak aan de verbeelding overgelaten.

Hier hield het op, maar de opvallende restanten maken een determinatie nog mogelijk.

Voor deze ongelukkige zilvermeeuw was het avontuur afgelopen.

Of het nu de windmolen is geweest of de vogelgriep, het resultaat is dit verstilde tafereel.

Dit soort vondsten maken toch een beetje indruk en stemmen me soms wat melancholiek.

Aan reigers geen gebrek op de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden. Blauwe reigers, Grote en Kleine zilverreigers zijn in grote aantallen te zien. Ook de Roerdomp is er te horen en de meldingen van de Koereiger nemen toe. Maar 1 soort, de Purperreiger, laat zich hier slechts in de trektijd zien. Hun ideale habitat zijn de ondiepe veenplassen met veel riet waar ze van mei tot september te vinden zijn.

Een trouwe bezoeker van onze site, mevrouw W. K. te N.d.B, nodigde ons onlangs uit voor een bezoek aan het Naardermeer om het gat in onze reiger-beleving te dichten. En zo geschiedde. Een prachtige tocht met een fluisterboot bracht ons tot in het ongerepte centrum van Nederlands eerste beschermde natuurgebied waar we tientallen Purperreigers hebben kunnen waarnemen. Kenmerkend onderscheid in de vlucht: de donkere kleur, nadrukkelijkere S- bocht van de nek en de poten met opvallend lange, gespreide tenen.

Bewolkte lucht en grote afstand tot de vogels zaten het maken van de ideale opname in de weg, maar een doorsnee plaatje zat er nog wel in. In ieder geval heeft de excursie ons extra gescherpt voor de najaarstrek. Dank mevrouw W.K. !

Op de dag dat we voor Natuurmonumenten een excursie gaven voor kinderen werd er een kleine, dode bruinvis gemeld op het strand van de Maasvlakte 2.

Omdat we nog druk waren op het strand van Rockanje heeft de reddingsbrigade, op ons verzoek het dier veilig gesteld.

Een uurtje later kon ik het diertje ophalen en meenemen naar het strand in Rockanje.

Hier waren de kinderen nog bezig met het determineren van de vondsten langs de vloedlijn.

Om de expeditie langs de vloedlijn met de kinderen nog een extra dimensie te geven hebben we de jonge bruinvis uitvoerig bekeken en meer over dit prachtige dier verteld.

Gezien de verwondingen is het goed mogelijk dat dit mannetje, van enkele weken oud is aangevallen door een grijze zeehond en daarbij is overleden.

Deze kleinste walvis in onze Noordzee verdient absoluut meer aandacht en respect.

Er zitten er momenteel enkele tienduizenden in het Nederlandse deel van de Noordzee!

Alleen al daarom is het belangrijk om meer te weten over onze “buren” in de Noordzee.

Als een Siamese tweeling lopen twee jonge Scholeksters langs het fietspad nabij het Wad. Dagelijks kwamen we ze hier tegen. Begeleid door pa en ma staken ze het pad over van wad naar zeedijk en andersom, afhankelijk van de waterstand. Het ouderpaar deinsde er niet voor terug om met hun nadrukkelijke aanwezigheid fietsers tegen te houden. Zo leerden de jongen spelenderwijze het voedsel van het Wad waarderen zoals pieren, krabbetjes, garnaaltjes om even later te wennen aan wormen en emelten uit de grasdijk. In het voorjaar en de zomer tref je Scholeksters aan als kust- of weidevogel, in najaar en winter bivakkeren ze allen aan de kust van de Delta of het Wad. Deze jonge Scholeksters van Schiermonnikoog leren al vroeg van twee walletjes te eten.

En op de grasdijk

Fraai poserend voor de opname. In vol ornaat met alle ringen aan de poten. Deze Scholekster aan de rand van het Wad nabij het buitendijkse fietspad stond er ontspannen bij. Gewend aan het passerende verkeer. Ideale omgeving, voedsel op het droogvallend Wad, op het grasdijkje en in het weiland direct daarachter.

2023 is door SOVON en Vogelbescherming uitgeroepen tot jaar van de Scholekster, de soort staat onder druk. Een flink aantal Scholeksters is geringd waardoor inzicht wordt verkregen in het gedrag en de overlevingsstatistiek. Zo is middels het ringprogramma ontdekt dat zeer hoge leeftijden bereikt kunnen worden. Het oudst teruggevonden geringde exemplaar was 46 jaar!

De foto is met te weinig oog voor detail gemaakt, de ring is niet volledig af te lezen. En terwijl de omstandigheden alle mogelijkheden boden om meerdere opnames van de ring te maken. Toch gemeld met de laatste 4 cijfers van het nummer bij het Vogeltrekstation in Arnhem (middels invoer op de site “GRIEL”). Een keurige terugmelding binnen twee minuten gaf aan dat deze vogel 20 jaar geleden op het nest geringd was als jonge Ooievaar…… Terwille van de zuiverheid van de database telefonisch contact gezocht en de melding laten verwijderen.

Grote sterns op de Maasvlakte waar ze dagelijks bivakkeren. Na de broedtijd op het nabije Haringvliet schooieren juvenielen en volwassen exemplaren op het meest zuidwestelijke deel. Visdieven, Grote sterns en Dwergsterns zitten vaak in grote aantallen bij elkaar aan de waterlijn van het dynamische strand. Deze groep vliegende Grote sterns bestaat uit juvenielen, te herkennen aan de nog volledig zwarte snavels en het bruin in het kleed, en volwassen exemplaren waar de kop al een deel van het zwart verliest kenmerkend voor het winterkleed.

De nesten waren inmiddels verlaten, geen activiteiten meer te bespeuren rond het afgekalfde duin met de kenmerkende kleine holen daarin gegraven.

Op een lijntje even verderop keek een aantal overzwaluwen nieuwsgierig om zich heen. De volwassen exemplaren vlogen snel op, de jonge bleven rustig zitten, nog onbevangen en niet mensenschuw.

Altijd een zoektocht wat te plaatsen op onze site. Het moet met strand of duinen te maken hebben, aantrekkelijk zijn vanwege de kijkcijfers. Zeehondjes, liefst jong, en bruinvissen doen het erg goed. Vogels minder maar hebben wel een vast publiek. Plantjes liggen moeilijker.

Hier hebben we nu te maken met een twijfelgeval. Een zeldzame orchidee, jaren geleden geïmporteerd en aangeplant in de Heemtuin nabij Tenellaplas. Dit laatste wordt ook fijntjes door diverse sites op internet aangegeven. Voorheen kwam deze orchidee voor in Limburg en op een enkele plaats elders in ons land. Tegenwoordig is ze in Nederland niet meer te vinden behalve dan aangeplant in de Heemtuin van Voorne.

Moeten we deze orchidee nu weren van onze site? Cancellen omdat de plant niet inheems is? Gevalletje roofkunst? We kiezen voor schoonheid en plaatsen toch een foto. Tenslotte reizen jaarlijks veel orchideeën liefhebbers naar Voorne speciaal voor het Rood bosvogeltje. Onthoud het en bezoek volgend jaar juni zelf de Heemtuin nabij de Tenellaplas. Dit jaar stonden er zeven, de enige in Nederland.

Het gaat niet zo goed met de Scholekster, trots van kust en weiland. Voor de Vogelbescherming reden om dit jaar uit te roepen tot het jaar van de Scholekster. Het geeft aandacht voor de soort en stimuleert beschermingsmaatregelen.

In het veld krijg je nog niet zo veel signalen van de mindere gang van zaken. De vogel is niet zeldzaam en vrijwel door het hele land te zien. Ze broeden tegenwoordig zelfs op daken van huizen en fabrieken.

De achteruitgang wordt gecamoufleerd door de hoge ouderdom die ze kunnen bereiken (meer dan 40 jaar). Verder is Nederland, met name de Wadden en de Delta, een belangrijk overwinteringsgebied voor noordelijke exemplaren. Het zal dus wel even duren voordat wij ze niet meer zien. Maar uit nesttellingen blijkt een neergaande trend.

Op Schiermonnikoog, een populaire bestemming onder Scholeksters, ontmoette ik deze ouder die een jong aan het voeden was met een larve opgedoken uit het weiland. Vermoedelijk een Emelt, larve van de langpootmug. De Emelt doet zich tegoed aan gras en kan forse schade aanrichten aan weidegebieden. Scholekster blij, boer blij. Echter een pechdag voor de Emelt in het jaar van de Scholekster.