Strandplevier, kleed in ontwikkeling.
Twee jongen uit hetzelfde nest met het kleed in ontwikkeling naar volwassenheid. Zwarte halsband ontbreekt nog, maar rechter jong is duidelijk al verder op weg naar het adulte kleed.
Twee jongen uit hetzelfde nest met het kleed in ontwikkeling naar volwassenheid. Zwarte halsband ontbreekt nog, maar rechter jong is duidelijk al verder op weg naar het adulte kleed.
Minder bekend en kleiner in aantal dan zijn neef de Bontbekplevier. Dit volwassen exemplaar , vermoedelijk een vrouwtje gezien het ontbreken van de oranjebruine kruin dat het mannetje kenmerkt in de zomer, vanmorgen gefotografeerd op de Kwade Hoek. Duidelijk zichtbaar de niet doorlopende kraag, een van de verschillen met de bontbekplevier en het gemakkelijkste geheugensteuntje.
Vanmiddag op de Kwade Hoek deze volwassen Strandplevier met 3 nog niet vliegvlugge jongen. Een mooi nest , waarschijnlijk een tweede leg uit juli (jongen zijn na ca 5 weken volgroeid en zelfstandig). In een onlangs verstrekt bericht over het broedresultaat van de Strandplevier op het Verklikkersstrand op Schouwen werd vermeld dat daar 12 broedparen geteld waren die in totaal 8 jongen hadden voortgebracht; dan stemt deze waarneming van vandaag positief! In het totaal wordt het aantal broedparen in Nederland op minder dan 150 geschat. Voor verdere info over de Strandplevier: zie de rubriek Strandvlooien.
Het gras kan altijd groener, op naar de buren. Zoiets moet deze wolfsmelkpijlstaartrups gedacht hebben toen hij het onzekere voor het zekere nam en overstak van zijn oude waardplant naar een verse nieuwe. En dat met al zijn korte pootjes door het rulle zand…….. Met dank aan Silvia Lievaart en haar iPhone.
Nauwelijks het vorige berichtje geplaatst waarin ik , teleurgesteld, me moest beperken tot de Zeewolfsmelk, komt er een reactie binnen van Silvia Lievaart, natuurgids op de Kwade Hoek met een fraaie opname van de wolfsmelkpijlstaartrups! Scherper oog, meer geduld, beter gezocht, meer talent, wie zal het zeggen: maar we hebben hem, rups uit eigen gebied!
Algemeen aan de kust van de Delta , met name op Voorne en Goeree, in het noorden van Nederland een bijzonderheid: Zeewolfsmelk. Gedijt uitstekend boven de vloedlijn bij de beginnende duintjes, is door de textuur van zijn stengels en bladeren goed bestand tegen de felle uitdrogende zeewind. Zijn naam heeft de Zeewolfsmelk te danken aan het witte giftige sap dat rijkelijk stroomt wanneer je een stengel afbreekt. Zeewolfsmelk is de waardplant voor de wolfsmelkpijlstaartvlinder met bijbehorende wolfsmelkpijlstaartrups. Mooie namen die recht doen aan de schoonheid van dit beestje. Kom je van buiten de Delta en bezoek je onze stranden dan wil je ze zien, plant, rups en vlinder. Helaas lukte het mij vandaag niet dit triootje te scoren…….
De vogeltrek is weer op gang gekomen.
Zo flapten gisteren 3 ooievaars boven de badgasten in Rockanje naar zuid.
Op de Westplaat vertoeft al enkele dagen een prachtige visarend.
Opvettend voor de lange reis naar het zuiden.
Goed te zien vanaf strand Oostvoorne of vanuit kijkhut de Bonte Piet.
Wel een verrekijker meenemen!
Foto via SBB.
Eind van de ochtend heeft een wandelaar uit Hellevoetsluis een melding gedaan van een dode zeehond bij de dam op strand van Rockanje.
Via Aseal werden we gewaarschuwd en zijn we direct naar het strand gereden.
Eenmaal ter plaatse bleek het te gaan om een pas geboren, gewone zeehond.
Een vrouwje met een lengte van 95cm.
Beschreven, en geborgen vlgs protocol.
Toen we ter plaatse kwamen, bleek het, na onderzoek te gaan om een pas geboren gewone zeehond.
Een mager vrouwtje met een lengte van 95cm.
Gezien de grootte. het korte neusje en de v-vormige neusgaten was een kegelrob al uitgesloten.
De tanden geven nog meer zekerheid…
Scherp en nog ongebruikt maar absoluut van een gewone zeehond.
Een gezellige drukte vanmiddag, bij opvangcentrum Aseal in Stellendam.
Vandaag “Meet and Greet” met Mariska Barten, dierenarts en Ad van den Berge, zeehondenwachter.
Mariska vertelde namens onze stichting een verhaal over gevaren van strandingen voor de volksgezondheid.
Ad vertelde over de meest voorkomende zeezoogdieren in de Noordzee.
In zijn hoedanigheid als “zeehondenwachter” is Ad nog ingegaan op de werkwijze van de Eerste Hulp en hoe het publiek een positieve bijdrage kan leveren aan minder verstoring.
Ons motto blijft immers: Minder opvang door meer inspanning.