Krakeend in de heldere ochtendzon. Fraaie eend met een opvallend, onopvallend subtiel veren patroon. Niet zo bekend, hoewel algemeen en jaarrond te zien.
Vnl op de sloten in de polder, op het Haringvliet en af en toe op het brakkere deel van onze provincie. Geen echte strand- of kustvogel, te zout. Op Voorne frequent op de talrijke duinmeertjes en duinpitten te zien, om toch noch maar enige band met onze site aan te geven.
In de buurt van het nest van de Zeearend, wachtend op een teken van leven, werd mijn aandacht getrokken door een klein donker vogeltje zittend op een takje op de rug gezien. Goede schutkleuren, bij het draaien van de kop werden snavel en witte kraag zichtbaar en duidelijk dat het om de Roodborsttapuit ging. Kenmerkende zit boven op een tak in ruig open terrein. Opvallend verschil met de uitbundige voorkant met de rode borst ( rara waar komt zijn naam vandaan). Goed geëvolueerd, dekking als het nodig is en aandacht trekken als het kan. Zomaar wat gedachten om de tijd te doden tot eindelijk die arend zich liet zien…
Het gaat goed met de Zeearend in Nederland. In grote delen van Nederland kun je ze waarnemen maar het blijft bijzonder. De imposante verschijning, indrukwekkende kop en snavel, uitstraling etc maken dat het nooit gewoon gaat worden. Het is tenslotte onze grootste broedende roofvogel.
Jarenlang hebben we het moeten doen met incidentele verschijningen of gerichte excursies om een glimp op te kunnen vangen. Maar nu rukt vanuit de Biesbosch de Zeearend verder op naar de Zeeuwse en Zuidhollandse kust.
Onlangs kon ik vanaf afstand dit nest fotograferen op een voor mij nieuwe locatie met mogelijk een broedende Zeearend. Bekende verhaal: grote afstand, sterke tele en vervolgens nog 10 x uitvergroten op de computer. Het resultaat is er dan ook naar en publicatie meer door enthousiasme gedreven dan vanwege de kwaliteit foto.
Naar ik me heb laten vertellen wordt serieus rekening gehouden met een broedend paar en de foto doet dit ook vermoeden. We zullen binnenkort wel betere opnames zien gemaakt door de boswachter of mogelijk webcam vanuit dit niet toegankelijk deel van het natuur gebied.
Als achtergrond informatie over de Zeearend in Nederland hier nog een stukje van de site van Staatsbosbeheer:
In 2021 werden 17 broedende zeearendenparen vastgesteld. Twee andere paren met een nest kwamen niet tot een broedpoging. Bij drie andere paren bleef het onduidelijk of er is gebroed. Zeker is dat zij geen jongen grootbrachten. De 17 broedende paren kregen gezamenlijk 17 jongen, waarvan er 15 vliegvlug werden. In 2020 werden 18 broedende paren vastgesteld en vlogen 21 jongen uit. Ondanks het matige broedseizoen in 2021, is de groei nog niet uit de populatie en is er een toename van het aantal territoriale paren.
Van grote afstand al te zien, deze bungelende aalscholver. Door een ongelukkige samenloop verhangen in een boom aan de rand van de plas van de eendenkooi Klein Profijt nabij Rhoon.
De jonge Aalscholver heeft vermoedelijk bij een duik een vislijntje om zijn nek gekregen en meegenomen naar een rustplaats die zijn laatste is geworden. Het loodje is achter een tak blijven hangen.
Weer een voorbeeld van de dramatische gevolgen van kunststof afval in de natuur……
Het Maasvlaktestrand ligt momenteel behoorlijk op de schop.
Door de komst van de windmolens op het strand wordt er met grote machines flink wat zand verplaatst.
In het verleden lagen er elke week wel zeehonden op het strand.
Soms verzwakt, soms gewond maar vaak ook gewoon rustend.
Het is even afwachten of deze verstoringen veel invloed hebben op het gedrag van de zeehonden en bruinvissen.
Het is ons gelukkig toegestaan om de situatie in de gaten te houden.
Een paar maal per week nemen we een kijkje, controleren we zeehonden met een kleurmerk en verplaatsen we indien nodig.
De mensen die er werken bieden hulp indien nodig.
Deze jonge kegelrob lag te rusten op het strand van Ouddorp en werd door zeehondenwachters in de gaten gehouden.
Er was wat twijfel over de conditie en voor de zekerheid had dit zeehondje een kleurtje gekregen op de staart.
In de vroege ochtend was het nog erg rustig en lieten de wandelaars het dier respectvol met rust.
In de middag bleek echter dat een compleet gezin besloten had dit dier het middelpunt te maken van hun feestje.
Een baby was naast de kop van het gestreste dier gezet en mama maakte hier foto’s van voor het nageslacht.
Papa probeerde ondertussen om het dier een paar maal aan te raken zonder gebeten te worden.
De zeehond viel telkens tevergeefs uit naar de hand van de “stoere” vader.
Dit onbegrijpelijke gedrag waarbij een jong kind serieus gevaar liep om gebeten te worden, was de directe aanleiding het dier daar weg te halen.
In overleg is de geplaagde zeehond naar een rustgebied gebracht waar de kans op verstoring een stuk kleiner was.
Ook hier is het dier nog enige tijd in de gaten gehouden en na een nacht goed slapen is de jonge kegelrob zelfstandig naar zee vertrokken.
Wat de zeehondenwachter echt heeft gedacht zullen we nooit weten want als ambassadeur van de zeezoogdieren moet hij\zij zich ook in dit soort situaties altijd correct blijven gedragen.
