Archives september 2022

Tijdens het observeren van een grijze zeehond, stond ik op de vloedlijn en zag plotseling dit kapsel.

Meestal vind je ze in trossen bij elkaar, maar dit ei kapsel had besloten een eigen koers te varen.

Uiteindelijk beland op het strand van Rockanje.

Het is een ei kapsel van de Hondshaai.

Een voor de mens ongevaarlijke haai en niet groter dan 1 meter.

Er leven wel 10 soorten haaien voor onze kust, maar allemaal ongevaarlijk voor ons.

Ze worden helaas wel ernstig bedreigd  door overbevissing.

Dit is een van de redenen om onze stichting op te starten.

 

 

 

De ruitenwissers maken een slepend geluid door het mengsel van regenwater en zand.

Even striemde de regen de ruige zee, maar het was maar van korte duur.

Een hevige bui, afgewisseld door droge momenten en een harde wind.

Net hoog water geweest en de branding bruist.

Geen strandingen van zeezoogdieren, gelukkig.

Wel een tijd staan genieten van de Maasvlakte in haar mooiste kleed….

 

 

Gisteravond werden we gebeld door enkele strandgangers.

Er zou een “dode vis” van meer dan een meter in de branding liggen.

Het was net hoog water geweest dus het beest ging spoedig stranden.

Toch maar even gaan kijken!

Begrijpelijk dat men niet onmiddellijk kon zien wat voor beest het betrof, het kadaver was al in verre staat van ontbinding.

Maar aan de staart, de handwortelbeentjes en het gebit konden we zien dat het om een zoogdier ging.

Een volwassen bruinvis met een lengte van 1.65 m.

Onder grote belangstelling hebben we het dier netjes ingepakt en geborgen…

Zongedroogd en knapperig.
Een slanke verschijning met een ongewisse afkomst.
Dit exemplaar troffen we aan op strand Rockanje.
Na wat rondvragen zou deze mummie heel goed een "dunlip harder" kunnen zijn (geweest).

Afgelopen week kregen we een melding van Ruud Verburg, die momenteel werkzaam is op het strand van de Maasvlakte.

“Ik sta bij een kleine zeehond en weet niet goed of het dier wel in orde is”.

Een begrijpelijke reactie, je komt tenslotte niet zo vaak een zeehondje op het strand tegen.

Zeker niet een dier dat gewoon blijft liggen bij benadering.

Natuurlijk zijn we op afstand gaan kijken en hebben we geprobeerd de conditie in te schatten.

Een video en een paar foto’s helpen bij het overleg met de veterinaire dienst van het opvangcentrum.

Hoewel niet helemaal op gewicht en minder alert gedrag is besloten om het jonge dier voorlopig te blijven observeren en een tijdje te laten rusten.

Omdat het zeehondje in een gebied lag waar niemand mag komen was er geen noodzaak om de directe omgeving veilig te stellen.

Na uitleg aan de melder zijn we vertrokken en hebben we afgesproken om de volgende ochtend bij het eerste licht de situatie opnieuw te beoordelen.

Gelukkig bleek de volgende ochtend dat het dier op eigen kracht weer naar zee was vertrokken.

Nog steeds treffen we dagelijks ballonnen of restanten ervan, aan op de vloedlijn.

Hoe moeilijk kan het zijn om te beseffen dat deze vrolijke gekleurde ballonnen ook weer ergens neerkomen nadat ze zijn opgelaten?

Het is eigenlijk domweg weggooien van plastic in ons milieu.

Gelukkig dringt het besef steeds meer door dat dit niet zo handig is, maar helaas worden ze nog massaal opgelaten.

Uit het zicht, uit het geweten…

Vanmorgen bezochten duizenden luidruchtige spreeuwen het strand van Voorne aan Zee en de vloedlijn kleurde donker.

De stilte werd dan ook brutaal verstoord door een druk, snerpend gekwebbel.

Geweldig om te zien hoe de groep soms uiteenviel doordat het merendeel van de zwerm besloot even op het strand uit te rusten.

Om vervolgens weer massaal op te vliegen naar een stuk strand verderop.

Als het broedseizoen is afgelopen en de vogeltrek op gang komt zijn spreeuwen er bij gebaat om grote groepen te vormen.

Men kan elkaar helpen met opletten én een individu is moeilijker te onderscheiden voor roofvogels.

Zwermenhoogleraar Charlotte Hemelrijk heeft in haar onderzoek aangetoond dat tijdens dit soort massale verplaatsingen geen botsingen voorkomen omdat elke spreeuw 7 buren in de gaten houdt.

Daarbij komt dat ze allemaal even snel vliegen dus dan is er ook al minder snel kans op een aanvaring.

Doordat de voorste vogels eerder reageren dan de laatsten in de zwerm bij het nemen van een bocht, krijg je vanzelf verdikkingen en verdunningen in de zwerm vogels.

De komende weken zullen we nog wel vaker worden getrakteerd op de prachtige vliegshows van de zwermen spreeuwen.

Soms tref je massale strandingen aan op de vloedlijn.

Bekend zijn de talloze kwallen bij oosten wind.

Ook de grote hoeveelheden mosdiertjes van afgelopen jaar zijn een mooi voorbeeld.

Enkele malen per jaar zien we een groot aantal zeesterren na en flinke storm op het strand liggen.

Een waar feestmaal voor de meeuwen!

Vorige week lagen er plotseling honderden grote en kleine dode krabben tussen de mosdiertjes,

Een echte oorzaak kan ik niet bedenken, maar het verzamelen zit in mijn bloed, dus zakken vol gedroogde krabben zijn mee naar huis gegaan.

Bijna dagelijks worden we gebeld over zieke vogels op het strand.

Ook vanmorgen werd er weer een zieke meeuw gemeld voor de uitgebrande strandtent.

De verzwakte kokmeeuw bleek er volgens omstanders al meer dan een dag te liggen.

Op zich al bijzonder op een dergelijk druk bezocht stukje strand.

Helaas wezen alle symptomen op vogelgriep en is herstel hiervan uitgesloten.

Om uitbreiding van de vogelgriep te voorkomen en om het dier verder ellende te besparen heb ik het dier

uit zijn lijden moeten verlossen.

Absoluut geen plezierig karwei, maar ja…, dierenleed moet voorkomen worden als het mogelijk is.

De laatste weken wordt er op de Maasvlakte fanatiek op gejaagd,

Ze zouden de populatie kleine mantelmeeuwen bijna hebben uitgeroeid!

Afgezien van het feit dat dit niet juist is, vind ik het ingrijpen door mensen op een dergelijke grove wijze, verwerpelijk.

De afgelopen jaren zijn braak liggende stukken terrein door slepen en maaien vrij gemaakt van nesten van de meeuwen en andere vogels.

Hierdoor is het aantal nest mogelijkheden voor de kleine mantelmeeuw al jaren flink afgenomen.

Alle struiken en bomen zijn ondertussen verwijderd en lage begroeiing systematisch weggemaaid.

Van een natuurlijk evenwicht is geen sprake en dat zal er ook niet komen zolang we alles blijven gladstrijken.

Als de vossen zijn verdwenen zal er ongetwijfeld een nieuwe soort ongeremd gaan toenemen.

Waar eindigt dit?

Natuurlijk begrijp ik dat veiligheid een belangrijke factor is, maar een compromis zou toch moeten kunnen?

Naast gewin is verwondering ook een belangrijke factor om je als mens gelukkig te kunnen voelen.

Deze vos hoeft in elk geval niet meer te worden opgejaagd.

Nog maar net overleden lag dit dier op de vloedlijn van het Maasvlakte strand.

Verdronken.., aangeschoten..?

Gelukkig heeft de reddingsbrigade het dier voor ons veilig gesteld en aan ons gegeven.

We zouden hem graag willen laten opzetten.

Nu nog iemand vinden die ons hiermee financieel zou willen helpen.