Archives oktober 2022

Bonte piet op zoek naar voedsel

Voor de liefhebber van de Bonte piet ofwel Scholekster is het nu aan de kust goed toeven. De Delta en de Waddenzee zijn de favoriete overwinteringsplaatsen van deze vogels, met name de volwassen exemplaren. De jongere trekken verder naar het zuiden. Onze kust wordt bevolkt door vogels uit ScandinaviĆ«, uit het binnenland en “locals”.

Voor de binnenlandse vogels verschuift het voedsel van insecten/emelten naar schelpdieren, pieren, krabbetjes en garnalen: eten wat de pot aan de kust schaft. Aan de snavel kan men de voorkeur van de vogel herkennen. De meest afgesleten en verweerde snavels behoren toe aan de schelpdieren eters, veelal de mannetjes. De pieren zijn favoriet bij de vrouwelijke exemplaren.

Maar ook binnen de mossel- en kokkeleters heb je ook weer specialisten. Degene die elegant met een welgemeende tik de sluitspier weten te deblokkeren en de ruwe hameraars die hun snavel in de halfopen mossel prikken en met geweld het schelpdier kapot hameren. Mooie instructiefilmpjes over de techniek heb ik niet kunnen vinden, het beste is zelf de vogels maar eens een uurtje te volgen.

De mossel zal onderwater zijn bek open doen om zijn voedsel uit het water te kunnen zeven, ideaal moment voor de Scholekster om zijn snavel tussen de kleppen te zetten. Boven water sluit de mossel zijn kleppen om niet uit drogen en zijn ze veilig tot het tij keert.

Twee rustende scholeksters boven op hun geliefde voedsel

Doodgewone Rotganzen

Doodgewone Rotganzen….. Voor de bewoners van de Delta en van de Wadden gaat dit misschien op, voor de rest van Nederland is het allemaal niet zo vanzelfsprekend. Nederland is een belangrijk land voor de Rotgans, die in SiberiĆ« en Canada broedt en hier slechts in de winter te zien is. Een groot deel van de wereldpopulatie overwintert op de Waddenzee of in de Delta. Ze willen graag zout water in de buurt hebben, vanwaar ze maar beperkt elders in ons land worden waargenomen. De kust van Noord-Duitsland, Nederland, Engeland en Frankrijk zijn populaire bestemmingen. Doodgewone gans dus. Maar mocht U bezoek uit het binnenland ontvangen, neem ze mee naar de kust en laat deze fraaie vogels zien. Gewoon en erg mooi.


Ingetogen Bontbekplevier

Tussen de basaltblokken zat een Bontbekplevier in winterkleed. Hij maakte onderdeel uit van een groepje doortrekkers dat een aantal dagen op deze plek vertoefde. Zomers in Nederland een schaarse broedvogel en ook in de wintermaanden maar met een paar honderd vertegenwoordigd. In deze maanden met de trekbewegingen kan je ze echter wat makkelijker treffen. In het voorjaar maakte ik op dezelfde plaats onderstaande opname van een Bontbekplevier in zijn prachtkleed. De kleuren intenser, de kraag zwarter, de snavel meer oranje en een guitige blik. Zelfde patroon maar een andere uitstraling, extra geaccentueerd door het verschil in voor- en najaar zon.

Bontbekplevier in zijn fraaiste kleed. Heldere kleuren, oranje snavel met zwarte punt

Het is weer trektijd: de Zilverplevier

Jammer dat ze hier niet in de zomermaanden verblijven. Een enkele keer kan je ze tegenkomen, een Zilverplevier in zomerkleed. Een schitterende vogel. Maar gezien hun voorkeur om te broeden op de Russische toendra moeten we het hier doen met doortrekkers en overwinteraars en die zijn vrijwel altijd in het ingetogen winterkleed.

Zilverplevieren en Goudplevieren, beide soorten zijn hier algemeen. De Goudplevieren manifesteren zich in grote aantallen op de akkers of in de zoetwatergebieden. De overwinterende Zilverplevieren bevinden zich meestal in kleine groepjes op het zoutere deel van ons land. Dat is een makkelijk hulpmiddel bij de eerste determinatie, daarnaast blijven de Goudplevieren “blingbling” vogels die ook in de winter goud uitstralen. Toevallig kwam ik afgelopen weekend deze vier Zilverplevieren tegen aan de rand van de Oosterschelde. Nog niet eerder op deze site te zien geweest, dus het wordt hoog tijd.


Doe mij maar een platvisje..

Ook de afgelopen dagen was Joyce weer bij de Maasmond te vinden en dit keer stuurde ze ons bovenstaande foto.

De platvis bevond zich duidelijk aan het verkeerde eind van de voedselketen.

De zeehond staat aan de top van de voedselketen en zal regelmatig een visje moeten eten om te kunnen overleven.

Een volwassen zeehond eet ongeveer 8 kg vis per dag.

Ter vergelijking:

In 2017 werd er door de Nederlandse vissers 491 miljoen kilo vis in de Noordzee gevangen.

We mogen er van uit gaan dat de vissers uit de ons omringende landen daarnaast ook nog een forse hoeveelheid vis uit de Noordzee halen.

Onvoorstelbare hoeveelheden eigenlijk.


Kleine zilverreiger betrapt in de Flaauwershaven

In het drooggevallen oude haventje aan de noordrand van de Oosterschelde liep deze Kleine zilverreiger te foerageren, onttrokken aan het oog door de hoge kademuur. Andersom gold dat ook voor de wandelaars die aan zijn oog onttrokken werden. En zo leefden twee werelden die normaal elkaar niet zo verdragen naast elkaar. Vanachter een aanlegpaal kon ik de reiger rustig fotograferen. Vanaf een afstand die niet zo vanzelfsprekend is voor deze schuwe vogel.

Het gaat goed met de reigers, met name de Grote zilverreiger. Ook de Kleine neemt in aantal toe, al gaat dat om een zeer beperkte aantal broedgevallen. In de winter verblijven er een paar honderd in ons land. En nu in de tijd van de trek zijn de aantallen nog groter. Schouwen en de Oosterschelde behoren tot de favoriete plekken, onze achtertuin!


De herfst is begonnen

Je ziet ze het jaar rond op onze stranden: Drieteenstrandlopers. Zomers beperkt in aantal, dan slechts een handjevol achterblijvers. Ze broeden op Groenland en IJsland vermoedelijk vanwege het lange daglicht en daarmee samenhangende tijd om te foerageren. In het najaar trekken ze via ons land naar zuidelijker kusten in Europa. Een deel blijft hier overwinteren. Oktober en november zijn dan ook de drukste “drieteen”maanden. Vanmiddag op de Brouwersdam waren ze niet te missen. Heel gewoon maar bijzonder schoon!


Wat een lieve beestjes!

Ook deze keer kregen we weer prachtige opnames van Joyce Oudwater.

2 Gewone zeehonden die even met elkaar contact zoeken voor de kust van de Maasvlakte.

Een vorm van communiceren waarvan we al snel de neiging hebben om het op een menselijke manier uit te leggen.

“Wat lief, ze knuffelen met elkaar!”

Wat ze werkelijk voelen en bedoelen zullen we niet weten, maar het ziet er zeker vredelievend uit.

Om het imago van de zeehond iets bij te stellen zie je hieronder nog een mooie opname van Joyce.

Een grijze zeehond die laat zien waarom hij het grootste roofdier is van ons land,


Bruinvis met kalf

Zo af en toe krijg ik een enthousiast bericht van Joyce Oudwater als ze weer een mooie ontmoeting vast heeft weten te leggen met haar camera.

Joyce is vaak buiten te vinden en ontwikkelt zich de laatste tijd tot een ervaren vogelspotter.

Al eerder plaatsten we mooie foto’s van haar op onze website.

Gisteren had ik haar weer aan de lijn en vertelde ze dat ze op dat zelfde moment naar een moeder bruinvis met haar kalf stond te kijken..

“Ik ben nu bij de blokkendam aan de Maasmond en heb ze al een tijdje prachtig in beeld.”

Dit is natuurlijk genieten!

Hierbij 2 foto’s van Joyce waardoor wij een beetje kunnen mee genieten van de kleinste walvis in onze Noordzee.