Bij springtij en een paar dagen er na, kan als de westelijke winden geen roet in het eten gooien, het water erg laag worden. Aan de Brouwersdam kan dan de zeebodem aan de voet van de dam droogvallen. Op dat moment is er kans om als de meeuwen je niet voor zijn, levende gewone slangsterren te ontdekken.
Deze tot de stekelhuidigen behorende slangsterren, proberen dan om van onder het zand uit te komen en maken daarbij prachtige patronen. De dieren leven van microscopisch kleine voedseldeeltjes en van aas. Zelf staan ze op het menu van vissen en zeevogels.
De laatste paar maanden zijn er al veel foto’s van zeehonden voorbij gekomen, maar voor wie er geen genoeg van kan krijgen, hier een link naar het fotoboek wat ik gemaakt heb. https://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken? widgetId=465f021b-600b-425b-90ec-fcb017d84418 Zoals je ziet heb ik het over kegelrobben, want die naam past veel beter. De neus van een kegelrob is voor de determinatie veel beter te gebruiken dan de kleur. Als ze nat zijn lijken ze aan de bovenkant best grijs of zwart, maar als je beter kijkt zie je kleur verschillen en patronen, dat is zeker het geval als ze opgedroogd zijn en niet onder het zand zitten.
Afgelopen vrijdag werden we gebeld voor een melding van een levend aangespoelde bruinvis op het Maasvlaktestrand.
Op een dergelijk moment is er dringend inzet nodig en we zijn dan ook onmiddellijk gaan rijden.
Onderweg hielden we contact met de melder, die er nog bij stond en met SOS Dolfijn.
Na instructies hebben de melders direct zeer adequaat gereageerd..
Rust.., nathouden en vooral geen harde geluiden om niet nog meer stress bij het dier te veroorzaken.
Bruinvissen zijn hier erg gevoelig voor en veel stress kan lijden tot de dood.
Na 20 minuten waren we ter plaatse en konden we de eerste hulp overnemen van de melders.
Met een brancard, een dekbed en wat natte handdoeken hebben we snel een comfortabele ligplaats voor het gestrande dier gecreëerd.
Het allerbelangrijkste was nu om het gestreste dier tot rust te brengen en hiermee ook de snelle ademhaling te kunnen terugbrengen naar een aanvaardbaar niveau.
Zie onderstaande video:
Onder normale omstandigheden ligt de ademfrequentie op een of een enkele ademhalingen per minuut.
Deze was nu veel te hoog en levensbedreigend.
Met hulp van de melders hebben Charlene en ik de bruinvis snel naar de zeezoogdieren ambulance gedragen.
Na een minuut of 10 begon de ademfrequentie behoorlijk te dalen en zag je dat de bruinvis rustiger werd.
Ondertussen was er een ambulance van SOS Dolfijn al onderweg naar onze locatie en hielden we voortdurend contact met de meerijdende dierenarts.
Uiteindelijk hebben we de gestrande bruinvis levend kunnen overdragen en is hij door SOS Dolfijn naar hun opvangcentrum gebracht.
De volgende dag werden we gebeld dat “onze” bruinvis nog steeds in leven was en door intensieve zorg een kans maakt op herstel.
Wat een opluchting na een spannende en intensieve inzet op het strand.
Het dier bleek na onderzoek ternauwernood te zijn ontsnapt aan de aanval van een grijze zeehond en had ook nog een longontsteking.
De bruinvis heeft de naam Martin gekregen en wordt nu met de grootst mogelijke zorg en deskundigheid gerevalideerd in het opvangcentrum van SOS Dolfijn.
Afgelopen week vonden twee Zeehondenwachters een doodgebeten pup van de grijze zeehond op het strand bij de Groene punt in Rockanje. Het dier is waarschijnlijk door een vrij grote hond aangevallen.
De Zeehondenwachters vonden de pup dood op het strand, nadat ze de dag ervoor nog waarschuwingsborden hadden geplaatst om wandelaars vroegtijdig te waarschuwen.
De pup was eerder al gemeld en na inspectie bleek het te gaan om een kerngezond dier van 5 a 6 weken oud. Zie foto.
De zeehonden liggen in januari en februari vaak te rusten op het strand of tegen de duinrand.
De onfortuinlijke pup had forse bijtwonden in de nek en gezien de sporen betrof het waarschijnlijk een grote hond.
Aan de bloedsporen was te zien dat de zeehond nog getracht heeft de zee te bereiken…, helaas te laat.
De reden dat we dit nu publiceren is om de hondenbezitters nogmaals te vragen om juist in deze periode voorzichtig te zijn met het loslaten van je hond bij de Groene Punt (Bunkers)
Hoe mooi is het om te kunnen genieten van een rustende zeehond op ons strand.
Dit lukt alleen als we flink afstand houden en de honden natuurlijk aanlijnen!
Overigens blijft het verstoren van deze prachtige dieren strafbaar.
Een tijd geleden ga ik na een flinke storm naar het strand en zie daar een ondergestoven vis liggen. Het is een hondshaai waar nog iets van leven in zit . Deze voor mensen ongevaarlijke haai, is de meest voorkomende haaiensoort aan onze kust. Een hondshaai wordt meestal 60 cm lang, maar een enkeling kan wel 1 meter worden.
Na de paring worden er 18 tot 20 eicapsules afgezet, die ze met lange buigzame draden vastzetten aan rotsen of zeewieren. In deze capsules komen de jonge haaitjes tot ontwikkeling. Deze capsules spoelen soms aan op het strand.
Nu ik de haai in mijn handen heb, merk ik pas hoe ruw de huid is. Vlug de haai terug gezet in het water, maar zonder succes, want deze spoelt gelijk weer aan. Maar we geven het niet zomaar op, dus ondanks dat ik een paar natte voeten zal krijgen, ga ik het ijskoude water in en houdt de hondshaai net zolang in mijn handen totdat deze steeds krachtiger gaat bewegen.
Nu gaat het vrijlaten goed en zwemt de haai naar dieper water. Het is een redding om nooit te vergeten. Als ik thuis kom duurt het nog wel een uurtje voor mijn voeten weer op een normale temperatuur zijn.
