All posts by Ad van den Berge

Vaak wordt onze hulp ingeroepen door Aseal als er weer zeehonden kunnen worden vrijgelaten.

Ze moeten tenslotte eerst weer worden gevangen en dan vervoerd naar de locatie waar ze hun vrijheid terug krijgen.

Zo ook afgelopen zaterdag.

Na het vangen en wegen worden ze in een krat geplaatst en vervolgens in de auto gezet om te worden getransporteerd naar het strand.

Een zachte hand aan het stuur zorgt voor een rustig en ontspannen vervoer.

Eenmaal ter plaatse worden de kratten bij de vloedlijn geplaatst en kunnen de dieren worden vrijgelaten…Zo gaat dat dus….

Al 3 dagen lag de grote grijze kegelrob op het strand en op de zeedijk van West kapelle (Zld).

Vooral veel slapend en het leven moe.

Toch bleef hij lastig te benaderen en kon nog flink dreigend uithalen naar te opdringerig publiek.

Na enkele dagen observeren bleek dat de conditie van het dier zienderogen verslechterde.

Vanmiddag werd , na overleg besloten om het forse dier toch te vangen en naar de opvang te vervoeren.

Een gevaarlijke missie, die een doordacht actieplan vergde.

Uiteindelijk is het gelukt, met hulp van diverse collega’s om het grote dier in een kist te krijgen.

De kist moest nog snel versterkt worden omdat de zeehond dreigde uit te breken.

Uiteindelijk is het machtige dier in de Opvang, door ingrijpen van de dierenarts rustig ingeslapen.

Absoluut het beste, maar toch altijd weer een aangrijpend moment!

In de avond kregen we een melding van de stranding van een dode zeehond op strand #Rockanje, richting de bunkers.

Eenmaal ter plaatse bleek het dier een maatje te groot om in je eentje te schouwen en te bergen.

Een man, gewone zeehond van 1.80 meter met een gewicht van meer dan 100 kg.

Gelukkig konden enkele collega’s al snel komen helpen.

Een flinke regenbui benadrukte de macabere sfeer in het nachtelijk duister.

Uiteindelijk is het ons toch gelukt om het forse dier te bergen.

Dank Thessa en Martin!

Ook vandaag weer geholpen bij het vrij laten van 2 zeehonden, die waren hersteld bij opvangcentrum Aseal.

Deze gewone zeehond werd afgelopen 1 december door ons aangetroffen op het strand van de Maasvlakte.

Het onfortuinlijke dier zat toen onder het bloed en bleek ernstig verzwakt. (bovenste foto)

Vandaag hadden we dit zelfde dier weer in de auto.

Deze keer weer terug naar het strand, maar nu in uitstekende conditie!!

Op de onderste foto zie je onze “knappert” enkele minuten voor hij werd vrijgelaten.

Hier doe je het dus voor…..

Af en toe wordt er een gewond dier gemeld tegen de avond.

Ook deze keer een verontrustende melding op de vloedlijn op de Kwade Hoek.

Voor we dan op het strand zijn is het vaak al donker.

En dan bedoel ik donker…, donker!

Geen straat of andere verlichting en geen enkele reflexie om je richting te bepalen.

Op de foto is te zien, wat wij dan zien…..

Best avontuurlijk en soms van grote schoonheid, maar een flinke handicap als je een gewond of ziek dier aan het zoeken bent.

Deze keer bleek het te gaan om een gezond dier, dus konden we opgelucht weer naar huis.

Op de foto een prachtige, gezonde zeehond in afwachting van zijn terugkeer naar de vrijheid.

Nu weer in dezelfde auto waar we hem als zielig hoopje ellende in vervoerd hebben naar opvangcentrum Aseal.

Het dier hebben we op 11 november aangetroffen op het strand van de Maasvlakte.

Ernstig benauwd, onder het bloed en niet meer alert.

Na overleg is toen besloten het dier te vangen en mee te nemen.

Vandaag zien we het resultaat.

Hier word je toch heel blij van!

Op oudejaarsdag was het voor dit mannetje gewone zeehond wel genoeg geweest.

Gezien de staat van het gebit, een hoog bejaarde heer.

Door ons geborgen.

Na een inzet bij Gate Terminals op de Maasvlakte, waar een gewonde zeehond alweer te water was gegaan, zijn we over strand terug gereden.

Net voorbij P6 lag een klein zeehondje.

Op afstand, vanuit de auto, leek het dier niet fit.

Dichterbij gekomen, bleek het een gewonde jonge zeehond.

Ook had het aan het rechter oog problemen en was het beestje erg benauwd.

Het onfortuinlijke dier reageerde nauwelijks en al snel volgde overleg met Aseal.

Besloten werd om dit hoopje ellende te vangen en mee te nemen voor opvang in Stellendam.

Vanaf half december worden er weer jonge kegelrobben geboren in onze omgeving,

Een dergelijke pup noemen we een “witje”.

Als je de foto bekijkt begrijp je wel waarom.

Een dikke, witte vacht moet ze beschermen tegen de elementen.

De eerste 3 weken liggen ze vaak op een rustige plek te wachten tot moeder komt om melk te geven.

Pas als ze verhaart zijn, stopt moeder met melk geven en moeten ze voor zichzelf gaan zorgen.

Gisteren werden er 2 pups gemeld op het strand van de Maasvlakte.

Omdat ze nog niet waren afgespeend hebben we ze een kleur-merk gegeven en iets verplaatst ivm loslopende honden.

Een bleek al snel moederloos en is naar opvang gebracht.

De ander wordt door ons scherp in de gaten gehouden.

Zaterdag overdag kreeg ik een foto toegestuurd van een spoor, gemaakt door een zeehond.

Het beestje was al enige tijd ervoor weer terug gebobbert naar zee.

Het spoor leek gemaakt door een nog jonge gewone zeehond.

Wellicht niets aan de hand, maar toch de volgende ochtend heel vroeg even gaan kijken, je weet maar nooit!

In het donker bij de vloedlijn lag inderdaad een kleine zeehond.

Benauwd en behoorlijk veel bloed om de bek.

Na overleg met de opvang hebben we besloten om het verzwakte dier te vangen.

Na wat sluipwerk en tactische manoeuvres het dier uiteindelijk naar Aseal kunnen transporteren.