Category Nieuws

In het knobbelige zeetje voor de kust dook een brilduiker op. Duidelijk herkenbaar aan het puntige bolletje en het ” brilletje” op zijn kop. Een echte wintergast aan onze kust. Wadden, Delta en IJsselmeer zijn de plekken om ze te spotten. Toch zie je ze niet zoveel, het gaat maar om 15.000 exemplaren die in Nederland hun bivak opslaan.

Net zoals veel eendensoorten een schitterend kleed, subtiele tekening. Aan de kop een groene glans, hier helaas niet te zien. Op afstand kan je je nog wel eens vergissen en deze aanzien voor een Kuifeend of een Toppereend maar de Brilduiker wint op schoonheid.

Ze zijn weer overal te zien: Lepelaars. Niet zo verwonderlijk in dit gebied waar een aanzienlijk deel van de Nederlandse broedpopulatie is te vinden. In februari keren ze terug van hun winterverblijf in Zuid-Europa en Afrika. Fraaie en indrukwekkende dieren, door grootte en uiterlijk. Mooie stoffering van het landschap. Bek volledig aangepast aan voedsel zoeken in waadbare plassen en ondiepten. De naam zegt voldoende.

De imposante lepel blijft verwonderen. Hoe houd je dat gewicht in de vlucht netjes op zijn plaats, hoe sterk moeten de spieren van het scharnier in de kop niet zijn om de bek te laten klapperen. Het zwaartepunt ligt nogal excentrisch. Maar de praktijk laat zien dat het prima kan.

Op een mooie dag als vandaag lopen weer veel mensen langs de vloedlijn.

Als je geluk hebt verschijnt er soms een zeehondenkop boven water.

Klein en rond of soms wat groter en langwerpiger.

De gewone zeehond lijkt het meest op een katten kopje en de grotere grijze zeehond meer op een hondenkop.

Bovenstaande tekening is iets aangezet maar laat de verschillen duidelijk zien.

Goed opletten dus…..

In samenwerking met de Natuurstad in Rotterdam hebben we 16 lessen verzorgd op locaties in Rozenburg en Hoogvliet.

Waar we normaal op het strand zijn te vinden, stonden we afgelopen maanden regelmatig voor de klas.

Kinderen uit de bovenbouw van diverse lagere scholen hebben op deze manier kennis gemaakt met voorkomende walvissen, zeehonden en de walrus.

Je staat er van te kijken hoeveel soorten je kunt aantreffen voor onze kust. De walrus en de orka zijn daarvan wel de meest opvallende bezoekers, afgelopen jaar.

De informatie hebben we aangeboden met beelden, tastbare voorwerpen, verhalen en een verwerking d.m.v. diverse opdrachten.

Een leuke ervaring voor de vrijwilligers van onze stichting en enthousiaste reacties van de leerlingen.

Dit gaan we zeker herhalen.

Gisteren kregen we een melding over een zeehondje die verstrikt zat in een net.

Alle alarmbellen gingen direct af en snelle inzet is dan geboden.

De melder beloofde bij het dier te blijven en iedereen op afstand te houden.

Binnen 15 minuten waren we ter plaatse en konden we de zeehond voorzichtig benaderen.

Eerst foto’s maken voor overleg met opvang en dan beslissen hoe we dit gingen aanpakken.

Besloten werd om het dier te vangen, te onderzoeken en dan weer te overleggen.

Als het net zodanig is ingesnoerd dat er diepe wonden ontstaan bij het verwijderen, gaan we geen risico’s nemen. Dan gaat het dier naar de opvang.

Zo niet dan snijden we het net heel voorzichtig ter plaatse los.

Hieronder ziet u hoe het verhaal afliep.

Eind goed.., al goed!

Met dank aan het adequaat optreden van de melders, Martin en Renate.

Ook hebben we enkele foto’s van hen mogen gebruiken.

Als vroege broeder moet je er op tijd bij zijn. Op zijn paasbest maar dan een paar maanden eerder. Deze Aalscholver is klaar voor de balts, opvallende kop, witte dijvlek en brons kleurige dekveren. De eerste nesten van deze soort kan je al vanaf begin februari aantreffen maar het broedseizoen loopt door tot in juni. Grote spreiding geeft de soort meer bescherming tegen natuurrampen.

Hij ging er echt eens voor staan, weliswaar op gepaste afstand maar met een mooie pose voor de foto. De laatste druppels vielen van de snavel in het rimpelloze water. Goed zichtbaar zijn de opvallende kenmerken zoals de subtiel omlaag gebogen snavel punt, oranjebasis van de ondersnavel, opvallende witte wenkbrauwstreep en de vaalwitte onderzijde zonder tekening. Net nog zichtbaar de oranje poten die ook over 3 maanden zwart zullen kleuren.

Je rijdt erlangs en ziet in je ooghoek een steltloper die alles heeft van een Tureluur maar toch twijfel je . De enige optie is omkeren en rustig gaan kijken. Aangekomen ter plaatse had zich een tweede vogel gevoegd bij de “namaak” Tureluur, eveneens op hoge poten. Twee steltlopers die je niet alledag ziet. Het ging om een Kemphaan en een Zwarte ruiter, beide in winterkleed. De eerste met lange hals, kortere snavel, de tweede met kortere hals en lange snavel. Het winterkleed doet niet vermoeden hoe fraai het zomerkleed zal zijn. De Kemphaan dan met zijn opmerkelijke kuif en halskraag, de Zwarte ruiter vrijwel volledig zwart! Kijk het maar eens na in uw vogelgids.

Leuk om ze zo samen te zien. Opmerkelijk, maar niet zozeer op Schouwen waar beide soorten in de winter te zien zijn. En gezien hun voorkeur voor dezelfde biotoop is een ontmoeting dan geen uitzondering. Laat dit nu net in “plan Tureluur” zijn.

Saai weer en weinig te beleven. Zo startte de zaterdag, de natuur liet weinig activiteiten zien. Het zicht was beperkt tot een paar honderd meter. Zelfs deze eenden leken er onder gebukt te gaan. Het zal wel projectie zijn geweest, in ieder geval leverde het geen vrolijk plaatje op.

Deze pup van de grijze zeehond lag onderaan een strandovergang.

Het rustende dier werd al vroeg in de ochtend gemeld door een strandbezoeker,

was niet erg alert en had diverse wondjes aan kop en hals.

Omdat dit soort oppervlakkige verwondingen doorgaans uitstekend genezen in zout water en het dier niet was vermagerd, werd besloten om de pup 24 uur te observeren.

Helaas was zijn/haar keuze van de locatie om te gaan rusten niet geheel gelukkig gekozen.

Er werd die dag veel pubiek verwacht met de daarbij behorende loslopende honden…..

In goed overleg is dan ook besloten om de pup te verplaatsen naar een rustiger locatie en het dier daar 24 uur in de gaten te houden.

Dit bleek achteraf en juiste keuze.