Category Nieuws

Een zeeslak op zijn kop in het zand.

Beetje stuk.., beetje blauw en een beetje open huis.

Op zich niets bijzonders.

Of toch wel?

Je staat op het strand te kijken naar een groep Grote sterns in de hoop een goede opname te kunnen maken. Fraaie vogel, maar door zijn snelheid en wendbaarheid niet makkelijk vast te leggen.

Een aantal vliegen je tegemoet en dan maar hopen dat de autofocus het bijhoudt. Raak, maar terugkijkend op het scherm van de camera (moeilijk te zien in de volle zon) blijkt het om een atypisch geval te gaan. Geen wit met zwart. Thuis maar eens bestuderen.

Tussen de sterns bleken een paar jonge Kokmeeuwen te zitten en 1 exemplaar was zo aardig geweest om recht op mij af te vliegen. Juveniele Kokmeeuwen hebben een fraai kleed dat geen voorspelling doet over de volwassen veertooi. Laat ik nu toevallig die zelfde dag er eentje hebben vastgelegd aan de rand van de zee. Oordeel zelf, wel de vorm maar niet de kleur en tekening zoals men zich van een jonge Kokmeeuw voorstelt.

Hoe groot kan een Gewone zeehond worden? Volgens de boekjes de mannetjes maximaal 190 cm en 170 kg. De vrouwtjes blijven steken op 170 cm en 130 kg.

In ons bericht van afgelopen donderdag lieten we een groepje Gewone zeehonden zien. Vermoedelijk een stier met zijn harem. Het verlaten stuk strand bood geen referentie voor een inschatting van de lengte van de dieren. Maar het verschil zou kunnen passen bij de genoemde afmetingen.

Laten we er van uitgaan dat we hier een volwassen man en vrouw afgebeeld zien. Dan dringt de gedachte zich op dat het mannetje de 170 kg ruim overschrijdt. Blijft allemaal een beetje gokken, maar obesitas komt hier wel om de hoek kijken.

Fraaie opname van deze jonge Koekoek gemaakt door onze trouwe volger (en natuurbeschermer/ vogelwachter) Arie Kraak. Bij toeval landde dit jonge dier voor de vogelhut waarin hij met zijn kamera in de aanslag zat.

Duidelijk nog een jong exemplaar aan de witte veerranden te zien. De opname is een week of twee geleden gemaakt in de periode dat de oudere Koekoeken alweer aan de trek begonnen zijn. De jongen van dit jaar vertrekken pas in september. Zonder enig voorbeeld van hun biologische ouders weten ze de weg naar Afrika te vinden. Volgend jaar keren ze terug om zich voort te planten waarna ze de opvoeding van het kroost volledig over laten aan de Kleine karekiet. Kunnen ze zelf in juli alweer naar warmere oorden.

As. maandagmorgen komt Eric Lemmers naar Rockanje voor een kennismaking met de vloedlijn op het strand van Rockanje.

Samen gaan we op zoek naar gewone en opmerkelijke aanspoelsels langs de waterlijn.

Vanaf 10 uur kunt u ons tegenkomen, speurend langs de vloedlijn.

Rond 12 uur gaan we korren en hopen op deze manier nog wat visjes, krabben, garnalen en kwallen te kunnen determineren.

Hartje zomer, midden op een zonovergoten stranddag, weten deze Gewone zeehonden nog een plekje te vinden om rustig op te warmen en te slapen. Ergens in de Zeeuwse Delta zo aangetroffen, we zullen de plaats niet nauwkeuriger aanduiden. Iedereen heeft tenslotte recht op zijn privacy.

Een kenmerk om snel een Gewone van een Grijze zeehond te onderscheiden is de kleur. De kleurvariëteit van de Gewone is groter en beperkt zich niet tot grijs of zwart.

Voor zover mij bekend vertonen alle sterns het typische kenmerk om in prachtkleed, het kleed tijdens de paring- en broedtijd, de ogen te verbergen in de zwarte tekening van hun hoofd. Na de broedtijd verdwijnt deze zwarte vlek ten dele en worden de ogen weer zichtbaar.

Eenmaal je aandacht door zo’n verschijnsel getrokken blijft dit je achtervolgen. Onbevangen kijken is niet meer mogelijk. Meerdere vogels hebben ogen met een donkere iris gevat in een zwarte of donkergekleurde kop. Ondanks dit blijft het oog van de kraai goed waarneembaar door grootte en bolling. Een Kokmeeuw heeft er een keurig wit ringetje omheen. Bij de stern is niets hiervan het geval.

Als je dan een foto maakt van een Visdief en het zonlicht valt op het oog waardoor het uit de zwarte oogkap springt, ben je daar blij mee.

Lekker boeien, zult U denken. Toch, waarom is er niet over nagedacht om de ogen twee millimeter lager te plaatsen of de zwarte vlek iets hoger te laten aanvatten? Maakt het contact met het dier zoveel persoonlijker. Allemaal onbelangrijk: let er toch maar eens op als U een stern ontmoet.

Tijdens een observatie van een zeehondenpup op de Maasvlakte kwamen we deze zieke Jan-van-Gent tegen.

Nauwelijks nog alert en niet meer in staat om zich te verplaatsen.

Alle verschijnselen leken te wijzen op de beruchte vogelgriep.

We hadden al een tiental slachtoffers op het strand zien liggen.

Enkele grote sterns, een kokmeeuw, kleine mantelmeeuwen en 2x een Jan-van-Gent.

Dit jaar zijn er aanmerkelijk meer slachtoffers dan vorige jaren.

Het blijft een triest gezicht.

Irene en Tineke, die beiden vrijwilliger zijn bij de Strandbroeders” hebben dit kleine zeehondje ontdekt.

Het lag op de vloedlijn, ter hoogte van paal 8.

Gezien de grootte (30cm) en de vacht moet het gaan om een foetus va een kegelrob.

Zij worden doorgaans zwanger in de maanden januari of februari.

De zwangerschap duurt 11,5 maanden maar de eigenlijke draagtijd is slechts 8,5 maand.

De vrucht begint zich eigenlijk pas in april of mei te ontwikkelen.

Uitgaande van bovenstaande feiten hebben we hier te maken met een foetus van 3 a 4 maanden.

Nog gedeeltelijk in het vruchtvlies en nog geheel intackt.

Natuurlijk heb ik het prachtige diertje meegenomen, wellicht kunnen we een manier vinden om het te bewaren en in de toekomst te laten zien tijdens een presentatie.

Dinsdagmiddag kwam er een melding binnen via een Duitse strandbezoeker over een stranding van een kleine zeehond bij Ouddorp.

Gezien de beschrijving van het aanwezig kleurmerk zou het gaan om een pup die eerder op het strand van Rockanje had gelegen.

Een reden te meer om naar het dier te gaan kijken.

Het weer was uitstekend en we vreesden voor veel bekijks van de aanwezige badgasten.

Als het dier weer het water in zou worden gejaagd konden we de conditie van de pup niet beoordelen.

Eenmaal op het strand werd ik door de reddingsbrigade naar de juist locatie gedirigeerd.

En tot mijn grote opluchting had de Reddingsbrigade in Ouddorp met 2 auto’s de omgeving van het gestrande dier veilig gesteld.

Men hield het aanwezige publiek keurig op afstand en daardoor konden we het nog jonge dier gelukkig goed beoordelen.

Dank dames en heren van de reddingsbrigade, uitstekend gereageerd!

Met hun hulp hebben we het dier hierdoor rustig kunnen beoordelen en kunnen wegen.

Na overleg is besloten om de nog alerte pup te verplaatsen naar een strand zonder publiek.

Door het eerder aangebrachte kleurmerk kunnen we het dier nog een tijdje volgen en in de gaten houden.

Terughoudende opvang blijft ons motto!