Category strandvondsten

De laatste weken wordt er op de Maasvlakte fanatiek op gejaagd,

Ze zouden de populatie kleine mantelmeeuwen bijna hebben uitgeroeid!

Afgezien van het feit dat dit niet juist is, vind ik het ingrijpen door mensen op een dergelijke grove wijze, verwerpelijk.

De afgelopen jaren zijn braak liggende stukken terrein door slepen en maaien vrij gemaakt van nesten van de meeuwen en andere vogels.

Hierdoor is het aantal nest mogelijkheden voor de kleine mantelmeeuw al jaren flink afgenomen.

Alle struiken en bomen zijn ondertussen verwijderd en lage begroeiing systematisch weggemaaid.

Van een natuurlijk evenwicht is geen sprake en dat zal er ook niet komen zolang we alles blijven gladstrijken.

Als de vossen zijn verdwenen zal er ongetwijfeld een nieuwe soort ongeremd gaan toenemen.

Waar eindigt dit?

Natuurlijk begrijp ik dat veiligheid een belangrijke factor is, maar een compromis zou toch moeten kunnen?

Naast gewin is verwondering ook een belangrijke factor om je als mens gelukkig te kunnen voelen.

Deze vos hoeft in elk geval niet meer te worden opgejaagd.

Nog maar net overleden lag dit dier op de vloedlijn van het Maasvlakte strand.

Verdronken.., aangeschoten..?

Gelukkig heeft de reddingsbrigade het dier voor ons veilig gesteld en aan ons gegeven.

We zouden hem graag willen laten opzetten.

Nu nog iemand vinden die ons hiermee financieel zou willen helpen.

Omdat de media hen de laatste tijd aardig heeft belicht, hebben de 2 jutters besloten om in het vervolg onherkenbaar te gaan jutten.

In de late avond, tegen het donker en het liefst in de mist.

Alternatief is heel vroeg in de ochtend en dan op tijd weer naar huis.

Dit bevalt ons uitstekend en de opbrengst neemt allen maar toe.

Op de foto zie je het resultaat van een uurtje banjeren langs de hoogwaterlijn.

Deze hele kleine kegelrob werd gevonden door vrijwilligers van de Strandbroeders.

Een foetus in ontwikkeling, nog in het vruchtvlies, maar wel al bijna volmaakt.

We schatten het zeehondje op 3,5maanden oud het had nog 5 maanden moeten groeien in de buik van de moeder.

Waarom het is afgestoten, zullen we waarschijnlijk nooit weten.

Feit is dat het ongeschonden op de vloedlijn lag en na de melding door ons is opgehaald om het te kunnen prepareren.

We beseffen dat het zien van een dergelijk kwetsbaar jong dier emoties kan oproepen.

Toch is het tegelijk een klein wondertje wat we ook graag willen delen.

Het hele diertje is te zien in ons museum en tijdens een Pop up met onze avonturenaanhanger.

Een zeeslak op zijn kop in het zand.

Beetje stuk.., beetje blauw en een beetje open huis.

Op zich niets bijzonders.

Of toch wel?

Irene en Tineke, die beiden vrijwilliger zijn bij de Strandbroeders” hebben dit kleine zeehondje ontdekt.

Het lag op de vloedlijn, ter hoogte van paal 8.

Gezien de grootte (30cm) en de vacht moet het gaan om een foetus va een kegelrob.

Zij worden doorgaans zwanger in de maanden januari of februari.

De zwangerschap duurt 11,5 maanden maar de eigenlijke draagtijd is slechts 8,5 maand.

De vrucht begint zich eigenlijk pas in april of mei te ontwikkelen.

Uitgaande van bovenstaande feiten hebben we hier te maken met een foetus van 3 a 4 maanden.

Nog gedeeltelijk in het vruchtvlies en nog geheel intackt.

Natuurlijk heb ik het prachtige diertje meegenomen, wellicht kunnen we een manier vinden om het te bewaren en in de toekomst te laten zien tijdens een presentatie.

Tja….. !

Laar je fantasie er maar op los, we zullen het nooit zeker weten.

Hoop echt dat diegene waar deze ballon voor bedoeld was, een fijne dag heeft gehad.

Een lang leven is hem/haar gegund.

Dit restant ligt nu verschrompeld op de vloedlijn en zal wellicht in zijn geheel of in stukjes uiteindelijk in de voedselketen terechtkomen…

Verder commentaar lijkt me overbodig, gewoon je gezonde verstand gebruiken!

 

Vaak treffen we op de vloedlijn overschotten aan van diverse krabben.

Soms wat scharen, soms een poot of een schild en af en toe een compleet exemplaar.

Altijd leuk om te proberen een naam te vinden van het aangetroffen beestje.

In dit geval viel al gelijk op dat het dier 2 afgeplatte achterpoten bezat, in de vorm van peddels.

Conclusie: in elk geval moet dit een zwemkrab zijn.

Het schild heeft een typische “koffiefilter” vorm en was ongeveer 7 cm breed.

De donkere kleur van de scharen en de donkere strepen op de poten horen in dit geval bij de “fluwelen zwemkrab”.

Een soort die soms massaal sterft als de zeewatertemperatuur erg laag wordt.

De afgelopen zachte winters zorgen ervoor dat het aantal sterk is toegenomen en dat je ook grotere exemplaren op de vloedlijn kunt vinden.

Het aantal tanden links en rechts van de ogen is ook een determinatie kenmerk.

In dit geval zijn het er 5 en dit zie je inderdaad ook bij de fluwelen zwemkrab.

Met een goed boek of een zoekkaart kom je al snel een heel eind.

Ik zou zeggen, probeer het eens een keer als je een krab hebt gevonden!

Na een springtij kan het vaak spannend zijn om de vloedlijn af te lopen en te zoeken naar leuke aanspoelsels.

Zo dacht Judith Barendrecht er ook over en dus was ze samen met haar kids al snel, na het hoge water te vinden op het strand van de Maasvlakte.

Enige tijd geleden troffen ze daar al een gestrande hondshaai aan en regelmatig zijn ze met interessante fossielen thuisgekomen.

Ook deze keer werd hun inspanning beloond!

Dit gestrande dier leek klaar om te happen maar was helaas al naar de eeuwige visgronden vertrokken.

Een kruising tussen een platvis en een rondvis, leek het wel.

Maar wat was het?

Na een paar appjes werd dit aangespoelde mysterie onthuld: Het bleek een “vorskwab!”

Zeker geen alledaagse naam, maar wel passend in het rijtje namen van vissen in de Noordzee als, slakdolf, zeedonderpad, snotolf, heek, pollak en lom.

Als je meer info wilt over deze “vreemde vogel” onder de vissen is er genoeg te vinden op het internet.

Het extreem hoge water van enkele dagen geleden heeft niet alleen ons verrast, maar ook sommige dieren.

Op zoek naar een gestrande zeehond, kwamen we deze onfortuinlijke haas tegen.

Een drijfnat aanspoelsel op de vloedlijn in de duinen van de Kwade Hoek.

Het water kan daar soms met een verrassend hoge snelheid een groot gebied binnen stromen.

Wellicht heeft deze haas niet op tijd een hoger gelegen gebied kunnen bereiken.

Overigens bleek de gemelde zeehond weer naar zee.