Dramatisch of toch niet?

Soms heb je een ontmoeting met een zeehondje, dat op het eerste gezicht mogelijk in de problemen is geraakt.

Half ondergestoven door het opgewaaide stuifzand en diep in slaap.

Nauwelijks een reactie bij benadering en oogjes dicht, kortom bijna een dramatische aanblik.

Duidelijk een jong dier van enkele weken oud, dat kennelijk deze oncomfortabele plek heeft uitgekozen om te rusten. Daarbij waren er nogal wat wandelaars met loslopende honden en niet iedereen hield voldoende afstand.

Nadat met Aseal is overlegd, is besloten om de pup te wegen en naar een beschutte locatie te brengen waar het blijkbaar vermoeide zeehondje ongestoord verder kon slapen.

Het gewicht bleek acceptabel en het wakker geworden dier reageerde gelukkig alert.

Op de nieuwe, beschutte locatie en afgeschermd met waarschuwingsborden, heeft het dier nog bijna 24 uur ongestoord kunnen slapen.

Daarna is de zeehond op eigen initiatief weer uitgerust naar zee vertrokken.

Zo blijkt weer dat het een juiste beslissing is geweest om eerst maar eens af te wachten voor je besluit dat een dergelijk dier geholpen moet worden door het op te vangen.