Roodkeelduiker

Roodkeelduiker, overwinteraar, te zien aan de kust. Met een paar duizend exemplaren geen zeldzaamheid maar toch leuk om af te vinken op je lijstje. Mooie forse vogel die we helaas alleen in zijn ingetogen winterkleed kunnen zien, paren en broeden in zijn mooie pakje doet hij noordelijker.

Goed waar te nemen, maar meestal op zo’n afstand dat je niet echt een goede opname kunt maken. Je moet teveel uitvergroten.

Begin november tijdens een weekje met veel wind troffen we hem aan bij de blokkendam op de Maasvlakte, direct achter de branding. We waren zojuist een zeehonden kadaver aan het bergen en helaas dan sjouw je niet een telelens mee. Daarnaast was het grauw en regenachtig weer. Daags erna terug gegaan en de omgeving verkend of en waar we hem zouden kunnen treffen. Zelfde plek, zelfde afstand, vermoedelijk zelfde duiker maar wederom slechte lichtomstandigheden. Maar er waren opklaringen voorspeld, lang leven buienradar! Een half uur later was het zover, de regen was inmiddels gestopt en de lucht brak. In de luwte van een duin de ideale plek gezocht, de zee afgetuurd en kijken waar hij zich bevond. Het licht werd sterker en het contrast nam toe, de afstand ideaal. De duiker kwam boven, maar verder in zee om met een volgende duik onbereikbaar te worden en te verdwijnen. En dan maar wachten op betere tijden die niet kwamen…..

Een week later deze collega Roodkeelduiker voor de kust van Schouwen aangetroffen. Het oude liedje, te ver weg voor een lekkere prent. Maar je moet wat: dus toch maar plaatsen. Met de hoop en het stellige bijgeloof dat we op korte termijn de ideale opname maken en dan moeten zeggen: hadden we daar maar op gewacht.