Schubben, schub, geschubd…

Nee.., natuurlijk geen werkwoord, maar wel een bijzonder woord.

Hoe langer je er naar kijkt hoe vreemder de schrijfwijze lijkt.

Toch kom je ze regelmatig tegen.., die schubben.

Bovenstaande gestrande vis laat zijn gedroogde opperhuid prachtig zien.

Bijna muntgrootte schijven, die bij aanraken heel stevig blijken te zijn.

Een “leiendak” van ronde plaatjes die de vis de nodige bescherming moeten bieden.

Ridders in de middeleeuwen maakten al gebruik van deze techniek. De zogenaamde maliënkolders boden de strijders bescherming tegen de scherpe punten van de wapens van hun opponent.

Het mooie van deze constructie is vooral dat je wendbaar blijft en toch prima bestand tegen krachten van buitenaf.

Uit onderzoek blijkt ook nog eens dat de lucht- en waterstroom langs de huid gelijkmatiger verloopt door de kleine onregelmatigheden op het huidoppervlak.

Meer snelheid, goede wendbaarheid en een uitstekend bescherming dus!