Vanmorgen was er een melding van kleine zeehond op talud buitenhaven van Stellendam.
Tijdens observatie bleek beest gewond en weinig alert. Na overleg met opvangcentrum besloten om gewond beestje proberen te vangen. Gelukkig was de eerste poging gelijk een succes.
De zeehond is nu in de opvang voor onderzoek en evt. medische zorg.
Het strand verandert voortdurend en is altijd vol verassingen. Een erg dynamisch gebied en na iedere stevige bries weer anders. Kustlijn verandert, duinen slaan af, nieuwe duintjes worden gevormd. De ene dag vol met schelpen en hout en plastic, na de volgende storm weer opvallend glad en schoon. En tussen dat alles kom je onverwachts dingen tegen die je nieuwsgierig maken. Zoals bijgaand houten krat dat na een stevige bries in september enige dagen op de vloedlijn lag te rollen. Meerdere keren gedacht “ wat zou hier in hebben gezeten” , totdat we het op een ochtend recht op , op het strand vonden en goed konden bekijken. Wat is TMC??? Een goochelen en het blijkt een compressorenfabriek in Oslo te zijn, sterk in scheepscompressoren die zeer hoge temperatuurverschillen moeten kunnen doorstaan van tropische hitte tot poolse vrieskou. Het lege krat is waarschijnlijk over boord geslagen, danwel gegooid. Een dag later was het krat verdwenen, gejut of door de zee weer meegenomen???
Een frisse winterochtend in januari, 3 graden boven nul . Mooi weer voor een strandwandeling, voor het eerst na dagen weer de ruit krabben, maar dan met stralend windstil weer op een zonnig en verlaten strand . Daar tussen de schelpen losgewoeld door de stroming en neergelegd langs de vloedlijn ligt een bijna gaaf slakkenhuis van een wulk, niet bijzonder wel mooi. En op 10 centimeter afstand vinden we het eikapsel van de wulk. Van deze wulk??? Kan haast niet, het gaat slechts om een lege huls, geen levende slak. Zo 10 centimeter van elkaar, niet bij elkaar horend wel familie. Blijft wel een fraai toeval!!
