Gisteren is, de op 23 februari gestrande bruinvis Martin, ten westen van Texel vrijgelaten.

Na een spannende eerste hulp inzet van Charlene en Ad is het onfortuinlijke dier levend aan SOS dolfijn overgedragen.

Het dier lag op het Maasvlakte strand in de branding, was gewond en had het hevig benauwd.

Een snelle inzet van onze vrijwilligers bleek dan ook noodzakelijk.

Voorzichtig hebben we het gewonde dier naar de ambulance gedragen om het in alle rust te kunnen stabiliseren.

Gelukkig hebben we de veel te snelle en daardoor levensbedreigende ademhaling van de bruinvis na een tijd kunnen normaliseren.

De staart was flink beschadigd en dit bleek later veroorzaakt door een aanval van een grijze zeehond.

Gedurende de hele eerste hulp operatie is er voortdurend contact geweest met SOS Dolfijn, die snel onze kant op kwam met hun aangepaste ambulance.

De medewerkers van SOS Dolfijn hebben de bruinvis de afgelopen 3 maanden met grote zorg gerevalideerd in hun nieuwe centrum op landgoed Hoenderdaell.

Hier had “Martin” ook een maatje: de op de wadden gestrande bruinvis “Iza”.

Samen zijn ze gisteren vrijgelaten na een succesvolle transport operatie.

Fantastisch werk, SOS Dolfijn!

Als zeehondenwachter probeer je te werken volgens de afgesproken protocollen.

Deze zijn niet voor niets afgesproken.

Voor je eigen veiligheid en zeker voor de gezondheid van de gestrande zeezoogdieren.

Om wederzijdse besmettingen te voorkomen dragen we ten alle tijden handschoenen en soms ook een mond kap en een beschermend pak.

We proberen de levende en de dode dieren met respect te behandelen.

Het zijn wilde dieren die we ook in hun waarde willen laten.

Alleen ingrijpen indien nodig en door meer inspanning tot minder opvang te komen.

Helaas zijn er nog steeds lieden die een dikke middelvinger opsteken naar deze afspraken.

Op deze manier willen de zeehondenwachters, aangesloten bij stichting Strand in Zicht duidelijk afstand nemen van contact met onbeschermde handen en het publiceren van onsmakelijke, zogenaamd grappige en ongewenste foto’s van gestrande dieren.

Wij staan voor respect voor de dieren, kwaliteit en bovenal: kennis van zaken!

Gisteren werd er weer een klein zeehondje gemeld op het strand van de Maasvlakte.

De pup lag weggekropen tegen een windmolen en huilde zachtjes.

De navelstreng was nog aanwezig en leek heel vers.

Helaas konden we geen moederdier in de buurt ontdekken.

Wel veel wandelaars en een aantal trok zich weer niets aan van de bordjes waarop gevraagd wordt om afstand te houden.

Een eigen foto is blijkbaar belangrijker dan het welzijn van dit dier!

Hopelijk durft moeder terug te komen als het rustig wordt.

Bijna elk uur zijn we gaan kijken en onze hoop was gevestigd op de komende nacht.

Helaas bleek het dier vanmorgen verjaagd, gezien de vele hondensporen.

Later werd de pup een stuk verder weer aangetroffen op het strand.

Na het wegen van de pup bleek het dier flink afgevallen.

Blijkbaar had de pup geen voeding gehad van de moeder.

Ook nu moesten we helaas besluiten om het dier over te brengen naar het opvangcentrum.

weegmoment

Bijna wekelijks komt er wel een melding binnen over een dode aangespoelde zeehond of bruinvis.

Aan sommige kadavers is te zien dat ze al langere tijd geleden zijn dood gegaan.

Dan kun je ze niet meer echt in de ogen kijken en wordt het bergen meer een verstandelijk proces.

Dit zeehondje bleek echter net te zijn overleden en ik twijfelde zelfs nog even of het dier wel echt dood was.

Dit bleek helaas het geval, maar die blik van dit mooie dier raakte me toch even!

Het betrof een nog jong mannetje gewone zeehond.

Volgens protocol geborgen en weggebracht.

Jammer weer.

Op dit moment worden de jongen van de gewone zeehonden geboren en liggen soms op het strand te huilen.

Ook de vogels die op het strand proberen te broeden kunnen nu jongen hebben.

Een extra reden om regelmatig het strand op te gaan en het allemaal in de gaten proberen te houden.

Een goede uitleg en voorlichting zorgt voor meer begrip bij de strand bezoekers.

Vanmorgen is onze strandwachter Marianne met dit doel weer een paar uurtjes op het strand van Rockanje geweest.

Omdat ze de duitse taal uitstekend beheerst, kan ze ook onze oosterburen uitleg geven.

Dank voor je inzet, Marianne!

Het is vandaag en de komende dagen onstuimig langs de kust en Wadden met stormachtig weer en harde windstoten. Dit kan er voor zorgen dat verzwakte bruinvissen, dolfijnen of andere walvisachtigen aanspoelen op de kust. Maar wat moet je doen wanneer je een gestrand dier vind? SOS Dolfijn stelde de volgende richtlijnen op.

Duw het dier nooit zomaar terug in zee vanaf het strand want het dier heeft medische zorg nodig. Volg altijd de 4 eerste-hulp-stappen:
1. Een bruinvis of dolfijn haalt adem met het blaasgat boven op zijn hoofd. Zorg dat er geen water of zand in komt.
2. Zorg voor rust: een bruinvis of dolfijn op het strand raakt snel in de stress. Loop rustig, houd mensen en honden op afstand.
3. Een bruinvis of dolfijn op het strand krijgt het snel te warm. Koel het dier daarom met water en natte doeken en zorg indien nodig voor schaduw.
4. Zorg voor de juiste hulp! Bel Stichting SOS Dolfijn op het alarmnummer 06-65098576 en spreek je naam en nummer duidelijk in. Dit activeert de semafoons van het rescue team en je wordt binnen enkele ogenblikken terug gebeld. Volg de aangegeven instructies goed op en zorg goed voor het dier tot hulp ter plaatse is.
#storm #sosdolfijn #dierinnood #noordzee #bruinvis #tandwalvis

1 u.

Nog steeds worden we regelmatig gebeld over een klein zeehondje op het strand.

Ze liggen vaak te rusten en lijken zich nergens wat van aan te trekken.

Het betreft bijna altijd jonge grijze zeehonden, die afgelopen winter zijn geboren.

Vaak liggen ze op de zij en zijn dan in diepe slaap.

Bij verstoring kunnen ze echter opschrikken en richting het water bobberen.

Ze hebben hun rust hard nodig want al dat duiken kost behoorlijk veel energie en zuurstof.

Afstand houden dus!

In dit geval bleek de zeehond al eerder gestrand want er zat een geel merkteken op de rug.

Reden om het dier toch van wat dichter bij te bekijken en opnames te maken voor overleg met het opvangcentrum.

Onderstaande video gaf geen enkele aanleiding dit dier verder nog te storen.

Lekker laten liggen en de volgende ochtend nog even kijken.

Dat mensen iets willen doen bij de aanblik van een klein zeehondje op het strand, kan ik begrijpen.

Ze zien er dan kwetsbaar uit en men weet vaak niet dat ze ook wel eens op het strand liggen om daar te rusten.

Het zijn tenslotte zoogdieren, al kunnen ze lang onder water blijven.

Afgelopen week werden we geroepen bij een rustende jonge zeehond op het strand van Ouddorp.

De 4 maanden oude kegelrob zag er goed uit en wilde blijkbaar een paar uurtjes rusten.

Wat schetste onze verbazing toen we bij aankomst een jonge man aantroffen die de zeehond water probeerde te geven.

De bezorgde man hebben we snel uit de buurt van de scherpe tanden van het dier gedelegeerd.

De fles water heb ik later voorzichtig weggehaald.

Goed bedoelt, maar zeehonden drinken niet. ze halen het vocht uit de vis die ze vangen.

Gisteren troffen we een jonge kegelrob, die men had proberen te voeren met brood, kaas en tomaten!

Gekker moet het toch niet worden.

Lieve mensen…, laat ze met rust en vermoedt u problemen, bel dan 0630488824 of 144.

Normaal zijn grijze zeehonden goed te herkennen aan hun grijze vacht met donkere vlekken.

Soms wat lichter en soms wat donkerder grijs getint.

In dit geval troffen we een volledig zwarte jonge grijze zeehond aan op het strand.

Of zoals een melder het zei: “Wat een dropje!”

We spreken dan over een melanistische zeehond.

Op de rug zat een kleurtje dat bij een eerdere stranding was aangebracht door een zeehondenwachter.

Uiteindelijk is dit zeehondje, na een korte observatie periode weer zelfstandig naar zee vertrokken.

Wie de berichten volgt van SOS Dolfijn weet dat er inmiddels 3 bruinvissen levend zijn gestrand in een paar dagen tijd.

Martin bij ons op de Maasvlakte, Iza op Terschelling en Noor op het strand bij Noordwijk.

Alle drie de dieren zijn opgevangen in het centrum van SOS Dolfijn.

Noor heeft het helaas niet gehaald, maar Martin blijkt een echte overlever en wordt 24 uur per dag verzorgd door vrijwilligers van SOS Dolfijn.

Wat zou het mooi zijn als “onze” Martin het zou redden.

Op de foto van SOS Dolfijn zie je Martin (boven) en Iza ondersteund worden door een drijvende hangmat.