Hoewel het geboorteseizoen pas over 2 maanden begint, vond Walter gisteren al een kadaver van een te vroeg geboren pup.
Hij stuurde ons deze foto en een locatie.
Blijft toch altijd weer een aandoenlijk plaatje.
We zijn benieuwd wat ons de komende maanden weer staat te wachten.
Je kunt ze weer tegenkomen, een klein zeehondje dat zich schijnbaar niet zo lekker voelt.
Ze liggen op het strand en lijken weinig zin te hebben om te vluchten.
Lijken uitgeput en hebben soms een moeizame ademhaling.
Nu het weer verslechtert en de jonge gewone zeehonden al wat ouder zijn geworden, zie je weer een toename van longworm infecties.
Deze dieren worden door ons nauwlettend in de gaten gehouden en vaak van een kleurtje voorzien om ze beter te kunnen herkennen bij meer meldingen.
Sommigen worden beter en anderen verslechteren soms snel.
Bij aantreffen bel dan onmiddellijk 0630488824 , 144 of het dichtstbijzijnde opvangcentrum.
Houd afstand en mocht u een hond bij zich hebben, doe die dan aan de lijn.
Wij proberen zo min mogelijk in te grijpen, maar dieren laten we absoluut niet lijden.
Deze beelden zijn aangrijpend en maken me triest.
De melding kregen we zaterdag middag van een Duitse wandelaar op het strand van Ouddorp.
Een nog jonge grijze zeehond die gestikt was in een net.
Helaas gebeurd dit vaker en dit soort verstrikkingen lijken zelfs nog toe te nemen.
Dit is dierenleed, veroorzaakt door menselijk handelen!
Tijdens de expeditie op het strand hadden we een leuke ontmoeting met een vrolijk geklede dame uitgerust met met een kleurig versierde wandelstok.
Ze stuurde ons een paar dagen later het volgende stukje:
In etappes loop ik langs de kust van C(adzand) naar D(elfzijl). Deze wandelingen ervaar ik als erg
inspirerend en ik geniet volop van onze prachtige kust. Al lopende langs het strand, mij
verwonderend over de prachtige kustlijn, de schelpen, veren, de verschillende soorten en kleuren
zeewier, besef ik hoe weinig ik eigenlijk weet van de natuur van strand en zee. Allerlei vragen komen
bij mij op zoals:
. waarom vind ik op de ene plek heel veel scheermessen en op een ander stuk strand bijna niet;
. hoe komt het dat er op een bepaalde plek heel veel krabbenlijven liggen;
. waarom liggen er op sommige plekken heel veel schelpen die nog aan elkaar zitten;
. hoe komt het dat de gaatjes in de schelpen, die zijn leeggegeten, vaak op de punt zitten;
. welke functie hebben kwallen op het strand;
. kun je het zeewier van ons strand eten;
Op 17 augustus trof ik op mijn wandeling de vrijwilligers van stichting ‘strand in zicht’
tijdens hun strandexpeditie en kreeg ik op veel van mijn vragen een antwoord en een prachtige
zoekkaart cadeau. Ad dank daarvoor!
Op mijn wandelingen verzamel ik zoveel mogelijk het afval dat ik thuis weggooi.
Hier en daar maak ik een mandala op het strand en deze mandala’s zijn een inspiratiebron voor mijn
lessen in mandalatekenen. Een paar foto’s en tekeningen.
Yvonne van Meteren
www.mandalas.nl
Deze machtige vogel is de grootste meeuw in ons land.
Met een spanwijdte van ruim anderhalve meter valt de vogel onmiddellijk op tussen de kleinere soorten meeuwen.
De meeuw broedt aan de rots kusten van Engeland, IJsland, Noorwegen en een paar tegenwoordig ook in ons land.
Dit dier werd door een strandbezoeker aangetroffen op de vloedlijn van het Maasvlakte strand,
Vlak bij een windmolen lag het dier met de vleugels gespreid in het natte zand, niet meer in staat om op te vliegen.
Na de melding zijn we direct gaan kijken om de conditie van het onfortuinlijke dier te beoordelen.
De vleugels leken nog intact maar het dier was niet meer alert.
Omdat de vogel geen verschijnselen van vogelgriep vertoonde hebben we het dier meegenomen voor opvang.
Deze pup lag al een tijdje op het strand te rusten, moe van de nieuwe indrukken en het zoeken naar voedsel.
Een nieuwe wereld met allerlei onbekende passanten maken nieuwsgierig en alert.
Je bent, als zeehond niet snel terug in het water als er een dreiging op je af komt, dus opletten blijft noodzakelijk.
Gezien de beschreven cirkel, gemaakt met de achterflappen, heeft deze pup de directe omgeving heel goed in de gaten gehouden….
Deze bijzondere foto is gemaakt door de melder, Mirjam.
Dank voor je hulp!
Gisteren is, de op 23 februari gestrande bruinvis Martin, ten westen van Texel vrijgelaten.
Na een spannende eerste hulp inzet van Charlene en Ad is het onfortuinlijke dier levend aan SOS dolfijn overgedragen.
Het dier lag op het Maasvlakte strand in de branding, was gewond en had het hevig benauwd.
Een snelle inzet van onze vrijwilligers bleek dan ook noodzakelijk.
Voorzichtig hebben we het gewonde dier naar de ambulance gedragen om het in alle rust te kunnen stabiliseren.
Gelukkig hebben we de veel te snelle en daardoor levensbedreigende ademhaling van de bruinvis na een tijd kunnen normaliseren.
De staart was flink beschadigd en dit bleek later veroorzaakt door een aanval van een grijze zeehond.
Gedurende de hele eerste hulp operatie is er voortdurend contact geweest met SOS Dolfijn, die snel onze kant op kwam met hun aangepaste ambulance.
De medewerkers van SOS Dolfijn hebben de bruinvis de afgelopen 3 maanden met grote zorg gerevalideerd in hun nieuwe centrum op landgoed Hoenderdaell.
Hier had “Martin” ook een maatje: de op de wadden gestrande bruinvis “Iza”.
Samen zijn ze gisteren vrijgelaten na een succesvolle transport operatie.
Fantastisch werk, SOS Dolfijn!
Als zeehondenwachter probeer je te werken volgens de afgesproken protocollen.
Deze zijn niet voor niets afgesproken.
Voor je eigen veiligheid en zeker voor de gezondheid van de gestrande zeezoogdieren.
Om wederzijdse besmettingen te voorkomen dragen we ten alle tijden handschoenen en soms ook een mond kap en een beschermend pak.
We proberen de levende en de dode dieren met respect te behandelen.
Het zijn wilde dieren die we ook in hun waarde willen laten.
Alleen ingrijpen indien nodig en door meer inspanning tot minder opvang te komen.
Helaas zijn er nog steeds lieden die een dikke middelvinger opsteken naar deze afspraken.
Op deze manier willen de zeehondenwachters, aangesloten bij stichting Strand in Zicht duidelijk afstand nemen van contact met onbeschermde handen en het publiceren van onsmakelijke, zogenaamd grappige en ongewenste foto’s van gestrande dieren.
Wij staan voor respect voor de dieren, kwaliteit en bovenal: kennis van zaken!
Gisteren werd er weer een klein zeehondje gemeld op het strand van de Maasvlakte.
De pup lag weggekropen tegen een windmolen en huilde zachtjes.
De navelstreng was nog aanwezig en leek heel vers.
Helaas konden we geen moederdier in de buurt ontdekken.
Wel veel wandelaars en een aantal trok zich weer niets aan van de bordjes waarop gevraagd wordt om afstand te houden.
Een eigen foto is blijkbaar belangrijker dan het welzijn van dit dier!
Hopelijk durft moeder terug te komen als het rustig wordt.
Bijna elk uur zijn we gaan kijken en onze hoop was gevestigd op de komende nacht.
Helaas bleek het dier vanmorgen verjaagd, gezien de vele hondensporen.
Later werd de pup een stuk verder weer aangetroffen op het strand.
Na het wegen van de pup bleek het dier flink afgevallen.
Blijkbaar had de pup geen voeding gehad van de moeder.
Ook nu moesten we helaas besluiten om het dier over te brengen naar het opvangcentrum.
weegmoment
Bijna wekelijks komt er wel een melding binnen over een dode aangespoelde zeehond of bruinvis.
Aan sommige kadavers is te zien dat ze al langere tijd geleden zijn dood gegaan.
Dan kun je ze niet meer echt in de ogen kijken en wordt het bergen meer een verstandelijk proces.
Dit zeehondje bleek echter net te zijn overleden en ik twijfelde zelfs nog even of het dier wel echt dood was.
Dit bleek helaas het geval, maar die blik van dit mooie dier raakte me toch even!
Het betrof een nog jong mannetje gewone zeehond.
Volgens protocol geborgen en weggebracht.
Jammer weer.
