Category Nieuws

Deze snor zit zeker goed en konden we van dichtbij op de foto zetten omdat we deze zeehond hebben vrij gelaten op het strand van Rockanje.

Dit nog jonge dier is na een korte rustperiode, op het gemak naar zee vertrokken.

Opvallend zijn toch wel de lange, gekromde snorharen op de neus van deze gewone zeehond.

Als je van heel dichtbij kijkt zie je dat de haren een ribbelstructuur hebben waardoor ze nog meer gestroomlijnd door het water glijden.

Aan de wortel van hun snorharen zitten gevoelige zenuwuiteinden die de minste beweging van de haren kunnen registreren.

Zo kunnen ze de trillingen opvangen die een zwemmende vis veroorzaakt die daardoor makkelijker kan worden gelokaliseerd.

Uit recent onderzoek blijkt dat ze met de kleinere haren zelfs de grootte van een voorwerp kunnen bepalen.

Een modieus en nuttig instrument dus….

Twee jonge kokmeeuwen, juvenielen zoals dat genoemd wordt. Vaak niet herkend als kokmeeuw omdat de karakteristieke donkerbruine kop ontbreekt ( niet de kop maar de kleur…). Vermoedelijk ook wel omdat het kleed en het patroon hen best mooi staat en de indruk geeft een “volwassen” kleed te zijn. Je zou kunnen denken: een nieuwe meeuwensoort op het strand. Maar dat is niet zo. Volgend jaar zomer ( “eerste zomerkleed”) zullen ze al goed herkenbaar zijn als kokmeeuw, nog wat tekening op de rug en de kop nog niet geheel gekleurd. Het jaar daarna zijn ze volledig op kleur. Overigens, grote meeuwensoorten doen hier wel vier jaar over.

Deze twee pubers zaten te schooieren in het vrijwel volledig drooggevallen haventje. Ze vielen een oudere meeuw lastig en schreeuwden om voedsel. Maar kregen nul op het rekest: ze moesten zelf aan de bak.

Soms heb je een ontmoeting met een zeehondje, dat op het eerste gezicht mogelijk in de problemen is geraakt.

Half ondergestoven door het opgewaaide stuifzand en diep in slaap.

Nauwelijks een reactie bij benadering en oogjes dicht, kortom bijna een dramatische aanblik.

Duidelijk een jong dier van enkele weken oud, dat kennelijk deze oncomfortabele plek heeft uitgekozen om te rusten. Daarbij waren er nogal wat wandelaars met loslopende honden en niet iedereen hield voldoende afstand.

Nadat met Aseal is overlegd, is besloten om de pup te wegen en naar een beschutte locatie te brengen waar het blijkbaar vermoeide zeehondje ongestoord verder kon slapen.

Het gewicht bleek acceptabel en het wakker geworden dier reageerde gelukkig alert.

Op de nieuwe, beschutte locatie en afgeschermd met waarschuwingsborden, heeft het dier nog bijna 24 uur ongestoord kunnen slapen.

Daarna is de zeehond op eigen initiatief weer uitgerust naar zee vertrokken.

Zo blijkt weer dat het een juiste beslissing is geweest om eerst maar eens af te wachten voor je besluit dat een dergelijk dier geholpen moet worden door het op te vangen.

Twee Grote sterns op de strandhaak bij de Maasvlakte. Populaire verzamelplaats voor kustvogels nu de jongen op eigen poten kunnen staan. Grote groepen Kleine mantelmeeuwen, Visdieven en Grote sterns die nog een periode in ons land verblijven om over twee maanden te vertrekken naar de overwinteringsgebieden. Met name de sterns jagen vlakbij het strand. Met fraaie duikvluchten worden de visjes uit het water gehaald en hier trots getoond aan een partner. In de vlucht kan het nogal eens leiden tot onderlinge aanvallen om de prooi af te pakken, maar in dit geval word alleen kwaliteit van de vangst geïnspecteerd. De veel grotere Kleine mantelmeeuwen kijken nieuwsgierig toe.

Afgelopen zondag stond onze avonturen aanhanger opnieuw bij de jachthaven Bruinisse.

Dit in samenwerking met Marjolein, docent van De Natuurklas, die een workshop over haaien en roggen gaf op het plein van de gezellige haven.

Natuurlijk vergt een dergelijke workshop enige voorbereiding en we hebben dan ook wat presentatie materiaal gemaakt.

16 kinderen deden mee aan de workshop en veel passanten namen een kijkje in ons Pop-up museum.

Op deze manier brengen we “de vloedlijn” bij de mensen en proberen we de grote diversiteit van onze kust te laten zien.

Hoe leuk is het om mensen verbaasd te zien reageren als we ze laten zien en vertellen dat er diverse soorten haaien voor onze kust voorkomen.

Een dagje strand is nooit meer hetzelfde als je onze avonturen aanhanger hebt gezien en ons hebt gesproken. 😉

Als Niels belt heeft hij meestal iets bijzonders op het strand aangetroffen en nu belde hij dus weer…..

“Ha Ad, er zit hier een prachtige grote vogel, die niet meer in staat is om op te vliegen en het dier wordt af en toe lastig gevallen door wandelaars en soms ook door loslopende honden.”

“Er is al door strandgangers naar diverse hulpverleners gebeld maar niemand had tijd of gelegenheid, kun jij helpen?”

“Ik stuur je een foto en een precieze locatie:”

Het bleek een volwassen Jan-van-Gent, een zeevogel met een spanwijdte van 2 meter die normaal vluchtgedrag zou moeten vertonen maar nu dus vrijwel zeker in problemen zat.

Al snel gingen we met de “strandrover” op weg naar het strand van de Maasvlakte..

Eenmaal ter plaatse bleek het dier nog behoorlijk alert, maar zat volledig verstrikt in hengeldraad en kon daardoor geen kant meer op.

Helaas komt het regelmatig voor dat dieren verstrikt raken in achtergebleven of weggegooide kluwen visdraad.

Het gewonde dier hebben we met een net gevangen om onszelf te beschermen tegen de wanhopige uitvallen van de vogel met de forse, scherpe snavel.

Het is dan wel fijn dat je met tweeën bent.

Uiteindelijk is het onfortuinlijke dier bij mij thuis opgehaald door een dierenambulance en naar vogelopvang Karel Schot gebracht.

Nu maar hopen dat dit verhaal goed afloopt.

Dank voor het melden, Niels!

Hoewel we volgens de definitie niet helemaal voldoen aan de criteria van een museum, vinden we het wel lekker klinken.

Het is een permanente tentoonstelling, op verzoek te bekijken door publiek en zonder enig winstmerk.

Een verbreding van onze voorlichting en educatie rondom de vloedlijn.

De verkregen spullen van Josee en Peter, gecombineerd met zelf gevonden zaken was de aanleiding tot deze kleine tentoonstelling.

Omdat mijn bonuszoon Julius verzamelaar is en mede eigenaar van deze spullen lag de naam voor de hand:

Een samenvoeging én een verwijzing: JAd

We hebben nu in elk geval een plek waar we leuke strandvondsten in de toekomst kwijt kunnen.

Als wij op het strand staan met de avonturen strandrover gaan we met omstanders vaak een half uurtje korren.

We duwen dan met een fijnmazig net over de bodem, achter de waterlijn en determineren daarna wat we hebben kunnen vangen.

Dit varieert van kleine visjes als tong, bot, schar, zeenaald, bliek ed. tot krabben, garnalen en soms een kwal.

Nu we op de Waddenzee voeren werd er een groot sleepnet overboord gezet en waren we erg benieuwd wat er nu boven water zou komen.

Het net werd na een korte trek weer opgehesen en de vangst was absoluut verrassend.

Ook enkele meeuwen vonden de opbrengst aantrekkelijk genoeg om brutaal te komen snoepen.

Na een grove sortering werd uiteindelijk de vangst van het wier gescheiden en verzameld in een grote bak met helder zeewater.

Een flinke tong had direct al veel aandacht, maar uiteindelijk kwamen ook de kleinere soorten aan bod zoals

kabeljauw, geep, platvissen, zeedonderpad enzovoort

Ook de krabben werden bekeken en een leuke uitleg maakte de determinatie nog veel interessanter.

Met name de krab met de eieren onder de staart werd een veel gefotografeerd onderwerp.

Al met al een prachtige belevenis die samen met de zeehonden zorgde voor een spannend avontuur.

Tegenwoordig zie je ze wel vaker in Voornes Duin: vossen. Lang zijn we hier er vrijwel van gevrijwaard geweest. Er waren sporadische meldingen van zwervende rekels maar dan voornamelijk op de Maasvlakte. De Waterweg overgezwommen vanuit het Westland. In de Duinen moest ik het doen met verhalen van kennissen die wisten te vertellen dat de neef van hun buurman een exemplaar had gezien, zoiets. Zelf bleef ik ervan verschoond, totdat ik er dit voorjaar eentje zag lopen op de Zeeweg. En nu dan bij toeval tijdens een avondwandeling was het raak, vos op de foto.

Een jong exemplaar dat tegen de schemer op jacht ging. Nog onbevangen en niet schrikachtig. Keek me nieuwsgierig aan en gunde me de tijd om scherp te stellen. Nauwelijks licht, opname van matige kwaliteit (12x tele, F4, 1/80 en ISO 20.000 voor de freaks) maar hij stond erop. Even later vervolgde de vos rustig zijn weg, het bos in op jacht naar een prooi en ik naar huis.

Eenmaal op Ameland wilden we natuurlijk ook wat Friese zeehonden spotten.

Bij ons, in Rockanje liggen er vaak zo’n 150 op de Hinderplaat, maar alleen met een telescoop zijn deze dieren goed te bekijken.

We hoorden van onze gastheer dat er bijna dagelijks een leuke robbentocht werd georganiseerd vanuit de veerhaven. Wellicht was dit een mooie gelegenheid om met Friese zeehonden kennis te maken.

Het internet blijkt dan handig en de reviews over deze boot waren erg goed, dus hier hebben we uiteindelijk aangemonsterd.

Omdat er ook nog met een sleepnet werd gevist waren onze verwachtingen deze dag hoog gespannen.

Maar eerst naar de zandplaat tussen Terschelling en Ameland…..

Tijdens de vaartocht lieten 2 bruinvissen hun rugvin nog even zien en na drie kwartier varen doemde ons einddoel, de zandplaat op.

Diverse donkere stipjes op de naderende zandplaat versterkten onze verwachtingen, zeker toen de schipper ons vroeg om geen geluid te maken om verstoring te voorkomen..

De motoren stopten en stilletjes dreven we richting de rustende zeehonden.

0ngeveer 30 gewone zeehonden lagen heerlijk te luieren in het zonnetje en ze leken zich niets aan te trekken van het naderende schip.

Waarschijnlijk waren ze de boot gewend, maar de nuchtere Friese aard kan natuurlijk ook een rol mee spelen.

Een moeder met een pup keek wat argwanend maar bleef uiteindelijk toch liggen.

Na een kwartiertje genieten zijn we stilletjes en vol verwondering afgedreven en werd uiteindelijk weer koers gezet richting Ameland.

Dit was zeker een mooie ervaring en deze zonovergoten dag kon nu helemaal niet meer stuk.