Category Nieuws

Gisteren hebben we een groepje kinderen uit Oude Tonge kennis laten maken met het leven in de Noordzee.

De uitleg bij al onze strandvondsten in de pop up aanhanger wekte al gelijk veel verwondering en verbazing op.

Een tijdje speuren langs de vloedlijn leverde ook nog een aantal leuke vondsten op.

Met dit materiaal kunnen de kinderen thuis hun eigen verzameling strandvondsten starten.

Natuurlijk zijn we met zijn allen nog gaan “korren” met enkele soorten visjes en garnalen als resultaat.

Het was weer een heel leuke dag met enthousiaste deelnemers.

Wilt u ook een strand expeditie boeken?

Bel Ad tel: 0630488824

Regelmatig wisselen we van thema als we weer eens een presentatie geven op locatie.

Na vorige keer de zeezoogdieren in het zonnetje te hebben gezet, zijn nu de schelpen aan de beurt.

Een tentoonstelling van bijna alle schelpen die je op ons strand kunt vinden.

Uitleg, storytelling en veel leuke weetjes…

Wist je dat er een schelpdier in de Noordzee bestaat dat wel 400 jaar oud kan worden?

Aan zijn spanwijdte en de min of meer rechthoekige vleugels die in een rechte lijn worden gehouden tijdens de zweefvlucht heeft de Zeearend de bijnaam van vliegende deur te danken. Imposante verschijning, zeker wanneer je zijn serieuze kop met snavel kunt waarnemen.

Goed zichtbaar is de witte staart. De naam White-tailed eagle is dan niet moeilijk te verklaren.

De spanwijdte loopt op tot 2.50 meter, een standaard kamerdeur meet 2.10 . We doen de arend dus nog te kort met deze bijnaam.

Toegegeven: deze opname is niet gemaakt aan onze kust. Zeearenden genoeg, maar om ze op ooghoogte en van dichtbij te fotograferen is lastig. Zo niet op de kliffen van Runde. Gezeten aan de rand op zo’n twee honderd meter boven zee kan je zomaar geconfronteerd worden met rondcirkelende White-tailed eagles. Leuke bijvangst van de zoektocht naar papegaaiduikers.

Het gaat goed met de Zeearend in Nederland. Zelfstandig hier beland vanuit Duitsland en Denemarken. In 2023 zijn er 35 nesten geteld met 45 uitgevlogen jongen als resultaat. Een nog steeds sterk stijgende lijn, inmiddels is het eerste nest in België waargenomen!

Dit prachtige plaatje is gemaakt door onze fotograaf Joyce Oudwater.

Het nieuwsgierige, jonge vosje staat op het punt om de grote wereld te gaan ontdekken.

Het strand is in de buurt, dus de wisselende omstandigheden maken zijn/haar leven nog spannender.

Vaak zien we, tijdens een wandeling de sporen van een vos langs de hoogwaterlijn.

Hier scharrelen ze dan tussen de aanspoelsels hun kostje bij elkaar.

Ze ruimen de kadavers en de zieke vogels op en pikken ook wel eens een eitje, maar hebben hierdoor ook een slecht imago gekregen.

Helaas niet helemaal terecht omdat ook meeuwen, kraaien en ratten eitjes en jonge vogels eten.

Er wordt op dit moment volop gejaagd op de vos, maar hopelijk wacht dit welpje toch een toekomst.

Voor het hele verhaal van deze vos, zie: https://www.facebook.com/joyce.oorschot.5

Wat is het nut van nog een opname van de meest gefotografeerde zeevogel? Vraag het niet aan een vogelliefhebber met een camera. Die wil zijn plaatje schieten, maar dan wel de droomfoto.

Bij de Papegaaiduiker is dat de opname van de terugkomst uit zee met visjes voor het jong. Moet je wel in die periode op de juiste plek zijn. Ppg-duikers broeden zo’n 6 weken en hebben een zelfde periode nodig voor het grootbrengen van het kroost (meestal 1 jong). Tijdens die tweede periode vliegen ze af en aan met visjes en dan heb je de beste kans op de gewenste opname.

Laten we onze vakantie net te vroeg gepland hebben……..

Alltijd een uitdaging om op basis van uiterlijk het geslacht te bepalen van een vogel, zeker als vrouw en man vrijwel identiek zijn. Bij de Papegaaiduiker is het voor het menselijk oog onmogelijk. Of het op de afbeelding om een paartje of een koppeltje gaat is niet te ontdekken.

Buiten de broedtijd verdwijnen de felle kleuren. De kop is dan grijs, poten en snavel zijn nauwelijks nog gekleurd. Maximale camouflage voor het maanden durende verblijf op zee. De donkere bovenkant op het grauwe water maakt de vogel moeilijk zichtbaar voor rovers uit de lucht, door de witte onderkant valt de vogel “weg” tegen de lichte lucht voor aanvallers vanuit de diepte.

Waarom dan al die kleurtjes in het voorjaar als het niet bijdraagt in het onderscheid tussen de geslachten en wel het risico verhoogt op aanvallen? Het spectrum aan kleuren dat vogels waarnemen is anders dan dat wij het zien. Mogelijk zit daar de verklaring in, zijn mannetjes en vrouwtjes in hun waarneming niet identiek en is er een onderscheidende aantrekkelijkheid die ons ontgaat.

Maar voor onze ansichtkaarten hebben we te maken met een leuk gekleurd unisex modelletje, wel makkelijk bij het fotograferen.

Gisteren is, de op 23 februari gestrande bruinvis Martin, ten westen van Texel vrijgelaten.

Na een spannende eerste hulp inzet van Charlene en Ad is het onfortuinlijke dier levend aan SOS dolfijn overgedragen.

Het dier lag op het Maasvlakte strand in de branding, was gewond en had het hevig benauwd.

Een snelle inzet van onze vrijwilligers bleek dan ook noodzakelijk.

Voorzichtig hebben we het gewonde dier naar de ambulance gedragen om het in alle rust te kunnen stabiliseren.

Gelukkig hebben we de veel te snelle en daardoor levensbedreigende ademhaling van de bruinvis na een tijd kunnen normaliseren.

De staart was flink beschadigd en dit bleek later veroorzaakt door een aanval van een grijze zeehond.

Gedurende de hele eerste hulp operatie is er voortdurend contact geweest met SOS Dolfijn, die snel onze kant op kwam met hun aangepaste ambulance.

De medewerkers van SOS Dolfijn hebben de bruinvis de afgelopen 3 maanden met grote zorg gerevalideerd in hun nieuwe centrum op landgoed Hoenderdaell.

Hier had “Martin” ook een maatje: de op de wadden gestrande bruinvis “Iza”.

Samen zijn ze gisteren vrijgelaten na een succesvolle transport operatie.

Fantastisch werk, SOS Dolfijn!

De diffuse groene achtergrond van de begroeide rotsen, veroorzaakt door het tele-effect van de camera, laat de felle kleuren van de Papegaaiduiker fraai uitkomen.

In zomerkleed vallen de bijzondere verhoudingen van de kop op. Geschminkt als een clown, het blauw rond het oog en het gele vlekje op de wang zijn hoornlaagjes die in deze periode fel gekleurd zijn. In de winter zijn ze vaalgrijs, evenals de snavel.

De snavel met de gehoornde groeven is in de wintermaanden ook kleiner. De groeven dienen als luchtkoeling in de tijd wanneer het nodig is: de zomer wanneer de jongen worden gevoed. Papegaaiduikers hebben kleine vleugels aangepast aan zwemmen onder water. Ze duiken tientallen meters diep om visjes te vangen. Keerzijde van deze aanpassing is dat vliegen minder makkelijk gaat. Ze hebben zo’n 400 vleugelslagen per minuut nodig om in de lucht te blijven waardoor de kop oververhit raakt. In de wintermaanden leven ze op zee, het vliegen voor de aanvoer van vis naar het nest met jongen is dan niet van toepassing, koeling niet nodig en de snavel met de groeven afgeslankt.

Papegaaiduikers worden in de winter in beperkte aantallen voor onze kust waargenomen met zo nu en dan een aangespoeld kadaver op het strand.

Kust- en zeevogels hebben mijn voorliefde. De weidsheid van hun leefgebied, de meestal frisse kleuren van hun kleed tegen het blauw en grijs van de omgeving maken indruk. Niet vreemd dus om betrokken te zijn bij Strand in Zicht. En leuk is het dan om zo af en toe elders de kusten te bekijken. Onlangs een aantal weken in Noorwegen geweest en daar het vogel (schier)eiland Runde bezocht, bekend om zijn grote kolonies zeevogels. De komende berichten zullen we een aantal plaatjes hiervan tonen.

En als je over droomvogeltjes spreekt dan ontkom je in dit verband niet aan de Papegaaiduiker. Misschien wel het meest commerciële vogeltje van de Noord-Europa. Wie bedenkt een dergelijk ontwerp met dat vrolijke kleurenpatroon en dat koddige gedrag. En dan nog niet schuw ook. Mits je de goede plekken bezoekt is het vastleggen niet moeilijk, hoewel het een klein beestje betreft.

Hierbij al vast een eerste prentje van het bezoek aan dit eiland. Wordt vervolgd.