De laatste paar maanden zijn er al veel foto’s van zeehonden voorbij gekomen, maar voor wie er geen genoeg van kan krijgen, hier een link naar het fotoboek wat ik gemaakt heb. https://www.albelli.nl/onlinefotoboek-bekijken? widgetId=465f021b-600b-425b-90ec-fcb017d84418 Zoals je ziet heb ik het over kegelrobben, want die naam past veel beter. De neus van een kegelrob is voor de determinatie veel beter te gebruiken dan de kleur. Als ze nat zijn lijken ze aan de bovenkant best grijs of zwart, maar als je beter kijkt zie je kleur verschillen en patronen, dat is zeker het geval als ze opgedroogd zijn en niet onder het zand zitten.
28 december 2023 waait het zeker windkracht 7, echt weer om uit te waaien op het strand. Al vrij snel zie ik een opvallende heuveltje, dat zou zomaar een pup kunnen zijn van de grijze zeehond. Als het zand wat minder stuift komt de pup in beeld. Het is aandoenlijk beeld, deze volledig door het zand bedekte pup.
Toch heb ik het idee dat het zeehondje aanmerkelijk minder last van het zand heeft dan ik.
Als de schrijver van dit stukje wil ik me nog ff voorstellen: Ik ben Ad Aleman en een van mijn hobby’s is natuurfotografie van zowel de onder- als bovenwaterwereld. De samenhang in de natuur en het gedrag van al het leven heeft mijn grote interesse. Als excursieleider werkt ik mee aan op biologie gerichte snorkelexcursies van de Stichting Anemoon en de stichting Ark, die in de Noordzee en/of Grevelingen georganiseerd worden.
Samen met Joyce Oudwater hebben we al lopend, een flink stuk strand van de Kwade Hoek afgezocht.
Het doel was tweeledig:
Een foto maken van een mannetje blauwe kiekendief én kijken of we een zeehondje met een blauw kleurmerk zouden aantreffen op het strand.
Deze zeehonden hebben een kleurtje gekregen omdat er werd getwijfeld aan hun conditie en zijn op deze manier te herkennen als ze opnieuw stranden.
Beide soorten hebben we deze ochtend niet aangetroffen.
Toch was het een prachtige wandeling, geen mens te zien, overal opvliegende en roepende veldleeuweriken, een rustende slechtvalk en veel steltlopers langs de waterlijn.
Een wandelende meditatie met een heerlijk geluksgevoel als beloning.
Op de weg terug naar huis troffen we op een verharde zeewering, 2 kleine vogels met een opvallend geel en zwart gekleurde kop.
Hier was geen twijfel mogelijk: “strandleeuweriken!”
De strandleeuwerik komt nogal verspreid in Europa voor.
Langs de arctische kust en in de bergen van Scandinavië, maar ook op de steppes rond de Wolga, de Kaukasus, Griekenland en de Balkan broeden de strandleeuweriken.
In het najaar trekken de Scandinavische vogels naar zuidelijker streken en kunnen we ze ook aan onze kust aantreffen.
Deze 2 waren zaden aan het zoeken om na een lange tocht wat op te sterken.
