Category strandvondsten

Gisteren heb ik het op radio Rijnmond gehad over de duinstinkzwam.

Hoe vliegen de stinkende paddenstoel bezoeken en op deze manier de sporen verspreiden.

Je kunt deze imposante zwam nu aan de voet van de duinen vinden.

De paddenstoel is eigenlijk de vrucht van de schimmel die met een lichaam van draden onder het zand zit.

Voor de zwam er staat zit hij, al helemaal aangelegd in een ei vlak onder het zand.

Dit noemen we een heksenei of een duivelsei.

Zodra het vochtig is vullen de cellen in het ei zich met water en zwelt de inhoud op tot een aandacht vragende paddenstoel.

Op de foto hieronder is het restant van het ei nog goed te zien.

Morgen mogen we weer nieuws brengen vanaf de vloedlijn op Radio Rijnmond.

Rond 13.40 een telefonisch interview met Eric Lemmers over leuke of bijzondere zaken rondom de vloedlijn op het strand.

Vorige keer ging het over een gestrande pinguïn, die veel aandacht trok.

Het bleek uiteindelijk om een vermoeide zeekoet te gaan.

Deze keer gaat het over een verrassend herfst tafereel op het strand.

Terwijl we onze ogen probeerden te beschermen tegen het stuivende zand, werden we plotseling verrast door een ontmoeting met een rustende grijze zeehond in de duinen.

Ook dit nog jonge dier leek beschutting te hebben gezocht tegen het stuivende, scherpe zand.

De zeehond was alert en zag er prima uit, dus zijn we snel doorgelopen om geen verstoring te veroorzaken.

Wel nog even een video gemaakt van het aanstormende strand.

Je hebt kakelvers.., dagvers.., zeevers en ook ovenvers.

Vers betekend meestal dat het nog in dezelfde staat verkeerd dan wanneer het geoogst werd, gevangen werd of uit de oven kwam.

Deze strandvondst beloofde een kraakvers broodje, maar eenmaal uitgepakt bleek het een natte en weke substantie.

Grote kans dat dit broodje ten prooi is gevallen aan het opkomende water of domweg overboord is gegooid.

Gezien de taal op de verpakking lijkt me een verre reis uitgesloten.

Het is de tijd van de grote trek.

Duizenden vogels passeren dagelijks ons land, op weg naar het zuiden.

Het loont dan vaak de moeite om eens een paadje door de duinen te volgen op zoek naar…

Bijna alles kan.

Een rustende velduil, beflijsters, tapuiten, overtrekkende sijsen…. etc.

Deze keer troffen we naast een opvliegende kerkuil ook deze forse knaap.

Vers uit het ei en smekend om aandacht: “de duinstinkzwam”.

Het eivormig vruchtlichaam, waarin de paddenstoel al als een volgroeide foetus in zit verborgen, noemen we een “duivelsei”.

Natuurlijk hebben we even een foto gemaakt en hebben daarna onze blik weer op vogelstand gezet.

Een van de mensen die zeer betrokken is bij onze stichting, gaf me dit stuk bot.

Hij trof het aan op de vloedlijn van het Maasvlaktestrand.

Gezien de kleur, de grootte en de vindplaats, een mogelijk interessante vondst.

Vaak plaatsen we onze vondsten op de website van de Oervondstenchecker: https://www.oervondstchecker.nl/

Al vrij snel krijg je dan een determinatie en een geschatte leeftijd.

Volgens een van hun experts zou het hier kunnen gaan om een fragment van het bekken van een Mammoet.

Inmiddels hebben we al veel onderdelen van dit uitgestorven dier.

Altijd weer leuk om deze “oervondsten” te laten zien tijdens de lessen over het ontstaan van de Noordzee.

Deze paddenstoel heet een morielje en kan overal opduiken waar kalk in de bodem zit.

Onze duinen zijn dan ook een ideale plek voor de schimmel die deze paddenstoel oplevert.

Rauw zijn ze giftig, maar goed klaargemaakt: een lekkernij.

Deze ligt er wel een beetje slapjes bij en heeft zijn hoogtepunt inmiddels al beleefd.

Eenmaal per jaar organiseren IVN en ZHL een dag waarop een route is uitgezet met allerlei activiteiten voor bezoekers.

Op de route staan diverse stands waar je informatie kunt krijgen en activiteiten mag ondernemen over een bepaald onderwerp dat met de duinen heeft te maken.

Denk hierbij aan vogels, bijen, planten, waterdiertjes, fretten, paddenstoelen ed.

Ook onze stichting was gevraagd om mee te doen en we waren er bij met een uitgebreide presentatie over de vloedlijn en het leven in de Noordzee.

Zowel onze vrijwilligers, als de vele bezoekers hebben veel plezier beleefd aan deze dag.

Zeker voor herhaling vatbaar!

De bovenstaande compilatie is gemaakt door Joyce Oudwater.

Als we een inzet hebben op het strand komen we ze vaak tegen.

Stoere mannen en vrouwen, meestal dik aangekleed achter 2 of 3 hengels, bij de waterlijn.

Ze trotseren de elementen in de hoop enkele forse vissen te kunnen vangen.

Vaak maken we een praatje, het zijn tenslotte ook veel ogen op het strand.

Meestal zijn ze geïnteresseerd in ons werk en ontstaan er leuke gesprekken.

Omdat we vaak kluwen visdraad op het strand aantreffen waarin soms een vogel verstrikt zit, vragen we altijd om hier wat meer op te letten.

Men belooft dan ook altijd om dit soort afval weer mee naar huis te nemen en geen troep achter te laten.

Bovenstaande foto bewijst dat we hier nog wel wat te winnen hebben.

Plastic wegwerphandschoenen, waterflesje, dode pieren in een krant en afval in een plastic zak…., waarom toch?

Tijdens een strand expeditie, afgelopen juli met jongeren langs de vloedlijn werd er een dood bruinviskalf gemeld.

Het onfortuinlijke dier leek nog maar enkele weken oud en was gestrand op de Maasvlakte.

Omdat het nog een vers kadaver betrof had de universiteit van Utrecht ook belangstelling.

Afgesproken werd dat dit kalfje in de loop van de dag naar Utrecht zou worden gebracht voor nader onderzoek.

Nadat we het diertje hadden geborgen hebben we de bruinvis eerst nog te laten zien aan de jonge deelnemers van de excursie.

Niemand van hen had ooit een bruinvis van dichtbij gezien en men luisterde dan ook aandachtig naar onze uitleg.

Vanmorgen kregen we het voorlopige verslag van het onderzoek toegestuurd.

Na toestemming te hebben gekregen van het onderzoek team, willen we dit graag met jullie delen.

Het onderzoek is gedaan door Manon Lock, onderzoeksassistent strandingsonderzoek zeezoogdieren

Universiteit Utrecht / diergeneeskunde.