Category strandvondsten

Gisteren hebben we een groepje kinderen uit Oude Tonge kennis laten maken met het leven in de Noordzee.

De uitleg bij al onze strandvondsten in de pop up aanhanger wekte al gelijk veel verwondering en verbazing op.

Een tijdje speuren langs de vloedlijn leverde ook nog een aantal leuke vondsten op.

Met dit materiaal kunnen de kinderen thuis hun eigen verzameling strandvondsten starten.

Natuurlijk zijn we met zijn allen nog gaan “korren” met enkele soorten visjes en garnalen als resultaat.

Het was weer een heel leuke dag met enthousiaste deelnemers.

Wilt u ook een strand expeditie boeken?

Bel Ad tel: 0630488824

Regelmatig wisselen we van thema als we weer eens een presentatie geven op locatie.

Na vorige keer de zeezoogdieren in het zonnetje te hebben gezet, zijn nu de schelpen aan de beurt.

Een tentoonstelling van bijna alle schelpen die je op ons strand kunt vinden.

Uitleg, storytelling en veel leuke weetjes…

Wist je dat er een schelpdier in de Noordzee bestaat dat wel 400 jaar oud kan worden?

Garnalen vallen als soort onder de kreeften, net als pissebedden, zandvlooien, zeepokken en natuurlijk krabben.

Als ze groeien wordt hun jasje te klein en moeten ze snel een andere jas aanmeten.

Door te vervellen raken ze hun te krappe kleding kwijt en maken ze een nieuwe jas.

Als je goed zoekt kun je hun oude jasjes vinden op de vloedlijn.

Dit gedragen velletje zat vast aan een kluwen poliepen: gorgelpijp.

En als je nog beter kijkt zie je ook een witte, kantvormige structuur op de uitlopers van deze poliepen.

Dit is een mosdiertje en heet heel toepasselijk: zeevitrage.

Dus mocht je je vervelen tijdens een mooie stranddag, gewoon even langs de vloedlijn speuren.

Nu volop te vinden op de vloedlijn:

De ei kapsels van de gevlochten fuikhoorn

Er is een aflandige stormwind, dus een mooi moment om eens naar de Maasvlakte te gaan.

De vogelmigratie is in volle gang.

Tot onze verbazing is deze prachtige Hop aankomen waaien, tegen de harde wind in en door de zandverstuiving heen, een hele uitputtingsvlucht.

Tijd om even iets te eten en te rusten zodat deze Hop weer door kan trekken.

https://www.facebook.com/joyce.oorschot.5

Bij springtij en een paar dagen er na, kan als de westelijke winden geen roet in het eten gooien, het
water erg laag worden. Aan de Brouwersdam kan dan de zeebodem aan de voet van de dam
droogvallen. Op dat moment is er kans om als de meeuwen je niet voor zijn, levende gewone
slangsterren te ontdekken.

Deze tot de stekelhuidigen behorende slangsterren, proberen dan om
van onder het zand uit te komen en maken daarbij prachtige patronen. De dieren leven van
microscopisch kleine voedseldeeltjes en van aas. Zelf staan ze op het menu van vissen en zeevogels.

Tekst en foto’s: Ad Aleman

Niels Fledder is vaak op een van onze stranden te vinden met zijn hond en heeft al diverse malen een stranding gemeld.

Deze keer stuurde hij ons een prachtige foto van een bijna gestrande zon op op de horizon.

De bijgevoegde woorden weerspiegelen zijn gemoed:

“Maandagmiddag…., verlaten strand…, windkracht 3…., winterse buien en dan dit zien en het toch warm hebben”.

Dank voor het delen, Niels!

We reden net terug na een inzet voor een gewonde zeehond toen we ze zagen sjouwen.

3 Jonge mannen, die een fors pakket netten achter zich aan trokken over het natte zand.

Het gevaarte trok een flink spoor achter de zwoegende stoere kerels.

Natuurlijk zijn we even gestopt om eventueel te kunnen helpen.

Onze trekhaak bleek een grote verlossing voor de 3 studenten uit Delft.

Stephan, Bas en Onno vertelden dat ze deze netten hadden aangetroffen op het strand van de Kwade Hoek en dat ze vast besloten waren om de zee van deze rotzooi te bevrijden.

“We studeren op de TU en hebben iets met de zee”, zei Stephan.

Ook hebben we een bedrijf opgericht dat onderwater robots maakt voor onderzoek van de zeebodem.

Lobster_Robotics.com

Dit verklaarde natuurlijk ook hun betrokkenheid.

Stoere kerels en dank jullie wel namens de zee.

De ochtend begon gisteren met een melding over een dode zeehond die een bruinvis bleekte zijn.

Omdat het kadaver al enige tijd in zee had rondgedreven, bespaar ik jullie de foto’s.

Al snel volgden nog 2 meldingen van aangespoelde dode zeehonden.

Op de vloedlijn lag nogal veel plastic en een kilometer lange strook met piepschuimkorrels.

We hebben tijdens onze inzet zoveel mogelijk plastic van de vloedlijn meegenomen.

De grote grijze zeehond was te groot om zelf te bergen en dit heeft dan ook een aannemer verzorgt.

Om een idee te hebben zie je hier een foto van strandwachter Joyce bij de gestrande grijze zeehond.

Vanmorgen hebben we snel gereageerd op een melding van een verzwakte zeekoet.

De vogel bleek bij aankomst helaas te zijn overleden.

Op de terug weg hebben we opvallend veel aangespoelde plastic flessen, boeien, spuitbussen en ander afval aangetroffen en meegenomen.

Het verbaast me vaak dat er al auto’s langs de vloedlijn zijn gereden, maar dat men al deze rotzooi gewoon heeft laten liggen.

Gelukkig zie ik ook vaak wandelaars die vrijwillig afval verzamelen en meenemen.

Passie en betrokkenheid heeft blijkbaar niets met een salaris te maken.

Bij sommige aanspoelsels kun je makkelijk een verhaaltje verzinnen.

Zo zullen er ongetwijfeld 2 kinderen hebben gehuild bij het verlies van hun bootje en de fopspeen….