De Papegaaiduiker bij de kop gepakt
De diffuse groene achtergrond van de begroeide rotsen, veroorzaakt door het tele-effect van de camera, laat de felle kleuren van de Papegaaiduiker fraai uitkomen.
In zomerkleed vallen de bijzondere verhoudingen van de kop op. Geschminkt als een clown, het blauw rond het oog en het gele vlekje op de wang zijn hoornlaagjes die in deze periode fel gekleurd zijn. In de winter zijn ze vaalgrijs, evenals de snavel.
De snavel met de gehoornde groeven is in de wintermaanden ook kleiner. De groeven dienen als luchtkoeling in de tijd wanneer het nodig is: de zomer wanneer de jongen worden gevoed. Papegaaiduikers hebben kleine vleugels aangepast aan zwemmen onder water. Ze duiken tientallen meters diep om visjes te vangen. Keerzijde van deze aanpassing is dat vliegen minder makkelijk gaat. Ze hebben zo’n 400 vleugelslagen per minuut nodig om in de lucht te blijven waardoor de kop oververhit raakt. In de wintermaanden leven ze op zee, het vliegen voor de aanvoer van vis naar het nest met jongen is dan niet van toepassing, koeling niet nodig en de snavel met de groeven afgeslankt.
Papegaaiduikers worden in de winter in beperkte aantallen voor onze kust waargenomen met zo nu en dan een aangespoeld kadaver op het strand.