Getekend door het leven
Het is nu de tijd van de grijze zeehonden. De periode van geboortes en “hulpeloze” pups aangetroffen op het strand. Met hun mooie witte vacht en gehuil trekken ze volop de aandacht. Ook doen berichtjes over die fraaie beestjes met hun mooie velletje en zielige oogjes het goed bij de lezer, het knuffelgehalte is hoog. Met een foto hiervan is het makkelijk scoren. Gingen de gedachten associaties 60 jaar geleden uit naar een mooie bontjas, sinds 50 jaar denken we aan opvang, vertroetelen, de soort beschermen. Maar ook aan knuffels van pluche of mooie plaatjes.
Met de spectaculaire verbetering van de stand van het aantal zeehonden in ons land is ook de visie op hulp en opvang “natuurlijker” geworden en zijn de richtlijnen en het protocol aangepast. We berichtten hier al meerdere keren over.
Nu is het wel zo dat ook onze berichtgeving de nadruk legt op de jonge beesten, levend, ziek, gewond of dood, of kadavers van oude. Het zijn ook degene die je het meest op het strand tegenkomt en zich het makkelijkste laten fotograferen. Er zou dus een vertekend beeld kunnen ontstaan en het wordt hoog tijd dat we ook eens wat plaatjes laten zien uit de andere fases in de levenscyclus van deze rob.
Dit alles schoot me door mijn hoofd toen ik de foto nam van deze volwassen kegelrob, een forse jongen die met zijn harem aan het vissen was bij de sluis in de Brouwersdam. Mannetjes kegelrob zijn vanaf 6 jaar geslachtsrijp maar komen pas aan hun eigen harem toe als ze 8-10 jaar oud zijn. De stieren knokken in die jaren ervoor, maar ook daarna er lustig op los met hun concurrenten om hun domein. Na de geboortes van de jongen in de periode november- januari en na ca 3 weken zogen zijn de vrouwtjes weer snel vruchtbaar en volgt de dekking door de sterkste bul. 11 maanden daarna volgt de nieuwe worp. Het is nu dus de periode waarin de gevechten plaatsvinden.
Bij die knokpartijen kan het er stevig aan toe gaan. Het beschadigde linkeroog van deze bul doet de sporen hiervan vermoeden. Wat kan er toch van zo’n schattig wit knuffelbeestje worden. Maar het kan natuurlijk ook gewoon het gevolg zijn van een onschuldige oogontsteking………en moet ik mijn romantisch beeld van de woeste natuur voor de kust maar weer bijstellen.