10 tureluurs, een scholekster en een zeehond
Gisteren hebben we U meegenomen in de onverwachte “redding van de vuurzwaan”. Nadat de ongelukkige brandgans was opgepikt reden we over het harde, natte zand terug naar huis. Aan onze linkerhand de restanten van de bunkers die met het bijna volledige lage water als een massief blok uitstaken boven zee. Voor de bunkers zaten 10 tureluurs en een scholekster te foerageren, altijd een blikvanger en een reden om de telelens er even op te richten. Maar het plaatje bleek leuker te worden dan gedacht: boven op de blokken lag een volwassen gewone zeehond te zonnen.
Zeehonden kunnen goed klimmen, in Schotland worden ze regelmatig tientallen meters boven het zeeniveau op de rotsen aangetroffen. Ook hier vinden we ze vaak in de duinen. Maar op deze gladde, met wier begroeide betonresten verwacht je ze niet direct. Was hij er met eb opgeklommen of met vloed op gaan liggen en blijven hangen? Dat scheelt bijna twee meter hoogte.
Een ideale plek, veilig voor de wandelaars die er niet bij kunnen komen, en rustiger dan op de plaat 400 meter verderop in zee waar op dat moment ca 80 soortgenoten lagen.
Levert al met al weer gespreksstof op voor bij de borrel: hoe 1 appje over een verzwakte brandgans een gewone middag kan veranderen in een memorabele………De natuur blijft boeien!