Bijna elke dag komen we ze tegen.
Visnetten in diverse kleuren en omvang.
Fijn, grof, groot en compleet of aan flarden.
Feit is dat we regelmatig zeezoogdieren en vogels aantreffen die verstrikt zijn geraakt.
Bij elke inzet proberen we dan ook wat rotzooi mee terug te nemen.
Dat is toch wel het minste wat we kunnen doen.
Met het eerste licht draaide ik het strand van Rockanje op.
De motor gromde toen de auto door het mulle zand ploegde.
Op weg naar de locatie waar we de grijze zeehond van gisteren hadden neergelegd.
In dit soort gevallen controleren we toch altijd even of het dier inmiddels naar zee is of nog niet.
Onverwacht dook het silhouet van een rustende zeehond op, in de ochtend schemer.
Maar… kleiner, magerder en duidelijk een ander koppie!
Een jonge gewone zeehond was op dezelfde locatie gestrand.
Bloed aan de bek, weinig alert en benauwd.
Na overleg meegenomen.
Van de gezonde grijze zeehond geen spoor.
“De zeehond gaat het water niet in en het lijkt niet goed te gaan met het dier!”.
Binnen 8 minuten waren we ter plaatse.
Een groepje dames had zich over het dier ontfermd en stond rond de kleine zeehond.
Het dier had duidelijk een afwerende houding en leek behoorlijk alert.
Na observatie bleek het een jonge grijze zeehond, zo gezond als een vis.
Net verhaard en op ontdekkingstocht in de grote wijde wereld.
Alleen was de locatie helaas niet erg handig.
Dier gevangen, een kleurmerk gegeven en op een rustigere locatie vrij gelaten.
We noemen haar Debby en wensen haar alleen maar goeds….
De foto op de app van Pablo zei genoeg.
Een Fuut op het strand is al bijzonder, maar deze was er ook nog eens slecht aan toe.
Als Pablo een dergelijk bericht stuurt is het serieus, dus met gezwinde spoed naar de Maasvlakte gereden.
Eenmaal op het strand zagen we dat het onfortuinlijke dier er zeer ernstig aan toe was.
Zijn hele ondersnavel was afgebroken en de tong hing uit de mond.
Het beestje had al diverse pikwonden en we hebben dan ook snel ingegrepen.
Als er weer is, is het nieuws.
De mensen hebben er vaak een mening over en zelden is iedereen tevreden.
Vandaag was het écht weer…, geniet weer!
Pablo Guebey is vaak op het strand van de Maasvlakte te vinden om foto’s te maken.
Na een aantal meldingen van zieke en gewonde dieren begint hij zo langzamerhand een bekende te worden.
Ook vandaag ontdekte hij weer een dier in nood.
Zie onder “eerste hulp”.
Omdat er ook veel te genieten was, stuurde hij deze foto:
Een prachtige sfeer en volop weer!!
Thnx Pablo
We reden nog in de buurt van Ouddorp toen we een melding kregen over een stranding op de Maasvlakte.
Na 3 kwartier draaiden we het strand op bij P6, Maasvlakte 2.
Was toch nog even zoeken voor we het dier tegen de duinen zagen liggen.
Het dier bleek weinig alert en had diverse wonden.
Na overleg besloten deze jonge grijze zeehond te vangen en naar Aseal te transporteren.
“Het beestje ademt zwaar en kruipt richting de duinen”.
De dame die ik aan de telefoon had klonk kordaat en was duidelijk.
Rijden maar…, een klein half uurtje vanuit Oostvoorne.
Eenmaal op het strand, dicht bij de aangegeven locatie liep een wandelaar met enkele honden.
Ze liepen los en renden opgewonden en vrolijk over het strand.
Honderd meter verder zagen we nog net een kleine zeehond het water in kruipen….
Soms kan ik mensen niet begrijpen.
De foto is van een van de melders.
Tijdens een inzet na melding dode zeehond op strand Oostvoorne, troffen we dit stuk metaal/kunststof aan.
Omdat het mogelijk een stuk van een vliegtuig zou kunnen zijn hebben we toch maar een melding gemaakt bij de brandweer Rockanje.
Uiteindelijk heeft onze vondst geleid tot een zoekactie van brandweer en kustwacht.
Of het stuk idd van een vliegtuig is en of zoekactie resultaat heeft gehad is nu nog niet bekend.
De “melding” bleek overigens een dode pup van de grijze zeehond.
Al snel was de conclusie getrokken.
Na telefonisch overleg met de zorg van het opvangcentrum werd besloten om dit dier mee te nemen.
Niet alleen de gulzige meeuwen, maar ook enkele honden zorgden voor een bedreigende situatie voor dit zieke dier.
Het vangen blijft toch altijd weer een spannend moment.
Het blijven roofdieren en ze kunnen flink bijten.
Uiteindelijk is dit onfortuinlijke dier ondergebracht in Aseal.
Op de blokken lag het dier wat versuft te kijken.
De meldster keek bezorgt en wees me op het bloed in de nek en bij de achterflappen.
Na een voorzichtige benadering konden we enkele wonden om de nek van deze flinke kerel zien.
Gezien de grootte/diepte van de wonden en het niet alerte gedrag is besloten om het dier te vangen voor onderzoek en eventuele medische zorg.
Dit was eenvoudiger gezegd dan gedaan.
Eerst de hulp maar ingeroepen van collega Aad uit Renesse.
Met een net, wat snelheid en een prima samenwerking hadden we het grote dier binnen redelijke tijd onder controle.
Samen met wat omstanders is het gelukt het dier uiteindelijk in de auto te leggen.
Na enkele dagen goede zorg bij Aseal is het dier snel opgeknapt.
Gisteren hebben we het volwassen mannetje zijn vrijheid terug gegeven.
