Afstand houden…, absoluut!
Toch ligt zeehondenwachter Marjolein hier dicht bij een gestrande jonge zeehond.
Afgezien van het feit dat alleen zeehondenwachters zich direct met een gestrande zeehond mogen bemoeien, was er een goede reden voor deze “ongewenste” benadering.
Na de melding waren we al snel ter plaatse en al spoedig bleek dat het diertje niet van plan was om naar zee te vertrekken.
Nu behoort het strand tot hun normale biotoop, maar doorgaans zijn juist de gewone zeehonden erg schuw.
Het gedrag was afwijkend en daarnaast oogde het zeehondje erg klein en leek benauwd.
Om een beter beeld te krijgen van de conditie van dit dier hebben we wat video en beeld materiaal gedeeld met het opvangcentrum.
Ook hier twijfelde men aan de conditie en gevraagd werd aan Marjolein om in elk geval de ogen wat beter te bekijken.
Het leek op de foto’s of een van de ogen aangedaan was.
Hoe benader je nu een wild dier zonder het te verstoren?
Je doet gewoon of je een van hen bent!
Al rollend en kruipend benader je het diertje met veel geduld en uiteindelijk ben je dicht genoeg gekomen om een duidelijker beeld te krijgen van de ogen.
Altijd een veilige afstand houden voor een evt uitval…, het blijven wilde dieren.
Uiteindelijk hebben we wat betere foto’s kunnen nemen en besloten werd om het zeehondje 24 uur te blijven observeren.
Een kleurtje op de rug ter herkenning…
Nog enkele borden geplaatst op veilige afstand en hopen dat de wandelaars de zeehond met rust laten..
Nu maar afwachten of dit jonge dier voor zich zelf kan blijven zorgen.