De Stalkaars, de Kuifvlinderrups en veel stront

Normaal gesproken sluiten onze stukjes aan bij de actualiteit. Dagvers lukt niet altijd maar het streven is binnen een paar dagen van opname naar lezer.

Onlangs zijn er een aantal op de plank blijven liggen die we U toch nog willen meegeven voordat de nazomer de overhand neemt.

Vandaag een berichtje over een zeldzame rups die we in juni, juli aantroffen: de Kuifvlinderrups. In Nederland alleen te vinden in de duinen en op de Veluwe waar hij zich tegoed doet aan het blad van zijn waardplant, de Toorts.

Er zijn verschillende Toortsen. In de duinen van Voorne treffen vnl de Zwarte toorts, Stalkaars en Koningskaars aan en vermoedelijk gaat het hier om de Stalkaars. Gekenmerkt door viltige, harige bladeren die zonder steel ontspruiten aan de stengel. Door hun harige bekleding en aanhechting geleiden ze het regenwater naar de wortel waardoor de plant op droge, zanderige ondergrond het goed weet te doen.

Op deze Stalkaars zat een rups van de Kuifvlinder zich vol te vreten aan de vezelrijke bladeren. Met als gevolg een productie aan uitwerpselen. Een lopende band van blad naar poep. Door de genoemde eigenschappen van het blad bleven alle keutels in de oksel liggen.

Normaal verraadt de rups zijn aanwezigheid door de uitwerpselen onder de plant. Je zoekt de waardplant en kijkt of er aan de voet uitwerpselen liggen. Trucje ging hier niet op, maar de grote gaten in de bladeren trokken voldoende de aandacht.

Nu de rups. Voorfase van de Kuifvlinder die als zeldzaam bekend staat. Mooie rups die echter alweer onder de grond zit. Na het voorjaar en begin zomer is de cyclus van eitje naar rups voltooid en graaft de rups zich in in het zand om daar te verpoppen en volgend jaar als vlinder weer op zoek te gaan naar zijn waardplant om eieren te leggen. Enthousiast zoeken heeft dus nu geen zin meer.