Een moeizame redding..
De grijze zeehonden pup lag al een dag op het strand. Het gebied rondom het dier hadden we netjes afgezet met waarschuwingsborden en de meeste wandelaars lieten het slapende dier gelukkig met rust.
De regel is dat we eerst 24 uur observeren alvorens we, in overleg besluiten om eventueel in te grijpen. Het zijn tenslotte wilde dieren, maar dierenleed willen we voorkomen.
Helaas bleek de conditie van de jonge zeehond de volgend ochtend aanzienlijk verslechterd en werd er direct overlegd.
“Breng hem toch maar naar de opvang” was de conclusie van dit overleg.
Kleine bijkomstigheid: Een slikplaat en 2 muien met water tussen de zeehond en de landrover. Dit betekende ongeveer 300 meter sjouwen met een gewicht van bijna 30 kg, als ik het dier al zou kunnen vangen.
Nu is slik weliswaar een verraderlijke en zuigende brei.., maar glibberig is het zeker ook! Dus heb ik al snel voor de glij-optie gekozen en op deze manier de kist met daarin de zieke pup richting de auto getrokken.
Het was even zweten maar uiteindelijk hebben de zeehond en ik de auto veilig kunnen bereiken.
De zeehond maakt het intussen een stuk beter door de goede behandeling van de vrijwilligers bij de opvang.