Je ziet het liggen…, je loopt er naar toe, je wilt het oppakken…, en dan ontstaat er twijfel.
Wat een rare vorm, zwaar verroest en dik ijzer.., al langer in de zee…, een voelspriet..?
Diep in mijn geheugen had ik nog beelden uit mijn jeugd van vondsten van zeemijnen op het strand.
Ook in duinen heb ik als kleine jongen al eens een antitank mijn gevonden met veel commotie als gevolg.
De gelijkenis deed alle alarmbellen bij me afgaan en ik besloot de meldkamer van de politie te bellen.
Zij namen de melding zeer serieus en via de zeehavenpolitie is er contact gezocht met de EOD.
Omdat er jammer genoeg geen terugkoppeling is geweest ben ik vandaag maar weer eens gaan kijken.
Het verdachte voorwerp lag er nog, dus hebben we geconcludeerd dat dit geen oude zeemijn betrof.
Na enige aarzeling hebben we de “zeemijn” meegenomen en bij de andere vondsten in het Jutmuseum neer gelegd.
Weer een mooi verhaal voor bezoekers, bij een aparte vondst.
