Gestorven in schoonheid

Nog maar 2 maanden oud en dan al weer terug naar waar je vandaan kwam…

Gestorven en al vrij snel aangespoeld op het strand van de Maasvlakte.

Bij de aanblik van dit soort strandingen wordt ik altijd een beetje melancholiek en heb ik behoefte aan een ritueel.

Na een visueel onderzoek en wat foto’s voor de statistieken moet de zeehond uiteindelijk worden geborgen.

Meest op de knieën rol ik het dier in de lijkzak en het dichtritsen voelt voor mij dan toch een beetje als een respectvol afscheid…