Mijn bijdrage aan de wetenschap
In de weilanden van Terschelling op paal nummer zoveel kwam ik deze tureluur tegen. Om zijn poten diverse ringen, in het belang van de wetenschap. Kleurringen om in het veld op afstand door de telescoop goed te kunnen waarnemen. De kleuren en de volgorde aan de linker-of rechterpoot maken herleiding mogelijk naar het ringstation en daarmee naar de trekgegevens van de vogel. De metalen ring onder aan de poot vermeldt detailgegevens en een uniek nummer dat gekoppeld is aan de geregistreerde gegevens, waar oorspronkelijk geringd en waar sedertdien waargenomen etc. In Nederland geven we de waarneming door aan www.griel.nl waar verdere terugkoppeling plaatsvindt. Je krijgt dan ook een bericht met de gegevens over de vogel.
Deze tureluur was in september 2019 geringd in een natuurgebied aan de Taag , ten oosten van Lissabon. Het beest was toen al ouder dan eerste kalender jaar. Op bijna 2000 kilometer afstand en bijna 2 jaar later nu waargenomen in zijn broedgebied op Terschelling. Een beeld dat past bij de boekjes. Nederlandse tureluurs overwinteren op het Iberisch schiereiland of in Noord-Afrika. Het zou kunnen dat het moment van ringen plaats vond op een tussenstop naar Afrika dan wel na aankomst in zijn overwinteringsgebied in Portugal. Uitgaande van “ouder dan eerste kalenderjaar” in 2019 betekent dit dat deze vogel al 3 keer deze tocht vv heeft gemaakt. Niet bijzonder, maar getuigt toch van enige ervarenheid.
Als je zo’n beestje ziet bekruipt me toch altijd een gevoel van meelij. Het lijkt me niet leuk om heel je leven vast te zitten aan die rinkelende stukjes plastic aan je poten. Niet aĆ«rodynamisch, niet fraai. Wetenschappers doen het vaak laconiek af met de opmerking dat het beest er nauwelijks iets van voelt, dat de ringen vrijwel niets wegen. Heeft toch iets van de slager die zijn eigen vlees keurt. In het veld komt het ook kunstmatig over, het detoneert maar maakt ook nieuwsgierig. Om voor deze tureluur nog enige rechtvaardiging te geven aan zijn levenslange (minuscule) leed, heb ik braaf de melding van de waarneming gedaan: mijn bijdrage aan de wetenschap.
Op een zonnig terras op het strand van Terschelling achter een koel biertje gezeten keek ik die avond voldaan van mijn nuttig werk om me heen. Zag diverse volwassen kerels met kralen armbandjes en leren touwtjes om hun polsen. Het diende geen wetenschappelijk doel, het was geen codering van hun trekgegevens. Slechts verfraaiing, de tureluur kan het dus ook zo bekijken….