Steenkoude voeten en een goed gevoel.

Foto’s en tekst van Ad Aleman

Een tijd geleden ga ik na een flinke storm naar het strand en zie daar een ondergestoven vis liggen.
Het is een hondshaai waar nog iets van leven in zit . Deze voor mensen ongevaarlijke haai, is de meest voorkomende haaiensoort aan onze kust.
Een hondshaai wordt meestal 60 cm lang, maar een enkeling kan wel 1 meter worden.

Na de paring
worden er 18 tot 20 eicapsules afgezet, die ze met lange buigzame draden vastzetten aan rotsen of
zeewieren. In deze capsules komen de jonge haaitjes tot ontwikkeling. Deze capsules spoelen soms
aan op het strand.

Nu ik de haai in mijn handen heb, merk ik pas hoe ruw de huid is.
Vlug de haai terug gezet in het water, maar zonder succes, want deze spoelt gelijk weer aan. Maar
we geven het niet zomaar op, dus ondanks dat ik een paar natte voeten zal krijgen, ga ik het ijskoude
water in en houdt de hondshaai net zolang in mijn handen totdat deze steeds krachtiger gaat
bewegen.

Nu gaat het vrijlaten goed en zwemt de haai naar dieper water. Het is een redding om
nooit te vergeten.
Als ik thuis kom duurt het nog wel een uurtje voor mijn voeten weer op een normale temperatuur
zijn.