Stukje bruinvis

Een laagje spek, een blauwgrijze huid en een vin….. op de vloedlijn, maar nog net in het water. Enkele meeuwen op het strand, gulzig wachtend op de daadwerkelijke stranding.

Door de vele kadavers die we inmiddels al hebben geschouwd, was het overblijfsel snel gedetermineerd. Een rugvin van een bruinvis!

Twee gaatjes, enkele krassen en een gescheurd oppervlak van de randen: zeer wel mogelijk aangevreten door een grijze zeehond.

De laatste jaren zijn de strandingen van walvisachtigen op de Nederlandse stranden fors toegenomen. Dit hang o.a. samen met het feit dat er sinds vele jaren van schaarste, weer veel meer bruinvissen voorkomen voor onze kust. Laatste tellingen hebben het over meer dan 80.000 exemplaren.

Niet gek dat er dan ook meer exemplaren dood gaan.

Uit onderzoek van Universiteit Utrecht blijkt dat ongeveer 1/3 van de dood aangespoelde bruinvissen slachtoffer is geworden van aanvallen van de grijze zeehond. Overigens sterft ook 1/3 een verdrinkingsdood in de netten van vissers. de rest sterft door diverse andere oorzaken als ouderdom, ziekte, ondervoeding, vervuiling etc.

Het beschrijven en bergen van deze kleine walvis hoort ook bij onze taak.