De barmhartige zeehondenwachter en de zieke vuurzwaan
Rustige vrijdagmiddag, een whats-appje komt bij ons binnen. Kim en Floris hadden in de buurt van de bunkers op het strand van Rockanje een zieke brandgans aangetroffen. Verlaten op het strand, niet bij machte op- of weg te vliegen.
Fraai beest, mooie tekening. In grote groepen een mooie stoffering van ons landschap, maar ook als individu indrukwekkend.
Nu is altijd de vraag wat je in zo’n geval moet doen. In de natuur gaan dieren gewoon dood en ingrijpen is een menselijke reactie die daar niet op voorhand bij past. Voor het voortbestaan van de soort is het ook niet noodzakelijk. Maar toch…
Contact gelegd met de zeehondenwachter en binnen een halfuur waren we met de strandrover ter plaatse. Het zieke beest met handschoenen opgepakt, het kan tenslotte om vogelgriep gaan. In de auto de dierenambulance gebeld. Het team uit Ouddorp was binnen drie kwartier bij ons huis en heeft zich over de toch nog alerte vogel ontfermd. De gans is overgebracht naar het vogelopvangcentrum Karel Schot in Rotterdam. In Nederland is een groot netwerk van vrijwilligers actief die met elkaar zorgen voor een goede opvang van slachtoffers in de natuur. Iets waar we als maatschappij blij mee mogen zijn.
Maar nu die vuurzwaan. De jonge Bo was getuige van het overladen van de gans van zeehondenkist uit de strandrover naar de doos van de dierenambulance. Het schitterend getekende beest maakte indruk, zo ook de naam: Brandgans. De wetenschappelijke naam Branta leucopsis ligt hier aan ten grondslag. Letterlijk vertaald: zwarte gans met het witte gezicht. Maar dit laatste werd in onze opvoedkundige uitleg er niet allemaal bij verteld. Later in de avond werd deze “highlight of the day” in geuren en kleuren doorverteld aan zuslief: het verhaal van de verzwakte Vuurzwaan die gered werd.