Zaterdagmiddag overleden na een botsing met een auto. Zondagmorgen lag de eekhoorn daar nog steeds, stijfbevroren aan de rand van de weg. Zaterdag nog puntgaaf, zondag waren de ogen naar buiten gedrukt. Het effect van de verstijving van het lichaam en het uitzetten van het oogvocht door de vorst. Macaber gezicht.
De weg van het dorp naar het strand voert langs twee boomrijke natuurgebieden: Kaapduin en Mildenburgbos. Daar waar deze over een korte afstand direct tegenover elkaar liggen steken de eekhoorns over. Afgelopen 2 maanden zijn al 4 slachtoffers aangetroffen. Bij aankomst van een auto schieten ze juist snel over in plaats van te wachten en vinden vaak de dood door de werveling onder het voertuig. Zal nog wel een paar generaties duren voordat ze hun techniek van oversteken aanpassen. Een zebra zal niet helpen.
De volledige naam van onze stichting vanwaar uit wij onze activiteiten ontplooien is “Stichting Strand in Zicht, Voorne Maasvlakte” . Met deze naam proberen we ons aandachtsgebied duidelijk te maken, het leven rond de vloedlijn, en onze thuisbasis, de kust van Voorne en de Maasvlakte.
In de praktijk houden we dit aan als richtlijn en niet als een doctrine uit de koude oorlog. We gaan er soepel mee om, zwerven langs alle kusten van de Delta, verlaten ook de vloedlijn voor een uitstapje de duinen in en bezoeken het achterland. Maar altijd zal de zilte lucht te bespeuren zijn in de stukjes die we plaatsen.
Vandaag maken we een uitzondering, eentje moet tenslotte de regel gaan bevestigen. Gisterenmorgen stond ik op het punt te vertrekken met camera en kijker naar de Zeeuwse kust toen een eekhoorn interesse toonde voor de 7 walnoten die op de tuintafel waren gelegd, als lokkertje en probeerseltje. De pinda’s voor de vogels zijn allang niet meer veilig voor deze beestjes en de walnoten moesten op omdat we onlangs weer een nieuwe lading hadden ontvangen.
De hoop en verwachting was dat we getuige konden zijn van het openbreken van de noot en dichtbij het schouwspel konden waarnemen.
In een tijdsbestek van 10 minuten werden de noten 1 voor 1 opgepakt en in de bek meegenomen het bos in om daar te worden begraven. Anderhalve minuut per noot, 10 seconden besnuffelen, 10 seconden om in de bek te nemen, en 70 seconden voor de heen- en terugweg en het verstoppen. Te leuk om niet even de camera erop te zetten. Mierzoete plaatjes waar zelfs Marjolein Bastin voor terug zou deinzen. Maar toch te leuk om U te onthouden. Vandaar dat we de regels doorbreken en deze foto’s plaatsen. Morgen weer een rauwe, bloederige zeehond in de grauwe regen.
