Tag huiler

Gisteren werd er weer een klein zeehondje gemeld op het strand van de Maasvlakte.

De pup lag weggekropen tegen een windmolen en huilde zachtjes.

De navelstreng was nog aanwezig en leek heel vers.

Helaas konden we geen moederdier in de buurt ontdekken.

Wel veel wandelaars en een aantal trok zich weer niets aan van de bordjes waarop gevraagd wordt om afstand te houden.

Een eigen foto is blijkbaar belangrijker dan het welzijn van dit dier!

Hopelijk durft moeder terug te komen als het rustig wordt.

Bijna elk uur zijn we gaan kijken en onze hoop was gevestigd op de komende nacht.

Helaas bleek het dier vanmorgen verjaagd, gezien de vele hondensporen.

Later werd de pup een stuk verder weer aangetroffen op het strand.

Na het wegen van de pup bleek het dier flink afgevallen.

Blijkbaar had de pup geen voeding gehad van de moeder.

Ook nu moesten we helaas besluiten om het dier over te brengen naar het opvangcentrum.

weegmoment

Lang werd gedacht dat de tepels van een vrouwelijke zeehond ook verborgen bleven tijdens het melk geven.

De pup zou dan de melk in de mond gespoten krijgen, na het aanstoten van de buik van de moeder.

Een van onze strandwachters dacht echter (van een afstand) een wezenlijk verschil te zien in dit tafereel tussen moeder en kind. Hij zag de pup toch duidelijk zuigen aan een uitstekende tepel.

Dit herhaalde zich vaker na verschillende observaties.

Op onderstaande foto van Ad Aleman zagen we de bevestiging van onze waarnemingen:

De tepel staat aanlokkelijk omhoog en de pup moet duidelijk moeite doen om de melk binnen te krijgen.

Een zogende pup is dus ook een zuigende pup.

Vertederend waren ook de pogingen van moeder om het dier te prikkelen om te gaan drinken.

Rollen, duwen, met de voorflap naar beneden duwen en vaak een stuk over het strand bobberen bij de pup vandaan.

Pas na anderhalve dag had de pup door waar de melk te vinden was.

Net als bij mensen moest het hele gebeuren eerst op gang komen.

Dank Ad Aleman voor de prachtige foto’s van dit vertederende tafereel!

Deze, net verhaarde pup kwam het strand op bobberen en vond een plekje uit de harde wind.

Moederdier heeft de pup al een tijdje geleden alleen gelaten en nu moet de stoere pup het verder zelf doen.

Nieuwe ervaringen en voor het eerst zelfstandig je voedsel vinden, kost veel energie.

Om het dier deze noodzakelijke rust te gunnen, hebben we het gebied afgezet met waarschuwingsbordjes.

Hierdoor hielden de strandbezoekers zich prima aan de regels.

Het is tenslotte niet alleen respectvol, maar ook strafbaar om deze dieren te verstoren.

De komende twee maanden worden er weer jongen geboren van de grijze zeehond.

Deze “witte” pups kan men soms op het strand of in de duinen aantreffen.

Vaak blijven ze een langere tijd op die plek liggen en komt moeder regelmatig aan land om de pasgeboren pup te laten drinken.

Mocht je een dergelijke pup tegenkomen, denk dan niet dat dit huilende dier zijn moeder kwijt is.

Het enige dat de witte pup wil is drinken, net als onze baby’s.

De moeder is vaak vlak bij in zee en houdt de zaak goed in de gaten.

Als er mensen om de pup heen blijven staan, durft ze niet het land op te komen en krijgt de pup geen eten.

Pas als de kust weer vrij is kan moeder weer het land op bobberen om haar pup drinken te geven.

Houdt dus onmiddellijk flink afstand (minstens 100 meter) en raak de pup in elk geval nooit aan!

Zo kan het dier flink groeien en na een dag of 10 zelfstandig naar zee vertrekken.

Maak van een pasgeboren zeehond geen wees!

Nadat de pups van de grijze zeehond 3 a 4 weken zijn gezoogd en zo,n 15 kg zijn aangekomen, laat moeder ze los.

Wel doorvoed en moe van alle nieuwe indrukken liggen ze soms te slapen op het strand.

Dit dier is nog maar een paar weken oud en flink aan het verharen.

Zijn verwachtingen voor de komende maanden zullen niet veel afwijken van de onze voor het aanstaande nieuwe jaar.

Wij wensen deze jonge kegelrob én onze lezers een gelukkig en gezond nieuw jaar!

In december en januari worden bij ons de jonge grijze zeehonden geboren.

Deze pups zijn ook wel bekend als een “witje” of een huiler.

De laatste dagen zijn er al diverse pups aangetroffen op onze stranden.

Moeder laat de pup dan even rusten om zelf op jacht te kunnen gaan en komt een aantal keren per dag terug om haar jong te zogen.

De jonge dieren liggen dan vaak te slapen op het strand in afwachting van de terugkomst van het moederdier.

Na een melding proberen we altijd om de omgeving van de pup veilig te stellen.

Gelukkig hebben steeds meer strandgangers het respect om op afstand te blijven.

Helaas zijn er de loslopende honden en/of de nieuwsgierige wandelaars die het slapende diertje toch verstoren.

In dat geval durft moeder haar pup niet langer meer te benaderen en bij herhaalde verstoringen blijft het witje zonder moeder dier achter op het strand.

Mocht u een pup tegenkomen, blijf dan op grote afstand genieten en verstoor het tafereel niet.

Een blijk van respect, lijkt me.

Tijdens het avondeten kregen we een telefoontje van kitesurfer Marc, vanaf de Maasvlakte.

Hij vertelde dat er al enige tijd een jong zeehondje zich op en achter de waterlijn bevond, waar het wellicht niet goed mee ging.

“We zijn uit de directe omgeving gebleven en hebben goed opgelet of we een moederdier zagen, maar dit blijkt al vanaf vanmorgen niet het geval”.

Dit was zeker een reden om direct poolshoogte te gaan nemen.

Eenmaal op het strand zag ik 2 mannen in surf uitrustig langs de waterlijn staan en zij wezen me een klein zeehondje dat uitgeput in de branding ploeterde en rolde.

Duidelijk een pup van de gewone zeehond en gezien de nog aanwezige navelstreng, nog niet zo lang geleden geboren.

Kleiner dan normaal, mager en uitgeput.

Omdat er al 7 uur geen moederdier in de buurt was geweest, een zaak om direct met het opvangcentrum te overleggen.

Besloten werd om beeldmateriaal te maken, het diertje te wegen en dan nogmaals te overleggen.

Met deze gegevens werd al snel in overleg besloten om het diertje mee te nemen en naar de opvang te brengen.

Zelf zou deze pup, zonder moederdier geen overlevingskans hebben.

Met handschoenen aan en de nodige zorgvuldigheid hebben we het uitgeputte dier in de daarvoor bestemde kist gelegd.

Omdat ik alleen was en ik nog een behoorlijk stuk moest lopen hebben Marc en Lennart aangeboden om te helpen dragen.

Hier was ik uiteraart heel blij mee.

Dank voor jullie oplettendheid en jullie hulp, mannen!

Afgelopen week lag er een pas geboren gewone zeehond op het strand van Rockanje. De pup was alert en zag er prima uit. In de meeste gevallen is moeder nog wel in de buurt.

Ondanks inspanningen van zowel de zeehondenwachters als de handhaving, om het dier een rustige plek te bezorgen, werd de pup voortdurend door omstanders verstoord en zelfs verplaatst. Deze verstoringen zijn vaak de reden dat het moederdier niet meer terugkomt naar haar pup.

Nogmaals: Het zijn wilde dieren die we met rust zouden moeten laten.

Handhaving Westvoorne, dank voor jullie snelle inzet.