Kokkelen
Wat staan die kleine mantelmeeuwen toch te frutselen op de laagwaterlijn?
Pikken, hakken.., schudden..,, om vervolgens iets op te eten.
Bij het naderen van de waterlijn vliegen de meeuwen luid protesterend op.
“Sorry mannen, maar ik ben erg nieuwsgierig geworden!”
Al snel zien we tussen de poot afdrukken van de verstoorde vogels diverse opengemaakte ribbelschelpjes liggen.
Een paar meter verder staat nog een zelfde schelp in het natte en slikkerige zand.
Ze graven dus kokkels op, kraken de schelpen en smullen daarna van de onbeschermde en zachte inhoud.
Nu begrijp ik waarom er hier zoveel verse schelphelften liggen van de kokkel.
In leven een hartvormige en geribbelde gesloten vesting met daarin een kwetsbaar schelpdier.
Na consumptie slechts 2 halve, licht beige of witte schelpen op de vloedlijn.
