Tag verstrikt

Gisteren kregen we een melding over een zeehondje die verstrikt zat in een net.

Alle alarmbellen gingen direct af en snelle inzet is dan geboden.

De melder beloofde bij het dier te blijven en iedereen op afstand te houden.

Binnen 15 minuten waren we ter plaatse en konden we de zeehond voorzichtig benaderen.

Eerst foto’s maken voor overleg met opvang en dan beslissen hoe we dit gingen aanpakken.

Besloten werd om het dier te vangen, te onderzoeken en dan weer te overleggen.

Als het net zodanig is ingesnoerd dat er diepe wonden ontstaan bij het verwijderen, gaan we geen risico’s nemen. Dan gaat het dier naar de opvang.

Zo niet dan snijden we het net heel voorzichtig ter plaatse los.

Hieronder ziet u hoe het verhaal afliep.

Eind goed.., al goed!

Met dank aan het adequaat optreden van de melders, Martin en Renate.

Ook hebben we enkele foto’s van hen mogen gebruiken.

Af en toe komt er een melding binnen waarbij alle alarm bellen bij de zeehondenwachters af gaan.

Afgelopen week was er weer een dergelijke melding.

“Er ligt een zeehondje tegen de duinen met een stuk net om de hals.”

“Lijkt nauwelijks meer te bewegen”.

Snel naar de locatie en onderweg alle scenario’s al in het hoofd laten passeren, maar gelukkig bleek het dier nog redelijk alert bij benadering.

Het was dus nog niet te laat en vanwege de ontstane wond rond de hals werd al snel besloten om het net in het opvangcentrum te verwijderen.

Het dier is direct naar Aseal getransporteerd en daar is met grote zorg en toewijding het verstrikkende nylon verwijderd.

De wond bleek gelukkig nog niet heel ernstig en de verwachting is dat het in de natuurlijke habitat, het zeewater, snel zal genezen.

Opvallend was de gitzwarte kleur van de vacht van deze jonge kegelrob.

Een natuurlijke afwijking die we melanisme noemen.

Een dergelijk zeldzaam dier met een wond zou al snel door gretige “dieren hulpverleners” opnieuw kunnen worden gevangen en dat zou zeker niet in het belang van dit (wilde) dier zijn.

We hebben het dier dus op een rustige plek in alle stilte vrijgelaten.

Na afloop hebben we het gebied nog een tijdje in de gaten gehouden, maar het prachtige dier bleek nog fit genoeg om weer actief zijn eigen gang te gaan.

“Het ga je goed!”