Tag wadvogel

Als een Siamese tweeling lopen twee jonge Scholeksters langs het fietspad nabij het Wad. Dagelijks kwamen we ze hier tegen. Begeleid door pa en ma staken ze het pad over van wad naar zeedijk en andersom, afhankelijk van de waterstand. Het ouderpaar deinsde er niet voor terug om met hun nadrukkelijke aanwezigheid fietsers tegen te houden. Zo leerden de jongen spelenderwijze het voedsel van het Wad waarderen zoals pieren, krabbetjes, garnaaltjes om even later te wennen aan wormen en emelten uit de grasdijk. In het voorjaar en de zomer tref je Scholeksters aan als kust- of weidevogel, in najaar en winter bivakkeren ze allen aan de kust van de Delta of het Wad. Deze jonge Scholeksters van Schiermonnikoog leren al vroeg van twee walletjes te eten.

En op de grasdijk

Kustvogels zie je bij koud weer vaak op 1 poot staan. Vooral wanneer ze in ruststand zijn. Als verklaring wordt gegeven dat dit onnodig warmte- en dus energieverlies voorkomt. Met name in het najaar en de winter staan deze vogels in het koude water of vol in de gure wind en dan verlies je met 1 pootje in de buitenlucht minder energie dan met twee. Maar vanmorgen vroeg zag ik deze scholekster bij ruim twintig graden in de houding staan die ik hem alleen toedacht onder minder zomerse omstandigheden. Geactiveerd door mijn komst vloog hij op om 10 meter verder op een meerpaal dezelfde houding aan te nemen. Het blijkt een normale ruststand te zijn die niet alleen gepraktiseerd wordt bij lage temperaturen. Het lijkt vermoeiend, alle gewicht op 1 poot en dan nog de juiste balans vinden. Wij mensen doen dit ook alleen minder extreem. In ontspannen toestand staan we op ons “spilbeen” en ondersteunen deze dan nog in lichte mate met ons ontspannen “speelbeen”. Maar we leggen het af bij deze scholekster. Wel geruststellend dat ondanks mijn aanwezigheid hij toch weer in de relax modus schoot.