Van een groep Wilde eenden bleef deze als laatste zitten. Bij het maken van dit plaatje zag ik dat hij het oog open had en alles nauwkeurig in zich opnam. Zien of gezien worden. In dit geval zien en gezien worden. De eend had de regie, was assertief genoeg om te blijven zitten en de fotograaf als voorbijgaand ongemak te accepteren.
Dat er in onze grauwe winters toch nog veel kleur kan worden waargenomen bewijst deze Wilde eend.
Met een kop die kleuren aan kan nemen van blauw tot metaalachtig groen. Weinig vogels doen hem dat na. En dat voor een gewone eend. Vaak onopgemerkt door zijn algemene verschijning, maar buitengewoon mooi. En om het groen nog extra aan te zetten die gele snavel.
Engelsen noemen deze kleur dan ook “mallard green” wat gewoon “eend groen” betekent (ral kleur 170 50 45).
Saai weer en weinig te beleven. Zo startte de zaterdag, de natuur liet weinig activiteiten zien. Het zicht was beperkt tot een paar honderd meter. Zelfs deze eenden leken er onder gebukt te gaan. Het zal wel projectie zijn geweest, in ieder geval leverde het geen vrolijk plaatje op.
Wilde eend. Omschreven in de vogelboekjes als: “bekendste eend en stamvorm van de tamme eend” en “bekendste, talrijkste en wijdst verspreide eend”. Kortom de meest doodgewone eend. Het is dan ook niet de vogel waar je aan denkt bij het opstellen van je wenslijstje.
Maar als je dan met vriesweer langs de kust loopt en boven het ijsblauwe water deze wilde eend ziet in de najaarszon dan kan je niet anders dan dat beeld vastleggen. De metaalgroene kleur van de kop, de oranje poten, de okergele snavel met de bruingetinte romp: een kleurenpatroon dat bij een tropische vogel niet zou misstaan. Dus gewoon er vandaag een plaats voor ingeruimd op deze site!
Het verzorgen van het verenkleed is van levensbelang voor een vogel. Zijn de veren niet verzorgd, dan functioneren de vleugels minder. Betekent minder vermogen, acceleratie en wendbaarheid. En dat heeft weer gevolgen voor veiligheid en voedselvoorziening.
Deze vrouwelijke wilde eend was druk bezig de veren te wassen en zo het ongedierte en vuil er uit te slaan, het water spatte in het rond.
Meestal neig je ernaar het mannelijke exemplaar (woerd) op de foto te zetten vanwege het uitbundiger verenkleed. Maar deze eend trok de aandacht en krijgt die dan ook. Goed herkenbaar is het blauwe vlakje in het verder bruine patroon. Het is de spiegel, de achterzijde van de vleugel die met een blauw en twee witte strepen is afgezet. Kenmerk van de Wilde Eend, zowel man als vrouw.
