Eigenwijze jonge Grijze zeehond
Een telefoontje van een oplettende passant Ron: tussen de opgestapelde stoelen voor de strandtent lag een 4 maanden oude Grijze zeehond te slapen. Niet handig als je weet dat daar ’s morgens het vertrekpunt is voor veel wandelaars met honden. Zeehond en hond vormen een spannende combinatie die voor het welzijn van beide dieren vermeden moet worden, daar hebben we al genoeg aandacht aan besteed.
Het leek beter om de jonge zeehond die geen aanstalten maakte naar zee terug te gaan, te verplaatsten naar een rustiger deel van het strand. Daar aangekomen bleek meneer minder gecharmeerd van zijn nieuwe rustplaats en koos het zeehondenpad. Maar 10 meter voor het water bedacht hij zich, strekte zich uit en ging zijn slaapje hervatten.
Grijze zeehonden zijn zelfbewust en niet snel bang. Ze lijken te vertrouwen op hun fysieke weerbaarheid, de felheid van een kat in combinatie met een grote bek vol scherpe tanden. Het was goed te zien dat dit jonge dier de situatie meester was en zijn eigen plan trok. Met een lange neus naar zijn redders door op de door hem gekozen plaats zijn slaap te hervatten. De foto van Joyce geeft het goed weer: dit wordt nog wat.