Archives juni 2023

In Nederland is de Zeearend geen bijzonderheid meer, we spreken inmiddels over zo’n 30 broedparen naast rondzwervende niet-volwassen exemplaren. En dat terwijl we 17 jaar geleden nog in afwachting waren van het eerste broedsucces in de Oostvaardersplassen.

De populatie is natuurlijk tot stand gekomen door migratie van vogels uit Denemarken en Noord- Duitsland. Het bestand aldaar ontwikkelde zich zo voorspoedig dat moest worden uitgeweken naar een buurland met voldoende voedselaanbod. En hoewel de nodige rust en ruimte in Nederland misschien minder voorhanden is dat in de genoemde landen gedijen de vogels hier bijzonder goed.

In Schotland waar de omstandigheden ogenschijnlijk ideaal zijn is deze vogel niet natuurlijk teruggekeerd na jaren afwezigheid. Geen dichtbij zijnde “overlopende” landen van waaruit dit makkelijk te realiseren viel. Maar door een consequent volgehouden jarenlang lopend introductie programma is er nu weer een sprake van een zich zelf in stand houdende en groeiende populatie.

Tegen het decor van de bergen en de lochs een schitterende stoffering van het kale, woeste landschap. Op het eiland Skye zijn meerdere broedparen te vinden. Onder aan zijn nest, honderden meters hoger gelegen op de berg naast de inham van de zee was een volwassen exemplaar aan het jagen op vis, een voor de hand liggende prooi in dit gebied. Bij toeval lukte het een geslaagde “catch” vast te leggen. Of beter gezegd: juist niet. De opname is een seconde genomen na het beslissende moment waarbij de arend met de vis in zijn klauwen wegvliegt. Volgende keer beter.

Aan de zuidkant van Handa Island op het strandje waarvan de rib boot vertrok om de bezoekers naar de wal te brengen vlogen ze boven ons hoofd: Noordse sterns. Als ware luchtacrobaten wentelden en doken ze met een snelheid die vrijwel onnavolgbaar was voor de man achter de camera. Hun bijnaam van zeezwaluw eer aandoend. Volgens de locale natuurwacht waren ze zojuist gearriveerd uit Antarctica.

Ze lijken erg op Visdiefjes, de boekjes geven de verschillen keurig weer. De Noordse stern (Arctic tern) heeft kortere poten, langere staartveren en een kortere nek dan de Visdief (Common tern). Met als toefje op de taart: het zwarte puntje aan het eind van de snavel ontbreekt daar waar het bij de Visdief aanwezig is. Maar soms gaat dit niet op en heeft de Noordse wel en een Visdief af en toe niet een zwart puntje. U voelt het al: hiermee gaan we de oorlog niet winnen. Maar ter geruststelling, heb je eenmaal een groepje Noordse zien capriolen, dan vergis je je niet meer. Een niveautje hoger in de luchtacrobatiek. Een bijzonder detail: de Noordse duikt getrapt. Tijdens de duikvlucht houdt hij even in om in de tweede fase nog gerichter te kunnen aanvallen. Of zijn successcore beter is hierdoor weet ik niet. De Visdief komt nogal eens met lege bek boven.

U las het al: de vogels waren zojuist gearriveerd uit Antarctica, waarmee deze soort de verst trekkende trekvogel is. De vogelbescherming vertelt op haar site over een in Nederland gezenderd exemplaar die zo’n 90.000 kilometer wegzette in 1 jaar tijd. Een record, bedenk wel dat een retourtje Antarctica al 40-50.000 km bedraagt.