Niet alle gestrande dieren mankeren iets.
Soms liggen ze gewoon op een onhandige plek omdat ze vermoeid zijn.
Onderaan een strandopgang, op een boulevard of op een hondenuitlaat plek.
Deze gewone zeehond hebben we om die reden meegenomen en verplaatst.
Een kleurtje op de vacht, zodat we het dier kunnen herkennen en weer vrijgelaten op rustiger locatie.
Dit keer bij de punt op strand Rockanje.
Het ga je goed!
Met het eerste licht draaide ik het strand van Rockanje op.
De motor gromde toen de auto door het mulle zand ploegde.
Op weg naar de locatie waar we de grijze zeehond van gisteren hadden neergelegd.
In dit soort gevallen controleren we toch altijd even of het dier inmiddels naar zee is of nog niet.
Onverwacht dook het silhouet van een rustende zeehond op, in de ochtend schemer.
Maar… kleiner, magerder en duidelijk een ander koppie!
Een jonge gewone zeehond was op dezelfde locatie gestrand.
Bloed aan de bek, weinig alert en benauwd.
Na overleg meegenomen.
Van de gezonde grijze zeehond geen spoor.
De foto op de app van Pablo zei genoeg.
Een Fuut op het strand is al bijzonder, maar deze was er ook nog eens slecht aan toe.
Als Pablo een dergelijk bericht stuurt is het serieus, dus met gezwinde spoed naar de Maasvlakte gereden.
Eenmaal op het strand zagen we dat het onfortuinlijke dier er zeer ernstig aan toe was.
Zijn hele ondersnavel was afgebroken en de tong hing uit de mond.
Het beestje had al diverse pikwonden en we hebben dan ook snel ingegrepen.
We reden nog in de buurt van Ouddorp toen we een melding kregen over een stranding op de Maasvlakte.
Na 3 kwartier draaiden we het strand op bij P6, Maasvlakte 2.
Was toch nog even zoeken voor we het dier tegen de duinen zagen liggen.
Het dier bleek weinig alert en had diverse wonden.
Na overleg besloten deze jonge grijze zeehond te vangen en naar Aseal te transporteren.
“Het beestje ademt zwaar en kruipt richting de duinen”.
De dame die ik aan de telefoon had klonk kordaat en was duidelijk.
Rijden maar…, een klein half uurtje vanuit Oostvoorne.
Eenmaal op het strand, dicht bij de aangegeven locatie liep een wandelaar met enkele honden.
Ze liepen los en renden opgewonden en vrolijk over het strand.
Honderd meter verder zagen we nog net een kleine zeehond het water in kruipen….
Soms kan ik mensen niet begrijpen.
De foto is van een van de melders.
Al snel was de conclusie getrokken.
Na telefonisch overleg met de zorg van het opvangcentrum werd besloten om dit dier mee te nemen.
Niet alleen de gulzige meeuwen, maar ook enkele honden zorgden voor een bedreigende situatie voor dit zieke dier.
Het vangen blijft toch altijd weer een spannend moment.
Het blijven roofdieren en ze kunnen flink bijten.
Uiteindelijk is dit onfortuinlijke dier ondergebracht in Aseal.
Op de blokken lag het dier wat versuft te kijken.
De meldster keek bezorgt en wees me op het bloed in de nek en bij de achterflappen.
Na een voorzichtige benadering konden we enkele wonden om de nek van deze flinke kerel zien.
Gezien de grootte/diepte van de wonden en het niet alerte gedrag is besloten om het dier te vangen voor onderzoek en eventuele medische zorg.
Dit was eenvoudiger gezegd dan gedaan.
Eerst de hulp maar ingeroepen van collega Aad uit Renesse.
Met een net, wat snelheid en een prima samenwerking hadden we het grote dier binnen redelijke tijd onder controle.
Samen met wat omstanders is het gelukt het dier uiteindelijk in de auto te leggen.
Na enkele dagen goede zorg bij Aseal is het dier snel opgeknapt.
Gisteren hebben we het volwassen mannetje zijn vrijheid terug gegeven.
Omdat we nu dagelijks meerdere zieke/gewonde zeehonden op het strand tegenkomen, een samenvatting van afgelopen week.
Op de Maasvlakte hebben we, na zorgvuldig overleg 7 dieren gevangen en naar opvang moeten brengen.
Van de Stranden van Goeree 3 zeehonden.
Dit is alleen wat Team Westvoorne afgelopen week heeft gedaan.
Veel dieren waren er slecht aan toe en de hoofdoorzaak is nu longworm.
Gisteren was het dier al gemeld door de machinist van een kraan, werkzaam op strand van de Maasvlakte.
Toen de meeuwen het bebloede dier gingen belagen is de zeehond het water in gevlucht.
Vanmorgen om 06.00 uur hebben we het zieke dier gelukkig op strand aangetroffen en kunnen observeren.
De onvolwassen, gewone zeehond had behoorlijk wat bloed om de bek en was erg benauwd.
Het hoopje ellende liet zich makkelijk oppakken.
Na overleg meegenomen naar opvang.
De meldster was heel duidelijk toen we haar op het strand tegen kwamen en haar om wat meer gegevens vroegen.
“Het dier ligt een paar honderd meter verder, net om de hoek”.
“Ligt bij de waterkant, heeft bloed aan de kop en gromt als ik dichtbij kom”.
In principe laten we wilde dieren liever met rust.
Dus hebben we het dier van een grote afstand geobserveerd.
Omdat we daar niet veel wijzer van werden, besloten om het dier voorzichtig te benaderen.
Toen bleek inderdaad dat er bloed te zien was en bovendien vertoonde het geen enkel vluchtgedrag. en leek het dier moeite te hebben met de ademhaling.
Na overleg toch besloten om de jonge zeehond te vangen en naar de opvang te brengen.
