Grootste boreale zeevogel: Jan van Gent

Bij een bezoek aan andere kusten zijn er vooraf altijd ideeën welke vogels je graag zou willen waarnemen. Natuurlijk denk je snel aan Papegaaiduikers, Alken, Zeekoeten en Jannen van Gent ( of is het Jan van Genten?).

Toevals treffers zijn er altijd, maar wil je kans maken dan moet je gericht de gebieden uitzoeken en met een excursie meegaan. Mooie broedkolonies van die specifieke soorten lagen echter buiten het bereik. De nabijgelegen Scilly eilanden betekende een extra trip van een paar dagen en dat paste niet in het schema.

Een kleinere kolonie van de Jan van Gent zat in de buurt van Lands End en kon een gunstige uitzondering betekenen. Alleen ook hier weer het bekende liedje: wel waar te nemen, veel exemplaren al jagend te zien maar op te grote afstand om er ook maar enigszins een aardig plaatje van te maken.

De droom om vanaf een rots de fraaie vogel van bovenaf te fotograferen bleek na een paar ochtenden jagen ijdel.

Tot bij toeval aan een het einde van een dag “jagen zonder prooi” we de laatste klif rondden en over de volgende baai uitkeken. Een zandstrand in de luwte van de klif, een jagende Jan van Gent die in de luchtstroom rond zweefde en meerdere duiken ondernam op zoek naar vis. Met weinig succes overigens. Zweven, duiken en weer opstarten.

Keurig van grote hoogte kunnen waarnemen. De dag erna enthousiast weer de hotspot bezocht, zonder succes. Wel buiten “schootsafstand” 5 Jannen in vol ornaat achter elkaar vlak boven de golven zien scheren, op weg naar hun rots ver in zee.

Een week later, terug in Nederland, ontving ik per app een vakantiefoto genomen vanaf een zeilboot in de haven van Terschelling. Een zwemmende Jan van Gent van bovenaf gefotografeerd met een smartphone. Moeiteloos, kosteloos, uit de losse pols. Mijn afgunst op die makkelijke prooi is te groot om de afbeelding te plaatsen: U moet het maar met deze ansichtjes uit Cornwall doen.