Kleuren van de lente IV

Nu eens de blik geworpen op het waterhoen. Waterkip in de volksmond, waarmee het beestje al meteen gepositioneerd wordt als “wel erg gewoontjes”. Onder vogelaars verdien je er ook niet een hogere status mee als je enthousiast vertelt over het waarnemen van een waterhoen. Kortom, mijn verwachting is nu ook niet dat iedere lezer op het puntje van zijn stoel gaat zitten. Daarnaast valt dit beestje buiten de doelgroep van onze Stichting Strand in Zicht, althans volgens mijn meer fundamentalistische collega’s achter deze site. Het beestje is een zoetwaterdiertje en zal je niet aantreffen rond de vloedlijn, zelfs niet met de hoogste springvloed. Maar toch…… in de poeltjes en meren van Voorne’s Duin kan je hem waarnemen en hij is prachtig gekleurd, vandaar dat ik deze site misbruik om een lans te breken voor deze vogel.

De fel roodgekleurde snavel, een toefje geel en dat tegen het zwarte lijf met een achtergrond van groene waterplanten: deze fraaie kleurencombinaties zie je nu in de sloten en poeltjes . Het waterhoen is in Nederland een standvogel met ca 30.000 broedparen. In de winter loopt het aantal op tot wel 90.000 vogels door de komst van de met name de Duitse vogels. Het beestje voelt zich erg thuis in de stedelijke gebieden, in de parken, sloten en vaarten. Heel gewoon, bij iedereen bekend en voorzien van een geuzennaam “waterkip” . Maar hier dan toch in het zonnetje gezet als speciaal.