Moeten zeehonden gered worden?
Nog steeds zijn er organisaties die alle zeehonden willen redden.
Je hoeft maar naar de reclame te kijken en de felle kleuren van de hulp instanties schreeuwen je tegemoet.
Ook andere wilde dieren worden vaak afgeschilderd met menselijke trekjes en emoties.
“Kom maar.., Lieffie.., psss.., psss! “Wat lig je daar zielig en alleen..!” “Mag ik je aaien?”etc.
Natuurlijk komen er situaties voor dat een dier in nood is, maar vaker interpreteren we situaties te veel vanuit ons menselijk gedrag.
Een dier in nood moet geholpen worden, laat daar geen misverstand over bestaan.
Maar een jonge vogel op de grond is niet altijd uit het nest gevallen of in de steek gelaten.
Een jonge zeehond op het strand is niet eenzaam en zielig, maar bevindt zich gewoon in zijn natuurlijke habitat.
Een roofvogel die een andere vogel grijpt wil gewoon haar kinderen te eten geven en een snoek die een visje vangt heeft honger en wil ook blijven leven.
Wilde natuur is prachtig en tegelijkertijd gewelddadig.
Het zoekt haar eigen evenwicht en daar is geen ontkomen aan.
We hebben “respect voor alles om ons heen” hoog in het vaandel staan.
Dit betekend dat we de wilde dieren ook op die wijze benaderen.
De zeehond als soort is niet bedreigt en hoeft niet gered te worden!
Als er toch een dier in nood komt door menselijk ingrijpen of bijvoorbeeld verstrikt zit gaan we direct helpen.
Als ze ziek zijn of wellicht verstoten, dan houden we ze eerst een tijdje in de gaten.
Dieren mogen niet onnodig lijden.
De taak van een zeehondenwachter is dan ook vooral het waken over het welzijn van de zeehond.