Eenmaal op Ameland wilden we natuurlijk ook wat Friese zeehonden spotten.
Bij ons, in Rockanje liggen er vaak zo’n 150 op de Hinderplaat, maar alleen met een telescoop zijn deze dieren goed te bekijken.
We hoorden van onze gastheer dat er bijna dagelijks een leuke robbentocht werd georganiseerd vanuit de veerhaven. Wellicht was dit een mooie gelegenheid om met Friese zeehonden kennis te maken.
Het internet blijkt dan handig en de reviews over deze boot waren erg goed, dus hier hebben we uiteindelijk aangemonsterd.
Omdat er ook nog met een sleepnet werd gevist waren onze verwachtingen deze dag hoog gespannen.
Maar eerst naar de zandplaat tussen Terschelling en Ameland…..
Tijdens de vaartocht lieten 2 bruinvissen hun rugvin nog even zien en na drie kwartier varen doemde ons einddoel, de zandplaat op.
Diverse donkere stipjes op de naderende zandplaat versterkten onze verwachtingen, zeker toen de schipper ons vroeg om geen geluid te maken om verstoring te voorkomen..
De motoren stopten en stilletjes dreven we richting de rustende zeehonden.
0ngeveer 30 gewone zeehonden lagen heerlijk te luieren in het zonnetje en ze leken zich niets aan te trekken van het naderende schip.
Waarschijnlijk waren ze de boot gewend, maar de nuchtere Friese aard kan natuurlijk ook een rol mee spelen.
Een moeder met een pup keek wat argwanend maar bleef uiteindelijk toch liggen.
Na een kwartiertje genieten zijn we stilletjes en vol verwondering afgedreven en werd uiteindelijk weer koers gezet richting Ameland.
Dit was zeker een mooie ervaring en deze zonovergoten dag kon nu helemaal niet meer stuk.
De mensen die beweren dat de Walrus niet in ons land voorkomt hebben niet helemaal gelijk.
Eenmaal in ons gezellige huisje op het terrein van Josee en Peter, jutters op Ameland, lieten ze ons enkele foto’s zien van hun ontmoeting met een walrus op het strand, enige, jaren geleden.
23 Januari 1998 trof men inderdaad op het strand van Ameland een heuse levende walrus.
Een stevige kerel in prima conditie en duidelijk op een flinke ontdekkingstocht.
Waarschijnlijk met een noordelijke stroming via Engeland op Ameland terechtgekomen en nu even uitrustend op het strand.
Vanwege zijn goede conditie is toen besloten niet in te grijpen en het dier is dan ook later, op eigen kracht via Denemarken teruggekeerd naar zijn geboortegrond, de noordelijke wateren boven Noorwegen.
In 1880 geboren in opdracht van koning Willem lll is de vuurtoren van Ameland met zijn 55 meter een van de oudere en zeker de langste bewoner van Ameland.
Geheel gemaakt van gietijzer en opvallend gebandeerd met rood en witte vlakken.
Een stoer en opvallend baken om de scheepvaart te waarschuwen waar het land zich bevind.
In vroeger dagen maakte men wel eens misbruik van de functie van een vuurbaken en werd dan een vuur aangestoken op het strand om de stuurlui van passerende schepen te misleiden en om op deze manier een stranding uit te lokken.
Als er dan een schip op de kust liep en kapseisde of in tweeën brak, kwamen allen bewoners naar het strand om de aangespoelde spullen te verzamelen.
Om te overleven ging men blijkbaar geen enkel middel uit de weg.
Overigens kwamen deze praktijken langs de hele Nederlandse kust voor, het jutten zit hem blijkbaar in ons bloed.
Nu verlicht de vuurtoren van Ameland met een herkenbare regelmaat de zee rondom dit mooie eiland en kun je Bornklif als toerist ook nog een bezoekje brengen.
Tegenwoordig een betrouwbaar baken voor de passerende schepen.
Een tijdje geleden speelde onze stichting een rol in een tv programma over “jutten langs de waterlijn”.
Julius (9 jaar) liet zijn collectie gevonden spullen zien en had bij sommige voorwerpen een leuk verhaal.
Wat schetste onze verbazing toen er een jutter uit Ameland contact opnam met onze stichting omdat hij Julius wilde spreken, na het zien van de uitzending.
Hij had nog veel spullen liggen die hij afgelopen 40 jaar gevonden had op het strand van Terschelling en Ameland.
Zijn vrouw en hij hadden besloten om te gaan emigreren en ze vonden de jonge Julius precies de juiste man om hun collectie aan over te dragen.
Of we langs wilden komen……
Natuurlijk wilden we dat!
Op de foto staat de aankomende veerboot in Holwerd die ons naar Ameland zou gaan brengen.
Een rit van 3 uur naar de pont, een overtocht van een uur en dan ben je op het mooie Ameland.
Wachtend op de boot was Julius alvast begonnen met jutten en al snel had hij enige onderdelen van diverse krabben bij elkaar gescharreld op de basalt keien van de aanlegsteiger.
Een eikapsel van de stekelstaartrog maakte de “wachtkamercollectie” compleet.
