Tag autostrand

Heel af en toe wordt er eentje gevonden: een linksdraaiende wulk. Een bijzonderheid! We vinden ze vaak op het strand, de lege schelpen van de wulk, een fraai slakkenhuis van zo’n 10 centimeter hoog. Niet bijzonder maar als je een vrijwel onbeschadigde ziet raap je deze op en neem je hem mee. Normaal is de draaiing van het slakkenhuis van de wulk rechtsom, een enkel maal komt het voor dat de draaiing linksom is. Afwijking van de natuur, een genetische mutatie. Onlangs kwam in een artikel over het mooie eiland Schiermonnikoog de strandjutter Thijs de Boer, bekend van zijn museum Paal 14, aan het woord en noemde de linksdraaiende wulk als 1 van zijn meest bijzondere vondsten. In zijn leven als verzamelaar heeft hij er drie gevonden. Geïnspireerd hierdoor ben ik in mijn schelpenbak gedoken en vond bovenstaande wulk: linksdraaiend!!! De wikkeling gaat linksom en is ook de te herkennen aan de plaats van de opening wanneer je de schelp rechtop tegenover je zet: zit de opening links van het midden dan heb je een linksdraaiende te pakken.

Berustte mijn verhaaltje hierboven maar op waarheid. Met een eenvoudig “knopje” in de fotosoftware op de computer spiegel je de opname. Bovenstaande opname is getruct, het gaat hierom een gewone rechtsdraaiende. Maar…… mocht U er eentje vinden, dan houden we ons zeer aanbevolen voor ons pop-up museum!

Tegen de avond, op de weg terug van een lange vergeefse zoektocht naar strandplevieren bij de Groene Punt kwam ik op het oude Autostrand deze meeuwen tegen. Te gewoon om de verrekijker op te richten liet ik ze voor wat het was: een koppeltje zilvermeeuwen. De gracieuze vorm en het vriendelijke hoofd maakten me aan het twijfelen: het bleek om stormmeeuwen te gaan. In de winter een zeer algemene vogel, bekend van het strand maar ook van het akkerland ( achter de ploegende boer). In de zomer broedend aan de kust met een bescheiden aantal van 3500 paren, voornamelijk in Noord-Nederland.

De adulten in prachtkleed hebben met hun spierwitte, ronde hoofd en donkere oog een vriendelijker uitstraling dan de zilvermeeuw die als koud en kil ervaren wordt. Het lichaam is gracieuzer, de blauwgrijze rug gedistingeerder en om dit af te maken wordt het palet van zwart, wit en blauwgrijs op een zeer subtiele wijze verrijkt met een onwaarschijnlijke kleur grijsgroengeel aan de poten en de snavel. Beauty is in the eye of the beholder, maar over deze beauty valt niet te discussiëren.