Tag pup

Als zeehondenwachter probeer je te werken volgens de afgesproken protocollen.

Deze zijn niet voor niets afgesproken.

Voor je eigen veiligheid en zeker voor de gezondheid van de gestrande zeezoogdieren.

Om wederzijdse besmettingen te voorkomen dragen we ten alle tijden handschoenen en soms ook een mond kap en een beschermend pak.

We proberen de levende en de dode dieren met respect te behandelen.

Het zijn wilde dieren die we ook in hun waarde willen laten.

Alleen ingrijpen indien nodig en door meer inspanning tot minder opvang te komen.

Helaas zijn er nog steeds lieden die een dikke middelvinger opsteken naar deze afspraken.

Op deze manier willen de zeehondenwachters, aangesloten bij stichting Strand in Zicht duidelijk afstand nemen van contact met onbeschermde handen en het publiceren van onsmakelijke, zogenaamd grappige en ongewenste foto’s van gestrande dieren.

Wij staan voor respect voor de dieren, kwaliteit en bovenal: kennis van zaken!

Op dit moment worden de jongen van de gewone zeehonden geboren en liggen soms op het strand te huilen.

Ook de vogels die op het strand proberen te broeden kunnen nu jongen hebben.

Een extra reden om regelmatig het strand op te gaan en het allemaal in de gaten proberen te houden.

Een goede uitleg en voorlichting zorgt voor meer begrip bij de strand bezoekers.

Vanmorgen is onze strandwachter Marianne met dit doel weer een paar uurtjes op het strand van Rockanje geweest.

Omdat ze de duitse taal uitstekend beheerst, kan ze ook onze oosterburen uitleg geven.

Dank voor je inzet, Marianne!

Lang werd gedacht dat de tepels van een vrouwelijke zeehond ook verborgen bleven tijdens het melk geven.

De pup zou dan de melk in de mond gespoten krijgen, na het aanstoten van de buik van de moeder.

Een van onze strandwachters dacht echter (van een afstand) een wezenlijk verschil te zien in dit tafereel tussen moeder en kind. Hij zag de pup toch duidelijk zuigen aan een uitstekende tepel.

Dit herhaalde zich vaker na verschillende observaties.

Op onderstaande foto van Ad Aleman zagen we de bevestiging van onze waarnemingen:

De tepel staat aanlokkelijk omhoog en de pup moet duidelijk moeite doen om de melk binnen te krijgen.

Een zogende pup is dus ook een zuigende pup.

Vertederend waren ook de pogingen van moeder om het dier te prikkelen om te gaan drinken.

Rollen, duwen, met de voorflap naar beneden duwen en vaak een stuk over het strand bobberen bij de pup vandaan.

Pas na anderhalve dag had de pup door waar de melk te vinden was.

Net als bij mensen moest het hele gebeuren eerst op gang komen.

Dank Ad Aleman voor de prachtige foto’s van dit vertederende tafereel!

Deze, net verhaarde pup kwam het strand op bobberen en vond een plekje uit de harde wind.

Moederdier heeft de pup al een tijdje geleden alleen gelaten en nu moet de stoere pup het verder zelf doen.

Nieuwe ervaringen en voor het eerst zelfstandig je voedsel vinden, kost veel energie.

Om het dier deze noodzakelijke rust te gunnen, hebben we het gebied afgezet met waarschuwingsbordjes.

Hierdoor hielden de strandbezoekers zich prima aan de regels.

Het is tenslotte niet alleen respectvol, maar ook strafbaar om deze dieren te verstoren.

Veel dikker krijg je ze niet!

Nadat ze zijn geboren komt moeder haar pup regelmatig melk geven.

In ideale gevallen kan een jonge grijze pup wel een kilo per dag aankomen.

Soms zijn ze wel 15 kg gegroeid als het moment komt dat moeder ze in de steek laat.

Een goede start voor een zelfstandig leven!

Deze pup ziet er tevreden en weldoorvoed uit en hebben we dan ook lekker laten rusten op het strand.

We hebben deze pup wel een kleurmerk gegeven om het dier makkelijker te kunnen herkennen bij nieuwe meldingen.

De komende twee maanden worden er weer jongen geboren van de grijze zeehond.

Deze “witte” pups kan men soms op het strand of in de duinen aantreffen.

Vaak blijven ze een langere tijd op die plek liggen en komt moeder regelmatig aan land om de pasgeboren pup te laten drinken.

Mocht je een dergelijke pup tegenkomen, denk dan niet dat dit huilende dier zijn moeder kwijt is.

Het enige dat de witte pup wil is drinken, net als onze baby’s.

De moeder is vaak vlak bij in zee en houdt de zaak goed in de gaten.

Als er mensen om de pup heen blijven staan, durft ze niet het land op te komen en krijgt de pup geen eten.

Pas als de kust weer vrij is kan moeder weer het land op bobberen om haar pup drinken te geven.

Houdt dus onmiddellijk flink afstand (minstens 100 meter) en raak de pup in elk geval nooit aan!

Zo kan het dier flink groeien en na een dag of 10 zelfstandig naar zee vertrekken.

Maak van een pasgeboren zeehond geen wees!

Gisteren werden er weer 2 dode pups van de gewone zeehond gemeld.

Ze lagen op de hoogwaterlijn van het Maasvlaktestrand.

Een oplettende strandganger had de 2 kadavers gemeld en we konden dus snel reageren op de melding.

Zeker op een zonnige dag bestaat er al snel een mogelijkheid van contact tussen mens\hond en de kadavers.

Er bestaat altijd het risico van overdracht van ziekte verwekkers naar bezoekers van het strand.

Met respect en persoonlijke hygiëne maatregelen hebben we de overleden pups onderzocht en geschouwd.

Verpakt in volledig afgesloten lijkzakken hebben we de 2 kadavers uiteindelijk geborgen.

Fijn dat er menen zijn die de moeite nemen om overleden dieren te melden.

Voorkomen is beter dan genezen.

Om enige structuur in mijn fotoarchief aan te brengen heb ik deze pup maar gecodeerd als “Joep de Zeehond”. Joep de Zeehond lag al een kleine drie weken op deze plek, vermoedelijk daar ook geboren. Op moment van de opname zo’n beetje aan het eind van de zoogperiode en maximaal op gewicht. Het zou me niets verbazen als dit rond 40 kilo was. Aan de kop te zien was het verharen op gang gekomen. De witte vacht gaat plaats maken voor een gladdere donkergrijze. Hier kan beter mee gezwommen worden (en vis gevangen). Let op de nagels aan de poten, scherp en lang. De tanden mogen er ook zijn, afstand houden dus. De beesten zijn goed in staat om van zich af te bijten.

Nadat de pups van de grijze zeehond 3 a 4 weken zijn gezoogd en zo,n 15 kg zijn aangekomen, laat moeder ze los.

Wel doorvoed en moe van alle nieuwe indrukken liggen ze soms te slapen op het strand.

Dit dier is nog maar een paar weken oud en flink aan het verharen.

Zijn verwachtingen voor de komende maanden zullen niet veel afwijken van de onze voor het aanstaande nieuwe jaar.

Wij wensen deze jonge kegelrob én onze lezers een gelukkig en gezond nieuw jaar!

In december en januari worden bij ons de jonge grijze zeehonden geboren.

Deze pups zijn ook wel bekend als een “witje” of een huiler.

De laatste dagen zijn er al diverse pups aangetroffen op onze stranden.

Moeder laat de pup dan even rusten om zelf op jacht te kunnen gaan en komt een aantal keren per dag terug om haar jong te zogen.

De jonge dieren liggen dan vaak te slapen op het strand in afwachting van de terugkomst van het moederdier.

Na een melding proberen we altijd om de omgeving van de pup veilig te stellen.

Gelukkig hebben steeds meer strandgangers het respect om op afstand te blijven.

Helaas zijn er de loslopende honden en/of de nieuwsgierige wandelaars die het slapende diertje toch verstoren.

In dat geval durft moeder haar pup niet langer meer te benaderen en bij herhaalde verstoringen blijft het witje zonder moeder dier achter op het strand.

Mocht u een pup tegenkomen, blijf dan op grote afstand genieten en verstoor het tafereel niet.

Een blijk van respect, lijkt me.