Zulte ofwel Zeeaster zoals in sommige delen van Nederland deze plant wordt genoemd. Zoek je op internet onder “afbeeldingen” naar Zulte dan vind je talloze opnames van de bloeifase maar zelden van het verval van deze plant in het najaar, laat dit nu misschien wel de mooiste beelden opleveren.
Hier een opname van Zulte in de herfst van het leven. Hele velden met deze witte pluizen sieren nu de schorren ( jaja , gorzen voor onze “locals” en kwelders voor de noordelingen).
Zonnig najaarsweer wisselt de dagen met regen en wind af. Op de gorzen aan de kust kleurt de uitgebloeide Zulte het landschap grijswit. Schitterende plant die op haar levensavond mooier en voornamer oogt dan tijdens de bloei. Zulte, de oude Walcherse benaming die nu ook officieel opgang doet, zal wel iets met zilt te maken hebben. Het is een zoutminnende, beter gezegd een zoutresistente, plant. Kan tegen een zilt milieu. De zaden vallen af en worden meegevoerd door de golven om elders weer aan te spoelen en te ontkiemen. Zo blijft onze kust mooi. De andere benaming is Zeeaster waar ook wel enige logica in zit als je het bloemetje bekijkt. Gezien mijn afkomst prefereer ik echter Zulte.
Verscholen tussen de honderden planten trof ik als een relikwie van de zomer nog een bloeiende aan, laten we het dan maar houden op Zeeaster tussen de Zulte.
Naast en tussen het roodkleurende zeekraal staat de zeeaster nu volop te bloeien.
Op de Westplaat in Oostvoorne en op de Kwade Hoek zijn hele velden nu licht roze getint.
Een kleurige boel op het grauwe slik, hier word je makkelijk vrolijk van.
De zeeaster gedijt het beste in een licht zout milieu, waar zeewater wordt vermengt met zoetwater.
Als je het blad wat beter bekijkt, begrijp je dat men deze plant in Zeeland “lamsoren” noemt.
De jonge bladeren zij eetbaar en werden vroeger dan ook vaak gegeten.
Hier noemen we de plant zulte of zeeaster.
Ik zou zeggen maak eens een wandeling langs deze vrolijke planten en geniet van de prachtige bloemen.
